Phu_Pha : มึงระวังตัวไว้ให้ดี SS : ฮ่า ๆๆ โมโหเหรอคะ โอเคค่ะ เข้าใจแหละว่าเพราะอะไร ไม่ถือหรอก SS : ช่วงนี้ก็หลงกันให้พอนะคะ ก่อนที่จะเลิกกันเพราะรับไม่ไหวกับความร่านที่ผ่านมาของผ้าแพร 🥰 อ่าส์! ไม่อยากเป็นคนนั้นเลยครับ ไม่อยากเป็นไอ้ภูผาที่เถื่อน ๆ แต่แม่ง! ...มึงไม่ตายดีแน่ ผมไม่ได้ตอบโต้ข้อความ แค่บล็อกเท่านั้นเดี๋ยวมันก็หาทางส่งมาใหม่เองนั่นแหละ ไม่มีประโยชน์อะไรต้องไปด่าเพราะเล่นส่งมาขนาดนี้คงรู้อยู่แล้วว่าจะโดนด่า เพราะฉะนั้นผมไม่ด่ามันหรอก หลบอยู่ในเงาให้ดีนะมึงอย่าให้กูเจอกูเอาตายแน่ต่อให้เป็นผู้หญิงก็ตาม! “มาแล้วค่า~” โชคดีที่เสียงใส ๆ ของใครบางคนดังขึ้น เสียงของคนที่มีอิทธิพลมากพอที่ทำให้ผมสามารถข่มอีกสันดานของผมเอาไว้ได้ ถ้าเป็นปกติผมไม่ข่มหรอกมีคนมากวนส้นตีนแกว่งนิ้วมือหาลูกปืนแบบนี้ผมได้อาละวาดไปนานแล้ว “รีบมาทำเลยพี่หิว” ผมเร่งเธอที่เดินยิ้มเข้ามาในครัว ยังดีที่ผ้าแ