บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย

ตอนที่1 ยอมแลก “ว้าย..กรี๊ด..ตู้ม!!” เสียงกรีดร้องตกใจตามมาด้วยเสียงบางอย่างที่ตกลงไปในสระน้ำขนาดใหญ่ที่ใช้เป็นสถานที่เลี้ยงฉลอง After party ริมสระงานแต่งงานของเจ้าของบ้าน “ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยฉันว่ายน้ำไม่เป็น” เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่ในสระ ทุกคนที่กำลังนั่งดื่มและเต้นกันอย่างสนุกสนานไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องนั้น บอดี้การ์ดหนุ่มที่นั่งดื่มไวน์เงียบ ๆ อยู่มุมมืดคนเดียวทอดสายตามองหญิงสาวที่กำลังตะเกียกตะกายโบกมือขอความช่วยเหลือ “กระโดดลงไปเองได้ก็ต้องขึ้นมาเองได้” เสียงเรียบบอกออกไปไม่มีอาการห่วงใยหรือตกใจกับท่าทีที่อีกฝ่ายกำลังจะจมน้ำเลย “คุณช่วยฉันด้วย ฉันว่ายน้ำไม่เป็น” หญิงสาวยังร้องขอความช่วยเหลือเพราะตอนนี้เธอใกล้จมลงก้นสระเต็มที ถึงจะพอว่ายน้ำเป็นอยู่บ้างแต่ชุดที่เธอใส่อยู่นั้นเป็นอุปสรรคในการลอยคออยู่เหนือน้ำและว่ายกลับเข้าขอบสระ “ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วกระโดดลงไปทำไม” น้ำเสียงเยือกเย็นและสายตาเรียบนิ่งยังคงยืนมองไร้ความสงสาร “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันลื่นล้มลงมาเอง” “หึ..ลื่นลงไปเอง ต้องกระโดดไปไกลถึงขนาดนั้นเลยหรือไง” “คุณฉันไม่ไหวแล้ว ช่วยฉะ..ฉันด้วย อึก! ชะ..ช่วยด้วย” คนหมดแรงพยายามร้องขอความช่วยเหลือครั้งสุดท้ายก่อนที่จะค่อย ๆ จมลงก้นสระ ตู้ม!! บอดี้การ์ดหนุ่มเห็นท่าไม่ดีรีบถอดเสื้อสูททิ้งลงพื้นโดยไม่สนใจราคาของมัน ร่างสูงกระโดดลงสระตรงตำแหน่งที่หญิงสาวจมลงไป ไม่นานธาราก็อุ้มร่างบางในชุดราตรีขึ้นจากสระในสภาพเปียกโซก บอดี้การ์ดหนุ่มค่อย ๆ วางคนหมดสติลงกับพื้นเพื่อปฐมพยาบาลเบื้องต้น แค๊ก! แค๊ก! แค๊ก! หญิงสาวสำลักน้ำที่กลืนเข้าไปก่อนหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาใบหน้าแดงก่ำ ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าวิ่งมาจากด้านในบ้านตรงมายังสระน้ำที่ใช้จัด After party พร้อมกับบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ วิ่งตามหลังมา หลังจากที่บอดี้การ์ดในห้องควบคุมรายงานบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกว่าตรงจัดปาร์ตี้มีคนกำลังจมน้ำ พลอยใสอยู่บริเวณนั้นพอดีจึงรีบวิ่งมาดู “มุกดาเธอเป็นยังไงบ้าง” พลอยใสวิ่งหน้าตื่นมาหยุดตรงหน้านั่งคุกเข่าลงกับพื้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว” เสียงแหบปนเหนื่อยของคนพึ่งได้สติตอบกลับเพื่อนกลับไป “เธอว่ายน้ำเป็นอยู่ไม่ใช่เหรอทำไมถึงจมน้ำได้” “ชุดมันพันขาฉัน ฉันเลยจมลงไป” เป็นคำตอบเดียวกับที่เธอบอกธาราก่อนหน้า “พี่ธาราช่วยพามุกดาเข้าไปในบ้านก่อนนะคะ” พลอยใสเงยหน้าบอกบอดี้การ์ดหนุ่มที่อยู่ในสภาพเปียกโซกไม่ต่างกัน “ครับ” “มีสมองทีหลังก็หัดคิดให้มากกว่านี้หน่อยนะ ตายมาจริง ๆ พ่อแม่เธอจะบอกกับญาติยังไง บอกว่าลูกสาวกระโดดลงสระน้ำทั้งที่ใส่ชุดราตรียาว 5 เมตรแล้วชุดพันขาเลยจมน้ำตายอย่างนั้นเหรอ” เสียงเรียบดุออกไประหว่างทางอุ้มเธอเข้าบ้าน “นี่คุณ เลิกดุฉันสักทีได้ไหมคะ ฉันก็บอกอยู่ว่าลื่นเลยพลัดตกลงไป” คนที่พึ่งผ่านความเป็นความตายมาหมาด ๆ บอกออกไปน้ำเสียงสั่นเครือ “พามุกดาไปห้องรับรองแขกเลยค่ะ ในนั้นจะมีเสื้อผ้าให้เปลี่ยนด้วยหนูให้แม่บ้านทำความสะอาดเตรียมไว้แล้วค่ะ” พลอยใสที่เดินตามหลังมาเอ่ยบอกกับบอดี้การ์ดหนุ่ม “คุณอย่าพึ่งไปนะคะ ฉันรู้สึกเหมือนจะวูบยังไงก็ไม่รู้ อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนได้ไหมคะ” เท้ายาวหยุดชะงักขณะกำลังก้าวเท้าพ้นขอบประตูห้อง ธาราลังเลอยู่สักพักก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ “ผมจะเรียกลุคค์มาตรวจดูให้” “ไม่ต้องเรียกมาหรอกค่ะ ฉันขออาบน้ำแล้วนอนพักสักหน่อยแต่ตอนนี้คุณช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันสักครู่ฉันกลัวจะล้มในห้องน้ำ” หญิงสาวหายเข้าไปในห้องน้ำประมาณสิบนาทีเสียงน้ำจากฝักบัวก็เงียบลง มุกดาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบกายโชว์เรียวขาสวย “ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยค่อยเดินออกมา กลับเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อยซะ” เสียงเรียบบอกออกไปขณะที่เบือนหน้าหนีมองไปทางอื่น ร่างอรชรโชว์เรียวขาสวยและเนินอกที่ล้นผ้าเช็ดตัวเย้ายวนอยู่ตรงหน้าไม่ได้เรียกให้สายตาคมมองแม้แต่น้อย “ฉันไม่สวยเหรอคะ ทำไมคุณถึงทำท่ารังเกียจฉันขนาดนั้น” มุกดาเอ่ยถามขณะที่เท้าเล็กเดินเข้าหาชายหนุ่ม “มุกดาผมบอกให้ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย” เค้นเสียงดุในลำคอเพื่อให้อีกฝ่ายเกรงกลัว แต่ไม่ได้ผลเพราะคนตัวเล็กเดินเข้ามาประชิดตัวบอดี้การ์ดหนุ่มแล้ว พรึบ! ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ถูกดึงออกจากร่างกายโยนทิ้งกองลงพื้นอย่างไม่ไยดี ธาราหันมองด้วยความตกใจ ร่างกายเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าปกปิดโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งเด่นอยู่ตรงหน้า “คุณทำบ้าอะไร ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้” ธารากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ตะเบ็งเสียงใส่หน้าหญิงสาวใบหน้าแดงก่ำ “ฉันยอมเป็นของคุณก็ได้ถ้าคุณจะสนใจฉันบ้าง ฉันไม่สวยตรงไหนคุณบอกฉันมาสิ” หญิงสาวพูดออกไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ธาราที่พยายามอดทนอดกลั้นจนเห็นเส้นเอ็นตรงลำคอเด่นชัด ถอนหายใจกับสถานการณ์ตรงหน้า “พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า” “ฉันรู้ค่ะ สัมผัสฉันสิคะ” สายตาเว้าวอนอย่างเห็นได้ชัด “ถอยออกไป” เสียงกร้าวตะโกนดังลั่นเมื่อความอดทนของเขาใกล้หมดลง คืนนี้เขาเองก็ดื่มเยอะอยู่เหมือนกันแอลกอฮอล์ในร่างกายเลยสูบฉีดมากกว่าปกติ “ไม่ค่ะ จนกว่าคุณจะสัมผัสฉัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะใจแข็งได้สักเท่าไหร่” ร่างบางโผเข้ากอดชายหนุ่มไว้แน่น หน้าอกอวบสองข้างสัมผัสแผ่นหลังกว้างแม้จะมีเสื้อเชิ้ตกั้นอยู่แต่ก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มเด้ง “จำไว้ว่าต่อจากนี้คุณเลือกเองนะมุกดา” “อ้ะ! ตุ๊บ!” ร่างบางถูกยกลอยขึ้นจากพื้นโยนลงเตียงนุ่มขนาดใหญ่ ธาราตามขึ้นคร่อมมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาหลากหลาย นิ้วเรียวยาวราวนิ้วผู้หญิงไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างเร่งรีบ แผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโชว์อยู่ตรงหน้าหญิงสาว ดวงตากลมโตมองแค่แว็ปเดียวก็หลบสายตามองไปทางอื่น ความกลัวบวกกับความตื่นเต้นส่งผลให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรงและหายใจติดขัด หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ “อ้ะ!” ไรขนอ่อนลุกซู่เมื่อโดนสัมผัสจากฝ่ามือหนาของเพศตรงข้ามเป็นครั้งแรก ทั้งที่เตรียมใจมาก่อนหน้าและตัวเองก็เป็นคนเรียกร้องเองแต่ก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี จ๊วบ ~จ๊วบ ~จ๊วบ ~ ริมฝีปากหยักประกบจูบปากบางดูดชิมความหวานอย่างหื่นกระหายไร้ความอ่อนโยน “อ้าปาก” ธาราสั่งเสียงเรียบเมื่อหญิงสาวไม่ยอมให้ลิ้นสากสอดเข้าไปชิมความหวานด้านใน “อึก..คุณเบา ๆ หน่อย” หัวใจที่เต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาเมื่อโดนชายหนุ่มรุกหนักจนตั้งตัวไม่ทัน “เรียกร้องเองอย่ามาขอให้ผมหยุดทีหลัง” ธาราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานบวกกับอารมณ์ที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานจึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป “อ้ะ! เบา ๆ หน่อยสิคะฉันเจ็บนะ” พรึบ! เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมออกทุกเม็ดถูกโยนไปกองกับพื้น ผมเปียกโซกถูกเสยขึ้นลวก ๆ ส่งผลให้ชายหนุ่มดูเป็นหนุ่มเซอร์ ๆ ต่างจากตอนปกติที่เซตเป็นทรงตลอดเวลา “อึก!” มุกดาเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นแผงอกกว้างที่เธอใฝ่ฝันอยากซบและสัมผัสอยู่ตรงหน้าใกล้ ๆ ปลายจมูกโด่งซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว ดูดเลียจนเกิดรอยแดง เลื่อนต่ำลงมาต้นคอเรื่อยลงมาถึงเนินอกอวบ ผิวเนียนขาวโดนบีบจับ จนเกิดรอยแดงจ้ำ ๆ ไปทั้งตัว ก๊อก ก๊อก ก๊อก “คุณมุกดาครับ อยู่ข้างในหรือเปล่าครับเห็นคุณพลอยใสแจ้งว่าคุณจมน้ำ ผมขอเข้าไปตรวจดูอาการหน่อยครับ” ลุคค์เคาะประตูเรียกแขกคนสำคัญของบ้านโดยไม่รู้ตัวว่าข้างในนั้นกำลังเกิดอะไรขึ้น “อื้อ..รอสักครู่นะคะ ฉันพึ่งอาบน้ำเสร็จขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่งค่ะ” “ครับ ผมรออยู่หน้าห้องนะครับ” “อ้ะ!” มุกดาตกใจการกระทำของชายหนุ่มที่ผลักไสเธอราวกับเธอเป็นสิ่งของน่ารังเกียจ “แต่งตัวให้เรียบร้อย” ใบหน้าคมเข้มผละออกจากหญิงสาว เสียงเรียบบอกออกไปอย่างหัวเสียที่โดนขัดจังหวะ แต่ก็ต้องจำใจหยุดทุกอย่างลงเพราะไม่อยากเสียหน้าว่าต้องการหญิงสาว ให้เธอเข้าใจว่าเขาเพียงแค่สั่งสอนเธอเท่านั้นเอง แอ๊ด.. ธาราเปิดประตูออกมาในสภาพแต่งตัวไม่เรียบร้อย เสื้อเชิ้ตถูกดึงออกนอกกางเกง กระดุมสามเม็ดบนไม่ถูกติด เหมือนแต่งตัวแบบรีบ ๆ แถมตรงเป้ากางเกงเหมือนมีอะไรดันอยู่ด้านใน “อ้าวพี่! ผมนึกว่าพี่กลับห้องไปแล้ว” ลุคค์ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นบอดี้การ์ดรุ่นพี่เปิดประตูออกมา แทนที่จะเป็นมุกดาเพื่อนของพลอยใส “ฝากดูเธอต่อด้วย” พูดจบก็สาวเท้ายาวออกไปจากตรงนั้นทันที “อะไรของเขาวะ ทำตัวแปลก ๆ” ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ก่อน แล้วรีบเข้าไปตรวจร่างกายแขกคนสำคัญของบ้านเสียก่อน “ขออนุญาตตรวจร่างกายหน่อยครับ” หูฟังหมอยื่นไปสัมผัสบนเหนือเนินอกด้านซ้ายเพื่อฟังเสียงชีพจร “หัวใจเต้นเร็วนะครับ ยังตกใจไม่หายเหรอครับ” ลุคค์ถามขึ้นเมื่อหัวใจของหญิงสาวเต้นเร็วกว่าปกติ เป็นอาการของคนตกใจหรือกำลังตื่นเต้น “ค่ะ ฉันยังตกใจอยู่แต่ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ” มุกดาโกหกออกไปคำโต ถ้าจะให้เธอบอกออกไปตรง ๆ ว่าพึ่งทำเรื่องน่าตื่นเต้นก็คงไม่ได้ “ดูคุณมุกดายังมีอาการหอบเหนื่อยอยู่นะครับ” “นอนพักน่าจะดีขึ้นค่ะ” “โอเคครับ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรน่ากังวล ถ้ายังมีอาการกลัวอยู่แจ้งผมได้นะครับเดี๋ยวผมจะจ่ายยาคลายเครียดให้” “ขอบคุณมากค่ะ” “ครับ ยินดีครับ”