โลกกลมหรือพรหมลิขิต (3)
1314 คำ
หนึ่งสัปดาห์ หลังจากหญิงสาวเสร็จภารกิจจากเครื่องบิน จะมีดอกกุหลาบสีแดงก้านยาวผูกริบบิ้นจัดใส่กล่องยาวสวยงาม ช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ วันหลัง ๆ เริ่มกลายเป็นลูกโป่งน่ารัก ๆ ทุกชิ้นจะแนบด้วยข้อความจากพลพยัคฆ์
นับวันจะเริ่มชิ้นใหญ่ขึ้นด้วยสินะ
ลักษณ์นารายืนมองพื้นที่เกือบสองในสามของห้องนั่งเล่นถูกยึดครองด้วยคำขอโทษเหล่านั้น ถ้าวางเจ้ากล่องลูกโป่งนี้เข้าไปคงไม่เหลือแม้กระทั่งทางเดินแล้วแน่นอน ถ้าไม่ตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง พรุ่งนี้ วันมะรืน หรือวันพรุ่งนี้ของวันมะรืน จะมีอะไรแปลก ๆ โผล่มาอีก
อาจเป็นพลพยัคฆ์ถอดเสื้อ สวมหูกระต่ายเขียนคำขอโทษบนซิกแพคแล้วออกมาเต้นยั่วแบบบาร์โฮสหรือเปล่า แค่คิดก็ขนลุกเกรียวจึงตัดสินใจกดโทร. ออก
หลังจากสัญญาณดังเพียงสองตื๊ดเท่านั้น
“นาร่า” ปลายสายตอบรับด้วยเสียงระรื่น รออยู่ก็บอกมา!
“ค่ะ” เธอขานรับสั้น ๆ น้ำเสียงสุดเกี่ยงงอน
“เป็นไงชอบดอกไม้กับลูกโป่งหรือเปล่า”
“อืม! ชอบก็ได้ค่ะ ถนอมน้ำใจคนให้สักหน่อย”
“ไม่งอนนะ ขอโทษที่แกล้ง...ดีกันนะ” พลพยัคฆ์ได้ยินเสียงถอนหายใจดังจากคู่สนทนาเป็นท่อนเริ่มต้นแล้วก็ตามด้วยท่อนฮุคสำคัญ
“ค่ะก็ได้ค่ะ ถ้าแกล้งกันอีก จะไม่คุยด้วยแล้วนะคะ”
“ได้เลย จริง ๆ อยากคุยต่อนะ แต่ให้นาร่าพักผ่อนดีกว่า ป้าลีน่าบอกว่าช่วงนี้บินบ่อย พรุ่งนี้ก็ต้องบินด้วยใช่มั้ย งั้นรีบนอนนะ เดี๋ยวสิวขึ้น ขอบตาคล้ำ ฝันดี กู๊ดไนท์ ไว้ค่อยคุยกันครับ”
“ขอบคุณค่ะ กู๊ดไนท์ค่ะ” พวงแก้มร้อนอุ่น หัวใจเต้นระส่ำระสายไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง เธอดึงกระดาษใบหนึ่งออกจากกระเป๋าสตางค์ โน้ตใบแรกที่เขียนด้วยลายมือจากเขา ลักษณ์นารายังเก็บมันไว้แทนที่จะขย้ำทิ้ง
ท่ามกลางผู้คนนับร้อยนับพันความประทับใจแรกพบเกิดขึ้นได้เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น เหมือนทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว แม้จะอยู่ห่างไกลเพียงใด ถ้าถึงเวลาประจวบเหมาะทุกสิ่งจะเปิดทางนำพาเขาและเธอก็จะกลับมาพบกันจนได้
มันอุบัติขึ้นอีกครั้ง!
พลพยัคฆ์ยิ้มกว้างดั่งอัศวินได้รับเหรียญกล้าหาญ เบอร์โทรติดต่อ ตารางทำงาน รูปถ่ายสมัครงาน ประวัติส่วนตัว แม้กระทั่งคอนโดที่พักอาศัยของลักษณ์นารา เขากำลังสวมบทผู้คุมเกมแห่งหัวใจ ชายหนุ่มกดโทร.ออกอีกครั้งแล้วสั่งให้ดำเนินการบางอย่างในวันพรุ่งนี้
วันรุ่งขึ้น
“คุณน้ำหวานครับ เห็นใจผมเถอะครับผมมีลูกต้องดูแลนะครับ” คำวิงวอนจากคนขับรถวัยกลางคน
ลักษณ์นารางงเป็นไก่ตาแตกเมื่อรถมินิแวนจากบริษัท ประทานชัย กรุ๊ปกำลังรอไปส่งเธอที่ สนามบินดอนเมือง แม้พยายามปฏิเสธอยู่พักใหญ่ อีกฝ่ายก็งัดไม้ตายขึ้นมาสู้ชนิดต้องยินยอมเลยทันที
“ถ้าผมพาคุณน้ำหวานไปส่งที่สนามบินไม่ได้ คุณอเล็กซ์จะตัดเงินเดือนครับ!”
“ไปก็ได้ค่ะ แล้วขากลับน้ำหวานจะกลับยังไงล่ะคะ คนให้เงินเดือนบอกไว้หรือเปล่าคะ”
“คุณอเล็กซ์บอกแค่ให้ไปส่งสนามบินครับ ส่วนขากลับไม่ทราบเหมือนกันครับ” ก็ตอบเท่าที่รู้
ลักษณ์นารากอดอก ทิ้งหลังพิงเบาะ เล่นจับบุคคลที่สามเป็นตัวประกันเช่นนี้สมกับเป็นพลพยัคฆ์จริง ๆ หล่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่ กำลังจะรู้สึกดีอยู่ด้วยแล้วเชียว
“โอเคนัมเบอร์วัน โบกแท็กซี่กลับเองก็ได้”
แผนการนี้ต้องไม่มีรถยนต์ส่วนตัวเข้ามาเกี่ยว
หลังเสร็จสิ้นภารกิจ ลักษณ์นาราพบว่าพลพยัคฆ์ยิ้มร่าหน้าชื่นตาบานดักรอเธออยู่ในห้องรับรองผู้โดยสารวีไอพี หล่อนยิ้มน้อย ๆ ตอบรับพอเป็นพิธี ฝ่ายตรงข้ามกระโดดลุกพรวดพราดมาดักหน้า
“หิวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะ ตามมา เดี๋ยวพาไปกินของอร่อย” เขายักคิ้วข้างเดียวส่งสายตาขี้เล่น เชิญชวนให้ขึ้นรถ จะเป็นดินเนอร์หรูยอดตึกหรือร้านราคาแพงหูฉีกในห้างไฮโซ ทายาทธุรกิจพันล้านต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ
ดินเนอร์อันแสนประทับใจ!
ข้าวเหนียวร้อน ๆ กับหมูปิ้งหวานกลมกล่อมมันเยิ้มในมือ ทั้งคู่นั่งชิลล์กินลมชมบรรยากาศบนฟุตบาทถนนตรอกข้าวสารท่ามกลางผู้คนหลากเชื้อชาติที่เดินผ่านไปมา ชายหนุ่มลอบมองหญิงสาวในชุดกระโปรงนั่งชันเข่าแล้วเคี้ยวหมูปิ้งตุ้ย ๆ แก้มป่องเธอคงทั้งเหนื่อยและหิวกินจนไม่ห่วงสวยเลยทีเดียว
“นาร่าแต่งตัวสวยเป็นแอร์ฯ ส่วนอเล็กซ์เสื้อยืดกางเกงขาสั้น เหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดเลยเนอะ”
แล้วหมาวัดที่ไหนสวมนาฬิกายี่ห้อหรูราคาเท่ารถยุโรป มีคริปโตเคนซีเป็นร้อยล้านได้ล่ะ
“คุณอเล็กซ์ทานอาหารแบบนี้เป็นด้วยหรอคะ นึกว่าจะเข้าแต่ร้านหรู”
“กินเป็นสิ! สตรีทฟู๊ดบ้านเราอร่อยที่สุดแล้วล่ อเล็กซ์กินได้ทุกอย่างแหละ ยกเว้นไม้เพราะไม่ใช่ปลวก”
หรือจะกินคนที่กำลังกินหมูปิ้งก็ได้นะ!
“เหรอ นึกว่าต้องปักธูปก่อนกิน อิ่มทิพย์”
“อะจ้าาาาาา ปักธูปก็ปักธูปครับผม” พลพยัคฆ์หันขวับ หญิงสาวเสียงอู้อี้เพราะข้าวเหนียวก้อนใหญ่ในปากยักไหล่อย่างยียวน มันน่าจับตีก้นสั่งสอนสักป๊าบ
“ว่าแต่ มาบ่อยเหรอคะ มากับใครด้วยหรือเปล่าล่ะ”
“ก็อยากมา แต่ไม่มีใครมาด้วยเลย แต่จากนี้คงมีคนมาเป็นเพื่อนแล้วล่ะ มาด้วยกันนะ”
ลักษณ์นาราเม้มปากซ่อนยิ้มอย่างเอียงอาย พลพยัคฆ์อยากไล้ปอยผมที่เคล้าคลอบนแก้มชมพูระ เรื่อตรงหน้าใจแทบขาด ไรผมยุ่ง ๆ เล็กน้อยบนกรอบหน้าสวยช่างดูมีเสน่ห์ขยี้หัวใจเสียจริง การเอ่ยปากจะมาขายขนมจีบตรง ๆ ย่อมไม่ใช่แนวของเขา แม้จะชอบตะล่อม อ้อมค้อมอ้อมโลกก็ตาม แต่คุมเกมได้อยู่หมัด เพราะเป้าหมายเป็นผู้หญิงที่แสดงออกไม่ตรงกับความรู้สึกเช่นนี้ ยิ่งท้าทาย ยิ่งน่าค้นหา
ปฏิบัติการครอบครองหัวใจเริ่มขึ้น ชายหนุ่มเปิดประเด็นเมื่อจอดรถส่งเธอหน้าคอนโด
“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป อเล็กซ์จะรับนะ ที่จอดรถสนามบินสละให้ผู้โดยสารไปดีกวา แถมได้ประหยัดน้ำมันด้วย ส่วนขากลับถ้าไปรับไม่ได้จริง ๆ จะส่งรถบริษัทไปรับแทน ตกลงนะ...ไม่ตอบ แปลว่าตกลง ตามนั้o” เหตุผลเกี่ยวกับที่จอดรถ...ช่างเป็นข้ออ้างที่ดี!
“อย่างนี้ก็ได้เหรอ พูดเองเออเองคนเดียวเลย” แต่ก็ดีเหมือนกันนะ
“จริงสิ มีอะไรจะให้” พลพยัคฆ์เอี้ยวตัวหันหลังให้แล้วหันขวับกลับมา
ดอกกุหลาบสีแดงประดับด้วยริบบิ้น ลำก้านยาวถูกไว้ด้วยคาบไว้ด้วยปาก! พลางส่งสายตาพริ้มหวานซึ้ง เก็กหน้าหล่อประหนึ่งพระเอกซีรี่ย์เซอร์ไพรส์นางเอก แต่นางเอกตรงหน้ากลับนั่งหัวเราะร่วนในพยายามของเขา
“กุหลาบงาม ย่อมเหมาะกับคนสวย! วันนี้งบหมดให้ดอกเดียวพอนะ” ลักษณ์นาราได้แต่เขินไปขำไป ก่อนจะแยกย้ายขึ้นห้องไป พลพยัคฆ์โบกมือไหว ๆ ยิ้มกว้าง สบโอกาสก็แอบสูดปาก หน้านิ่วคิ้วขมวดลำพัง อยากเท่ต้องทน
หนามกุหลาบทิ่มริมฝีปาก เขาดึงมันออกอย่างเบามือ รสเจื่อน เลือดซิบ
‘ริจะจีบนางฟ้าก็ต้องมีเลือดตกยางออกบ้างล่ะ เอาเป็นว่า...ติดดินไม่กินหรู ตลกบริโภคใช้ได้ ขี้งอนบ้างกำลังดี ที่สำคัญ...สวย จบปิ๊ง’
- ผู้เขียน
