ประตูอุ่นๆ ที่โคตรบีบรัด
1757 คำ
ต่อจากความเดิม
ภานุเล่าเรื่อง
“คือ...มันจะเจ็บไหมครับ โอ้ว อูยยย”
“ก็ไม่นะ ถ้าเธอไม่เกร็ง ผ่อนคลายสิ ถ่างขาให้กว้าง อ้าออกอีก ฉันจะได้ยัดดุ้นยักษ์เข้าก้นเธอ!”
เสียงพูดคุยดังมาก จนทำให้ภานุจับใจความได้ทั้งหมด
“แต่ของคุณมันใหญ่มาก โอ๊ะ...โอ๊ย...”
จากนั้นก็มีการฉีกกระชากเสื้อผ้ากัน น่าประหลาดที่ไม่ได้ยินการขัดขืน หากเป็นเสียงคำรามขู่กับการร้องครางออดอ้อนตอบรับเมื่อถูกจู่โจม แล้วตามด้วยเสียงเนื้อถูกตีดังเผียะๆ ชวนให้ขนลุกซู่
ภายในห้องน้ำแห่งนั้น หนึ่งชายหนุ่มลูกครึ่งร่างสูงดวงตาสีอ่อน กำลังจดจ้องหนุ่มน้อยเนื้อหวานที่เขาหลอกล่อมาได้ อีกฝ่ายน่ารักเป็นบ้า ท่าทางดูไม่ประสีประสา แต่พออยู่ด้วยกันสองต่อสอง กลับแสดงความร่านออกมาให้เขาอยากจะทึ้งไปทั้งร่าง
หลังจากเสื้อกล้ามถูกฉีกขาด เขาก็กระชากกางเกงชั้นในสีขาวตัวบางๆ ของเด็กหนุ่มให้ขาดตามไปติดๆ
เด็กหนุ่มตัวสั่นเทา เมื่อเขาจับคางอีกฝ่ายให้เชิดขึ้น ก่อนใช้อีกมือตบลงไปบนแก้มเล็กๆ นั้นหลายฉาด ผิวขาวเริ่มแดงเป็นรอยฝ่ามือ เห็นแล้วเขาก็ได้แต่แลบลิ้นออกมา กระทั่งตบหน้าไปอีกหลายทีจนอีกฝ่ายมีน้ำตาซึม เขาก็ใช้เสื้อกล้ามที่ขาดมัดมือเด็กหนุ่มทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยกัน
“คุณโรเจอร์ ทำแบบนี้ทำไม”
“เธอจะได้หนีฉันไม่ได้ไง” เขาว่าเสียงเหี้ยม แล้วหมุนตัวอีกฝ่ายให้บั้นท้ายกลมๆ มาชิดกับดุ้นอุ่นๆ ของเขา
เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอของใหญ่โตมาก่อน แต่เป็นเพราะโรเจอร์ช่างหยาบคาย ตรงกันข้ามกับใบหน้าหล่อๆ เหลือเกิน
ดุ้นยักษ์ถูไถปากทางอุ่นๆ ของเด็กหนุ่ม และโรเจอร์พยายามทั้งดันทั้งยัดมันเข้าไปข้างในอย่างรุนแรง แต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้เขาทำสำเร็จ
“ดื้อทำไม เธอไม่ชอบเหรอ เห็นส่งสายตาอยากให้ฉันกดกล้วยเข้าประตูหลังเธอนี่นา”
“อี้ๆ ไม่...อย่าเพิ่งทำผมแบบนี้”
โรเจอร์ไม่ฟัง เขาดันร่างเด็กหนุ่มชิดผนังห้องน้ำ แล้วจับขาข้างหนึ่งของอีกฝ่ายขึ้นไปเหยียบชักโครก และนั่นทำให้เขาเห็นช่องชวนฝันของเด็กหนุ่มชัดเต็มตา
เขาใช้นิ้วยาวใหญ่แหย่เข้าไป แหย่โดยไร้ความปรานี
“โอ๊ย...ผมเจ็บ ฮือๆ ผมเจ็บ”
เสียงคร่ำครวญปนเสียงสะอื้นเพิ่มความหื่นให้โรเจอร์หนักหน่วง เขาเลยบีบคอเด็กหนุ่ม บีบจนร่างที่ถูกกระทำไอแห้งๆ หลายครั้งติดกัน
“ผะ ผมหายใจไม่ออก”
แทนที่หนุ่มตาสีอ่อนจะฟัง เขากลับใช้สองนิ้วแทงลึกๆ แล้วเลื่อนเข้าออก ราวกับร่างที่เขาเล่นสนุกด้วยเป็นตุ๊กตาระบายความใคร่
ภานุยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนจะรู้สึกว่ามันนานเกินไป การร้องครวญครางก็น่าเบื่อหน่าย หาได้เร้าใจสักนิด
“อ๊ะๆ โอ๊ย...คุณโรเจอร์ มัน อื้อๆ”
เสียงดังกล่าวยังดังต่อเนื่อง และเหมือนจะดังขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่เกรงกลัวว่าจะมีใครมาได้ยิน
“แน่นครับ มันแน่น...ผมจะตายแล้ว!”
“เธออย่าเกร็งซี ฉันไม่อยากให้เจ็บไปกว่านี้”
“อื้อๆ ผมเจ็บ อย่าทำเลย ผมยอมแล้ว อย่าทำผมในนี้!”
“ว่าง่ายๆ อย่าสะดีดสะดิ้ง ฉันไม่อยากให้เธอเจ็บไปกว่านี้ หรือว่าชอบแรงๆ อาห์!”
“อื้อๆๆ ผมเจ็บ คุณโรเจอร์ อย่าเพิ่งเอาเข้าไป อาห์ ซี้ด”
จากนั้นก็มีเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆ แทนที่จะทำให้ภานุมีอารมณ์คล้อยตาม เขากลับอยากให้เรื่องหื่นในห้องน้ำจบลงเสียที
และภานุรู้ว่าโรเจอร์ชำนาญเรื่องนี้เพียงใด ส่วนเด็กที่อีกฝ่ายจับมากดในห้องน้ำก็ไม่ใช่พวกใสๆ อย่างที่เห็น
เวลาผ่านไปราวๆ ครึ่งชั่วโมง ร่างสูงของโรเจอร์จึงก้าวออกจากห้องน้ำพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม พออีกฝ่ายเห็นภานุยืนเตร่อยู่แถวนั้น โรเจอร์ก็ทำหน้าขรึม
“ช่วงนี้อาคารหอประชุมกับสนามบาสฯ ปิด เธอไม่รู้เหรอ”
“อ๋อ รู้ครับ แต่บังเอิญผมจอดรถไว้แถวนี้” ภานุว่าและบุ้ยใบ้ไปยังรถเก๋งคันหรูของตน แต่มันก็จอดอยู่ห่างจากห้องน้ำไกลมากพอสมควร
โรเจอร์หรี่ตามองภานุ แน่นอนเขาจำคนที่โดดเด่นเช่นนี้ได้
“ภานุใช่ไหม เราเคยรู้จักกันหรือเปล่า” โรเจอร์เอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มนุ่ม
ภานุอมยิ้มน้อยๆ จนเห็นลักยิ้มน่ารัก ก่อนหันซ้ายแลขวาทำเป็นมองหาคนอื่นๆ บริเวณนี้ผู้คนเดินผ่านน้อย แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหรือแม่บ้านก็ไม่มีให้เห็น แต่แปลกที่หนุ่มหล่อสะบัดตาสีอ่อนคนนี้ยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ ห้องน้ำติดกับอาคารหอประชุม ซึ่งด้านบนเป็นสนามบาสเกตบอล ทั้งที่ช่วงนี้มีคำสั่งปิด
“ว่าไง เราเคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า”
เมื่อหนุ่มลูกครึ่งถามย้ำ ภานุก็ทำหน้าสนใจขึ้นมา
“เอ ไม่แน่ใจนะครับ แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าครูแน่ๆ”
“เรียกฉันว่าโรเจอร์ดีกว่าไหม เรียกครูดูเหมือนแก่ไปหน่อย และอีกอย่าง ฉันเป็นแค่เจ้าหน้าที่ตำแหน่งเล็กๆ”
ภานุอมยิ้มน้อยๆ โรเจอร์เป็นครูฝ่ายปกครอง ไม่ได้ทำหน้าที่สอนที่นี่ เพียงแต่ตรวจความเรียบร้อยทั่วไป อีกทั้งเขาเป็นลูกชายของผู้บริหารของโรงเรียน ซึ่งมีด้วยกันถึงสิบแห่งทั่วประเทศ พอเขาพยายามถ่อมตน จึงดูออกว่าแสร้งพูดให้ตนเองต่ำต้อย
“แหม ล้อผมเล่นแล้ว ใครก็รู้ว่าคุณโรเจอร์นามสกุลอะไร”
“ฮ่าๆๆ เธอเป็นคนน่าสนใจมากภานุ”
ได้ยินแบบนั้น แต่ภานุกลับยักไหล่ ก่อนทำทีจะเดินหนีอีกฝ่าย แต่โรเจอร์เอื้อมมือไปคว้าข้อมือของภานุไว้ และออกแรงบีบเบาๆ
“คุณมีอะไรกับผมหรือเปล่า พอดีผมกำลังจะไปหาของกินกับเพื่อน”
โรเจอร์เลิกคิ้วหนาๆ ของตน อีกฝ่ายมาที่นี่ มันดูน่าสงสัยมาก หากเขาไม่คิดเข้าข้างตนเอง ภานุคงอยากมีอะไรกับเขา ไม่ต่างจากเด็กนักเรียนคนอื่นๆ
“ฉันเห็นว่านายเพิ่งย้ายมาจากไต้หวัน เลยอยากช่วยแนะนำเรื่องต่างๆ ให้ ถ้านายต้องการ”
ภานุมองเจตนาอีกฝ่ายออก สายตาของเสือยามเห็นเหยื่อเป็นอย่างไร เหตุใดเขาจะไม่รู้เท่าทัน
“ขอบคุณนะครับ แต่ตอนนี้ผมมีไกด์ส่วนตัวแล้ว และเขาก็ทำหน้าที่ได้ดีด้วย” ภานุบอก และแกะมือใหญ่ของโรเจอร์ออกจากข้อมือตน
โรเจอร์พยักหน้าน้อยๆ อย่างรู้ทัน “เธอคงหมายถึงเด็กคอปเตอร์”
“อื้อ เขาน่ารักดี”
“หึๆๆ แต่คงน้อยกว่าเธอ อีกอย่างเด็กนั่นหัวอ่อนไปหน่อย และออกจะเซ่อซ่า ไม่ทันคน”
โรเจอร์เอ่ย และขยับมายืนชิดภานุ ก่อนส่งลมหายใจผะผ่าวร้อนรินรดคนผิวขาวอมชมพู
“หวังว่าโรงเรียนของเราจะทำให้เธอมีความสุข ขาดเหลือสิ่งใดบอกฉันได้ โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่อยู่ในตำราหรือห้องเรียน”
“ดูเหมือนคุณโรเจอร์จะถนัดเรื่องพวกนั้นนะครับ ผมไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมเด็กๆ ถึงเข้าห้องปกครองบ่อยกว่าห้องสมุดเสียอีก และตอนนี้คงเป็นห้องน้ำด้วย”
โรเจอร์ยิ้มกรุ้มกริ่มให้ภานุ แล้วเอ่ยว่า “ภานุรู้ไหม เธอดูโตเกินกว่าจะเรียนที่นี่”
“เอ คุณกำลังจับผิดผมหรือครับ แบบนี้ก็แย่ซี ผมเริ่มกลัวแล้วนะ” ภานุว่าก่อนหัวเราะร่วน ท่าทางที่เขาปั้นแต่งขึ้น น่ารัก น่าหยิก โดยเฉพาะการช้อนสายตามองอีกฝ่ายอย่างตัดพ้อ
“ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด จะกลัวฉันทำไม”
“นั่นสิครับ เมื่อก่อนผมไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ในอนาคตมันก็ไม่แน่” ภานุเอ่ยจบก็จับสาบเสื้อเชิ้ตของโรเจอร์ เขาเห็นว่าอีกฝ่ายปลดกระดุมลงหลายเม็ด จนเผยให้เห็นแผงอกกว้างๆ และไรขนเซ็กซี่
“อากาศก็ไม่ร้อน และที่นี่เป็นโรงเรียนด้วย คุณโรเจอร์น่าจะแต่งตัวมิดชิดกว่านี้สักหน่อย ไม่อย่างนั้นอาจทำให้เด็กๆ ใจแตกได้”
“เห็นแบบนี้แล้ว แค่ใจหรือที่แตก ฉันนึกว่ามันจะเซ็กซี่มากพอจะชวนให้อย่างอื่นของเธอแตกด้วย”
“อืม แต่เมื่อครู่ในห้องน้ำ ผมคิดว่าคุณโรเจอร์น่าจะเรียบร้อยแล้ว” ภานุทำทีชะเง้อมองด้านหลังของคนตัวสูงใหญ่ เป็นตอนนั้นที่ประตูห้องน้ำเปิดออกมาพอดี ภาพที่เขาเห็นต่อมาคือเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งท่าทางดูตกใจมากที่พบภานุยืนคุยกับโรเจอร์
“เห็นไหม ผมเดาผิดที่ไหน ถ้าอย่างนั้นขอตัวนะครับ พอดีผมมีคนรออยู่” ภานุเอ่ย และมิวายทำตาหวานส่งให้โรเจอร์
“ภานุ เคยมีคนบอกไหมว่า เธอดูไม่เหมือนนักเรียนมัธยมปลายเลย”
“อืม มีบ้าง แต่...ตอนนี้ผมใส่ชุดนักเรียน คุณโรเจอร์จะให้ผมเป็นอะไรได้ล่ะครับ”
“ฮ่าๆ ๆ โอเค ถ้าเธออยากสนุกกับเรื่องนี้ ฉันคงต้องตามใจ แต่ถ้าเล่นตุกติก หรือตั้งใจก่อเรื่องละก็ ฉันคิดว่าคนน่ารักๆ อย่างเธอ เวลาถูกทำให้ช้ำ มันคงต้องเจ็บมากๆ แน่”
“คุณโรเจอร์ อย่าขู่เด็กซีครับ ผมแค่มาหาความรู้ และอยากจบการศึกษาที่นี่ ไม่ได้คิดสร้างเดือดร้อนให้ทั้งคนอื่นและตัวเอง”
“ได้ยินแบบนี้ ฉันก็ดีใจ ถึงอย่างนั้น ขอเตือนเธอไว้อย่าง เห็นสนิทกับคอปเตอร์ ก็อย่าให้เสียเรื่องเรียน เพราะหมอนั่น มันหัวขี้เลื่อยที่สำคัญมีคดีเพียบ ฉันเนี่ยปวดหัวมาก ต้องคอยเคี่ยวเข็ญตลอด”
“คุณโรเจอร์ เป็นฝ่ายปกครองที่เอาใจใส่เด็กนักเรียนมากนะครับ แบบนี้ผมดีใจแทนคอปเตอร์จริงๆ”
“ทุกอย่างที่ฉันทำ ก็เพื่ออนาคตของนักเรียน หวังว่าเธอจะเข้าใจ”
ภานุยกยิ้มที่มุมปาก ดวงตากลมโตของเขาส่งประกายวิบวับให้แก่โรเจอร์
- ผู้เขียน
