ยาห์มิลก้าวลงจากรถทันทีเมื่อชารีฟเปิดประตูรถให้ ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ ผ่านกลุ่มเด็กหญิงที่กำลังนั่งเล่นกันไปอย่างรวดเร็ว ประตูของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่มีชื่อว่า บ้านบัวขาว อยู่ห่างจากกายของเขาอีกไม่ถึงห้าเมตร แต่ทำไมนะ ความรู้สึกของเขาถึงได้คิดว่ามันแสนไกลเหลือเกิน
เขาอยากเห็นหน้าหล่อน อยากจะรู้ใจจะขาดว่าบัวบุษบาจะมาที่นี่หรือเปล่า หรือว่าหล่อนจะเตลิดไปที่อื่น แค่คิดว่าหญิงสาวที่ตามหาหนีหายไปไกล หัวใจแกร่งที่ไม่เคยอ่อนข้อให้หญิงใดก็สะท้านสะเทือนแทบจะทรงตัวไม่อยู่
“ชารีฟ ราชิด พวกเจ้าไม่ต้องตามเราเข้าไป รออยู่ตรงนี้แหละ”
ยาห์มิลหยุดเดินหันไปสั่งองครักษ์ทั้งสองที่กำลังเดินตามมาข้างหลังให้รอเขาอยู่แถวนี้ ก่อนจะก้าวยาว ๆ เดินหายเข้าไปในตึกของบ้านบัวขาว
เมื่อเข้ามาภายในตัวบ้านที่ค่อนข้างจะเก่าแก่ไปตามกาลเวลา แต่กระนั้นก็ยังสะอาดเอี่ยมคงเป็นเพราะจากการดูแลเอาใจใส่ของเจ้าของบ้านแห่งนี้ ยาห์มิลไ
