“พี่ไม่รู้เรื่องเลยแพร แพรอย่ามาใส่ร้ายพี่”
“ไม่รู้เรื่องเหรอ? ไม่รู้เรื่องได้ไงในเมื่อพี่เอ็มมีปัญหากับคุณคนเดียว ไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร ทำไม? แค่ฉันไม่ทำตามที่คุณต้องการถึงกับต้องเอาไปลงกับคนที่ฉันรักเลยเหรอ? พี่เอ็มอยู่ที่ไหน! บอกมาว่าเขาอยู่ที่ไหน พูดมาสิไอ้ชั่ว! พูดมาว่าแกเอาพี่เอ็มไปไว้ที่ไหน!”
...คนที่ฉันรัก
...ไอ้ชั่ว
...แกเอาพี่เอ็มไปไว้ที่ไหน
อ่าส์! ถ้าพูดในเวลาปกติมันคงเจ็บมาก แต่พูดในเวลานี้ที่ผมกำลังเมาแม่งทำเจ็บทั้งโกรธเลยว่ะ
“ห่วงกันมากก็ไปตามหา อย่าโทรมาวุ่นวายเรื่องไอ้เหี้ยเอ็มกับพี่อีก” ข่มใจไว้นะมึงไอ้ภูผา อย่าอาละวาดเพราะความผิดที่ผ่านมาของมึงมันมีเยอะ
สติ มึงต้องตั้งสติไว้ถึงแม้ว่ามึงจะได้ยินคำแสลงหูแสดงใจแค่ไหนก็ตาม!
“ก็ฉันสงสัยคุณ จะไม่ให้โทรหาคุณได้ยังไง”
“พี่ไม่รู้ ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ถ้าไม่เชื่อก็มาค้นดูเองให้เห็นกับตา ถ้าไม่มาดูเองก็ไม่ต้องโทรมาเพราะเร
