“ไม่ต้องปฏิเสธ แกมีผัวแล้วลืมเพื่อน”
“แก~ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แกโกรธไหมขอโทษนะ”
“ไม่โกรธ เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันมีผัวฉันจะลืมแกเหมือนกันยัยผ้าแพร”
“อย่าทำ มีได้แต่ห้ามทำเด็ดขาด”
“ฮ่า ๆๆ ทำแน่ มีเมื่อไหร่เดี๋ยวทำ จะเอาคืน”
“ชิส์!”
“ไงครับสาว ๆ สั่งอาหารกันรึยัง” พี่ภูผาเดินกลับมาพอดีประเด็นเรื่องมีผัวแล้วลืมเพื่อนเลยถูกหยุดไป
“สั่งแล้วค่ะ”
“สั่งเยอะรึเปล่า”
“เยอะมาก~ กินให้หมดก็แล้วกันค่ะ”
“หึ ๆๆ ครับผม” พี่ภูผายิ้มให้ฉันแล้วจากนั้นเขาก็ชวนทิสาคุยด้วย คงกลัวเพื่อนฉันเกร็งมั้งคะแต่คุยเก่งกันทั้งคู่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว
“ผ้าแพรมีหนุ่ม ๆ มาจีบเยอะไหมทิสา” อาหารมาก็กินไปคุยไปพี่ภูผาก็เลยถามทิสา
“เยอะค่ะ แต่ไม่สนใจใครเลยนะคะทิสาคอนเฟิร์มได้เลย”
“จริง?”
“ค่ะ ไม่สนใครจะสนก็แต่...พี่ภูผา”
“อื้อ~ อย่าพูดเดี๋ยวพี่ภูผาหลงตัวเอง” โดนเพื่อนเผาแล้วค่ะ แสบจริง ๆ เชื่อเถอะเดี๋ยวคนหื่นก็ต้องไ
