“แพรครับ เราคุยกันก่อนนะ ยังไม่คุยวันนี้ก็ได้ครับพี่รอได้ รอให้แพรใจเย็นก่อน แพรพร้อมคุยเมื่อไหร่ก็ได้พี่จะรอ”
“...ไม่ต้องรอค่ะ คุณจะโง่หรือเคยโง่มันก็เป็นเรื่องของคุณค่ะ แต่ฉัน...ไม่มีทางโง่กลับไปหาผู้ชายสารเลวอย่างคุณ”
“...” จุกว่ะ แต่ท้อไหม ไม่ท้อหรอก เพิ่งโดนเมียด่าแค่นี้ผมจะท้อได้ไง หรือต่อให้ท้อก็ถอยไม่ได้ เมียทั้งคนใครจะบ้าถอยวะ
“ไป”
“...” ผมไม่ตอบแต่ส่ายหน้าแทน
“ออกไป”
“...” ผมยังไม่ส่งเสียงแต่ส่ายหน้าปฏิเสธเหมือนเดิม
“...ทำไมทำตัวน่ารำคาญจังเลยคะ”
“...” ผมเลิกส่ายหน้าแต่ผมยังเงียบเหมือนเดิม เงียบพร้อมกับความรู้สึกจุกที่ใจ น้ำเสียงที่พูดออกมาไม่ได้ใส่อารมณ์ ผ้าแพรถามผมดี ๆ แต่มันโคตรเจ็บเลยว่ะ
...ทำไมทำตัวน่ารำคาญจังเลยคะ
“จะเอายังไงคะ พูดมาเลย” เธอถามผมอีกครั้ง น้ำเสียงน่าฟังมากแต่สายตาไม่สัมพันธ์กับน้ำเสียงเลยแม้แต่นิดเดียว
“พี่...”
“พี่ผิดไปแล้ว พี่อยากคุยกับแพร พี่อ
