เสียงหัวเราะหยอกเย้ากันของข้าวผัดกับโอมที่กำลังแย่งกันกินหมูหวานที่คุณแม่ทำให้อยู่ในห้องครัว
“มาติวหนังสือ หรือว่ามาทำอะไรกันแน่” อาไผ่ส่งเสียงถามแบบขวาง ๆ เมื่อวานเธอยังร้องไห้ขี้มูกโป่ง แต่ตอนนี้ยิ้มร่าอยู่กับชายหนุ่มคนอื่น อาไผ่รู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในหัวใจอยู่ไม่น้อย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมรู้สึกหวงแหนหลานรักคนนี้ขึ้นมาดื้อ ๆ
“สวัสดีครับอาไผ่” โอมยกมือไหว้ผู้ชายที่แก่กว่า
ไผทรับไหว้แบบแกน ๆ มองหน้าหลานสาวแต่เธอทำเป็นไม่สนใจส่งยิ้มไปให้เด็กหญิงตัวน้อย ๆ ที่เดินตามหลังคุณพ่อเข้ามา
“พี่โอม” น้องผิงผิงวิ่งเข้าไปหาพี่โอม ก่อนจะวิ่งเข้าไปจับมือของเขา
“ว้า... ไม่รู้ว่าผิงผิงก็อยู่ด้วย พี่โอมไม่ได้ซื้อขนมมาให้เลย”
“ผิงผิงกินอะไรหรือยัง” ข้าวผัดถามเด็กหญิงด้วยความเป็นห่วงเด็กหญิงส่ายหน้า
“อาไผ่ฝากผิงผิงก่อนนะ ค่ำ ๆ อาจะมารับ จะเข้าไปในเมืองสักหน่อย” อาไผ่บอก พลางวางข้าวของบางอย่าง
