จุ๊บ!
“อือ~”
“ขี้เซา”
จุ๊บ!
“อืม~ ฮ้าว~ ตื่นแล้วเหรอครับ อ้าวแต่งตัวเสร็จแล้วเหรอ”
“ค่ะ กำลังจะออกไปเลยมาจุ๊บก่อน พี่ภูผานอนต่อเถอะค่ะ”
“อือ~ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ไม่เป็นไรค่ะ แพรไปเองได้ นอนต่อเถอะนะคะ”
“พี่อยากไปส่ง”
“นอนค่ะ แพรตื่นสายด้วยนั่งวินไปดีกว่าเดี๋ยวไม่ทัน”
“มันอันตราย”
“นอนค่ะ ถึงมหาลัยแล้วเดี๋ยวส่งข้อความบอก”
“แต่... / อย่าดื้อ ไม่งั้นไม่ให้นอนด้วยนะคะ”
“พี่เป็นห่วง”
จุ๊บ!
“นอน ให้พี่ภูผาขับรถไปส่งแพรเข้าเรียนสายพอดีรถติดจะตาย นอนต่อนะคะตอนเย็นเจอกันค่ะ”
“ฮ่าส์! โอเคครับ ถึงแล้วส่งข้อความบอกด้วยนะพี่จะได้หายห่วง”
“ค่า~ ถึงหน้าคณะจะรีบส่งข้อความบอกเลยค่ะคุณพ่อ”
“หึ ๆๆ คุณผัวต่างหาก”
“ชิส์! ไปแล้วนะคะ”
“อีกที”
“...”
“อีกที เร็ว ๆ”
จุ๊บ!
“ไปแล้วนะคะ” เธอก้มลงมาจูบที่ปากผมเต็มแรงก่อนจะยิ้มแล้วก็ลุกเดินออกไปจากห้อง ส่วนผมก็ล้มหัวลงนอนต่อ
เมื่อคืนผมค้างหอผ้าแพร
