ศศิกาญจน์ก้มหน้าปัดฝุ่นและเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยปฏิเสธแสนชัย พร้อมรอยยิ้มใสเป็นปกติ เพราะเธอเองก็เดินไหว คงไม่ต้องให้ใครช่วยพยุง
“ซอเดินเองได้ค่ะ คุณแสนไม่ต้องพยุงหรอก ซอไหวค่ะ”
“ผมกลัวว่าไม่ไหวแต่บอกไหว ผมทำให้น้องซอเจ็บ อย่างน้อยให้ผมพาไปส่งที่บ้านดีกว่านะครับ” ระหว่างนั่งรถไปด้วยกันเขาจะได้เกริ่นเรื่องที่เขารู้มาเผื่อบางทีเธออาจจะให้เขาหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ เขาอยากเป็นคนที่ได้ดูแลปกป้องเธอ ยิ่งข้าวสวยเล่าให้ฟังว่าพี่ชายบุญธรรมของเธอจ้องจะเคลมอาจเป็นสาเหตุให้ศศิกาญจน์ออกจากบ้านเขาก็ยิ่งอยากเป็นคนนั้นที่ได้ดูแล
พ่อเลี้ยงหนุ่มแห่งไร่แสนรักใช้สายตาวิงวอนขอร้องมาให้ แต่ว่าศศิกาญจน์ไม่อยากให้ใครที่บ้านเข้าใจผิด จึงจะเอ่ยปฏิเสธซ้ำ หากแต่เพราะสมองมัวแต่จดจ้องกับพ่อเลี้ยงแสนชัย จึงไม่เห็นว่ามีใครมายืนค้ำหัวอยู่ด้านหลังเธอกับแสนชัยแล้ว
“ปล่อยมือซอเดี๋ยวนี้” เสียงทุ้มห้าวพูดคล้ายคำรามขู่คนที่ป
