ฝากเลี้ยง

ไอ้โรคจิต

​“อยากให้ฉันกินก็เข้ามาสิ หึหึ”

“กรี้ดดดดดดดดด!!!!” หญิงสาวแหกปากร้องลั่นเมื่อหันกลับมาเจอผู้ชายเปลือยกายนอนแช่น้ำอยู่ในอ่างเขามองมาที่เธอสายตาวิบวับ หญิงสาวเหมือนถูกสาปไปชั่วขณะ ก่อนที่สติจะมาแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าอกกับเนินสามเหลี่ยมน้อยๆ แล้วกรี้ดลั่นบ้าน

“กรี้ดดดดดดด กรี้ดดดดด”

“แหกปากทำไมว่ะ! เงียบ!!!” แอลเลียตตะคอกเสียงดังอย่างลำคาญแต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งเสียงของผู้หญิงชีเปลือยตรงหน้าได้

“กรี้ดดดดดดดดดด!!!!” หญิงสาวหลับหูหลับตาดึงผ้าถุงมาใส่ผิดใส่ถูก ก่อนที่จะเบิกตาโพลงเมื่อมีมือเย็นๆ มากระชากจนตัวเซถลาไปปะทะกับอะไรเย็นๆ แข็งๆ

ปึก!?

“....!?..”

ตากลมโตกะพริบปริบๆ เมื่อปรับโฟกัสสายตาได้ก็เห็นหัวนมชมพูเล็กๆ อยู่ตรงหน้า พร้อมกับค่อยๆ เลื่อนสายตากวาดลงต่ำเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรมาทิ่มตรงหน้าท้องเธอ มันเย็นๆ นิ่มๆ

จ๊ะเอ๋!!

“ซะ...ซีเมต...กรี๊ดดดดดดดดด หนอนชาเขียว!!!”

เพี๊ยะ!!

“โอ้ย!! ลูกพ่อ!!!” แอลเลียตเผลอปล่อยร่างเล็กตรงหน้าแล้วมากุมน้องชายตัวเองแทน เมื่อถูกอีกคนฟาดฝ่ามือเข้าใส่เต็มแรงจนน้องชายเขาหน้าหันคอแทบหัก

มันจุกจนตัวงอ...

ด้วยความตกใจเธอก็กรีดร้องด้วยความช็อกออกมาประสานเสียงกับไอ้ผู้ชายโรคจิตที่ตอนนี้นั่งลงกุมน้องชายเอาไว้แน่น ปากร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับเงยหน้าที่แดงก่ำขึ้นมองเธอด้วยสายตาอาฆาตแค้น

“เธอกล้ามาก ซี๊ดดด ลูกพ่อ จุกฉิบหาย!” แอลลเลียตกัดฟันเค้นเสียงออกมาพลางกุมน้องชายสุดรักเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มแดงและพลันเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำขึ้นเรื่อยๆ แต่อาการใกล้ตายของเขาใช่จะหยุดความสติแตกของอีกคนได้ เพราะเธอยังคงโวยวายแหกปากร้องไม่หยุดไม่หย่อน

“ไอ้โรคจิต!! กรี้ดดดด...ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยคำสร้อยด้วย กรี้ดดดด!!”

ปัง ปัง ปัง!!

“คำสร้อยเป็นอะไรลูก คำสร้อย” เสียงทุบประตูด้านนอกพร้อมกับเสียงเรียกของคุณตาคุณยายทำให้หญิงสาวเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง ร่างเล็กขยับวิ่งตาลีตาเหลือกไปเปิดประตูออกก่อนที่หน้าคุณตาคุณยายพร้อมกับลูกน้องของพวกท่านจะปรากฎสู่สายตา

น้ำตาเธอไหลออกมาด้วยความดีใจ...รอดแล้วคำสร้อยเอ้ย เกือบได้โจรเป็นผัวแล้ว....

“คุณตาขาคุณยายขาช่วยคำสร้อยด้วย...” หญิงสาวเรียกเสียงสั่นเครือพร้อมกับพุ่งออกไปกอดหญิงสูงวัยน้ำตาไหลอาบแก้ม

“ร้องทำไมลูก ไหนเป็นอะไรบอกยายสิ” คุณยายกอดเธอเอาไว้พร้อมถามเสียงปลอบโยน เธอผละตัวออกก่อนจะชี้ไปที่ด้านหลังที่ตอนนี้ลูกน้องของคุณตาจัดการหิ้วปีกไอ้โรคจิตออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างหมิ่นเหม่

“ปล่อยกูนะเว้ย” เขาโวยวายเสียงดังมองเธอสายตาอาฆาต

พอเห็นว่าตัวเองมีพรรคพวกเยอะหญิงสาวก็ถลาเข้าไปใช้ขันน้ำที่ติดมืออกมาตีไปที่หัวผู้ชายคนนั้นไม่ยังมือ

ผั๊วะ ผั๊วะ ผั๊วะ

“นี่แน่ะ ไอ้เลว ไอ้ชั่ว โรคจิต หื่นกาม บ้าปั้นต๋าย!!!” มือเล็กถือขันตีรัวๆ ไปที่หัวของโจรโรคจิตอย่างเจ็บใจที่เธอต้องมาเสียความบริสุทธิ์ทางร่างกายให้กับมัน

“โอ้ย! อย่าตียัยบ้านี่ โอ้ย! ปล่อยกูนะเว้ย คุณตาคุณยายนี่ผมเอง” แอลเลียตสะบัดมืออกก่อนจะจับแขนเรียวเล็กที่ตีเขาไม่ยั้งมือ เขาออกแรงกระชากร่างบอบบางก็ปลิวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนที่เขาจะรัดเธอเอาไว้แน่นกัดฟันพูดออกมาเสียงดุดัน

“ห๊ะ! เดี๋ยวๆ หยุดก่อนๆ อย่าบอกนะว่า...” คุณยายเข้าไปจับหน้าผู้ชายคนนั้นก่อนจะขยับแว่นตา

“...”

“ตาแอล!!” เธอเรียกหลานชายเสียงเหลือเชื่อ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะกลับมาหาเธอ แต่พอมาก็ก่อเรื่องให้เธอปวดหัวเลยเชียว

"ก็ใช่นะสิครับคุณยาย" เขากลอกตาไปรอบๆ ก่อนจะมองหน้าผู้เป็นยายนิ่ง เพียงแค่เขามาไม่ได้บอกได้กล่าวก็ทำให้ยายของเขามองเขาเหมือนสิ่งแปลกปลอมที่หลุดมาจากนอกโลกและยายของเขาคือมนุษย์ผู้พบเจอเขาเป็นคนแรก...

"ทำไมแกมาอยู่ที่นี่ได้?"

"ก็เดินเข้ามานะสิคุณยายก็ถามอะไรแปลกๆ"

"รู้ว่าเดินเข้ามาแกคงไม่คลานสี่ขาเข้ามาหรอก!" หญิงสูงวันส่งค้อนให้กับหลานชายวงใหญ่ มาก่อเรื่องแล้วยังจะกวนประสาทเธออีก ไอ้นิสัยแบบนี้มันได้ใครมานะ

"คนนะครับไม่ใช่คุณวรนุชคุณยาย" เขาพูดเสียงกลั้นขำก่อนจะได้รับค้อนวงใหญ่จากยายอีกรอบ แอลเลียตหยุดยิ้มปรับเปลี่ยนหน้ากลับเป็นบึ้งตึกเมื่อเบนสายตาลงมองอีกคนที่ดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมแขนเขา สายตาคมมองเธออย่างคาดโทษ...

"แล้วยัยเด็กบ้านนอกนี่ใครครับ.."

"คุณยายขาช่วยคำสร้อยด้วย ปล่อยสิ ปล่อย!" เธอดิ้นสะบัดยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอ นี่ขนาดว่ามีคุณตาคุณยายยืนหัวหงอกอยู่ตั้งสองคนนะ

"จะดิ้นทำไมว่ะ!!" คำสร้อยสะดุ้งโหยงเมื่อโดนคนตัวโตกว่าตะคอกใส่เสียงดัง และก็ไม่ได้มีแค่เธอที่สะดุ้งกับเสียงโหดเหี้ยมนั้นเพราะคุณตากับคุณยายก็พลอยสะดุ้งไปด้วย

"จะตะคอกน้องทำไมตาแอล! ปล่อยน้องเลยนะ"

"ปล่อย....ฮะ!!" เธอดิ้นๆ บิดๆ เมื่อหญิงสูงวัยสั่งเขา แอลเลียตถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วคลายอ้อมแขนออก พร้อมกับผลักคนตัวเล็กออกจากตัวจนเธอแทบหน้าคะมำ

"ตายแล้ว!! ผลักน้องทำไมเดี๋ยวน้องก็ล้มหรอกตาแอล!!"

"ผลักแค่นี้ไม่ล้มหัวฟาดพื้นตายหรอกครับ..."

"คุณยายขา..." หญิงสาวเรียกเสียงอ้อนแบะปากออก แล้วเข้าไปกอดแขนอวบไว้อย่างต้องการที่พึ่ง หญิงสูงวัยยกมือขึ้นลูบหัวทุยเล็กเบาๆ อย่างปลอบขวัญ

"เอาล่ะ แกไปแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วค่อยมาคุยกัน หนูด้วยนะคำสร้อย" คุณตาสั่งเสียงเข้ม ทำให้ทั้งสองคนไม่กล้าขัดได้แต่ส่งสายตาฟาดฟันกัน

"ชิ!"

ก่อนที่หญิงสาวจะเป็นฝ่ายชูกำปั้นใส่อีกคนแล้วสะบัดหน้าถือขันน้ำสีเหลืองเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป

เพียงแค่เจอกันวันแรกเธอก็รู้สึกไม่ชอบขี้หน้าหลานชายของคุณตาคุณยายสุดรักของเธอซะแล้วสิ...

แอลเลียตได้แต่ถลึงตาใส่ยัยตัวแสบไม่กล้าทำอะไรบู่มบ่ามเพราะยังเกรงใจสายตาของผู้สูงวัยทั้งสอง อย่างน้อยท่านทั้งสองก็เป็นผู้ใหญ่ ถ้าไม่มีท่านทั้งสองคนยัยตัวแสบได้น้ำตาแตกเป็นถังแน่!!

"งั้นผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" พูดจบเขาก็หันหลังเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป

ยัยเด็กบ้าอย่าเผลอแล้วกัน พ่อจะจัดหนักให้วิ่งกลับบ้านแทบไม่ทันเลย!!

--------------------------------------