บัวบุษบายกมือไหว้ผู้หญิงรูปร่างท้วมผิวขาว หน้าตาเต็มไปด้วยความมีเมตตาที่กำลังนั่งถักผ้าพันคอที่เป็นสินค้าที่จะนำไปฝากขายตามซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยความเคารพ
“มาแล้วหรือบัว...”
นางสมใจ หรือที่ใคร ๆ เรียกกันว่าครูแม่ระบายยิ้มอ่อนโยนออกมา เมื่อเห็นบัวบุษบาที่หายไปทั้งคืนมาปรากฏอยู่ตรงหน้า
“บัวขอโทษค่ะที่ไม่ได้โทรบอกครูแม่ พอดีบัว... ไปค้างบ้านเพื่อน”
สาวน้อยตัดสินใจปิดบังเรื่องน่าอัปยศที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไว้กับตัวเองคนเดียว หล่อนไม่ต้องการให้ครูแม่ต้องมาทุกข์ใจเพราะเรื่องของหล่อนอีกคน
ครูแม่พยักหน้า “ครูแม่ไม่ได้ว่าอะไรหรอก บัวโตแล้ว แค่เป็นห่วงเพราะปกติบัวจะไม่เคยไปค้างคืนที่อื่นเท่านั้นเองจ้ะ”
ความรู้สึกผิดกระหน่ำอยู่ในอก บัวบุษบาก้มหน้าหลบตาสตรีผู้มีพระคุณตรงหน้า ขณะเอ่ยเสียงแผ่วเบาออกไป “บัวจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ บัวสัญญา”
“ไม่ต้องสัญญาหรอกจ้ะบัว ครูแม่แค่เป็นห่วงเท่านั้น แล้วนี่ก
