จอมทัพพาศศิกาญจน์มาถึงบ้านพัก ดับเครื่องรถยนต์สนิท จากนั้นอุ้มเธอมาจนถึงตัวบ้าน แม้เจ้าตัวจะบ่ายเบี่ยงขอเดินเองตั้งแต่แรก
“ปล่อยฉันลงเถอะค่ะ ฉันเดินเองได้” หญิงสาวรู้สึกอายกับสายตาคนงานที่ทั้งใกล้และไกลมองมาที่เธอและเขาเป็นจุดเดียว
“อยู่เฉยๆ เถอะน่า”
เขาเอ็ดเธอเบาๆ สายตาคมเข้มดุดันขึ้นเล็กน้อยเมื่อมองคนรั้นในอ้อมแขน ก่อนเสไปมองคนงานคนหนึ่งที่กำลังกวาดลานบ้านอยู่ เมื่อฝ่ายนั้นเห็นเจ้านายหนุ่มก็รีบเดินตรงมาหากำลังจะอ้าปากถามว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ถูกจอมทัพสั่ง
“เปิดประตูบ้านให้ฉันหน่อย”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงดังสั่งคนงานให้เปิดประตูบานใหญ่ให้ เพราะรู้ว่าหน่วยสอดแนมของมารดากำลังทำงานอยู่แถวๆ นี้ เนื่องจากสิงหาได้ข่าวมาแบบนั้น
“ครับๆ” ฝ่ายคนงานวัยกลางคนก็รีบทำตาม ถลาไปเปิดประตูให้ทันที
เมื่อพ้นประตูเข้าไปแล้ว จอมทัพก็หันไปสั่งคนงานคนเดิมอีกครั้ง
“สั่งให้คนในบ้านออกไปกันให้หมด ถ้าฉันไม่เรียกไม
