เมียลับคุณอาแสนร้าย (อาทศ:พริกหวาน)

"อาทศขา.." ริมฝีปากสีชมพูสดจูบลงบนริมฝีปากหยักเมื่อเขายังไม่ยอมตื่น นอนมองใบหน้าคมคายนานกว่าครึ่งชั่วโมงเกิดหิวข้าวจนต้องรีบเข้าไปกวน คนที่ถูกรบกวนในเวลานอนค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก็เจอกับแสงสว่างในตอนเช้าแยงตา ก่อนอะไรบางอย่างจะถูกกดลงมาบนริมฝีปากอีกทีให้หันไปมองตาม พอเห็นเป็นใบหน้าสวยของใครบางคนทศวรรษถึงกับสะดุ้งตกใจ "พริก!" มองที่ตัวเธอและตัวเขา เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ส่วนเธอเปลือยหัวไหล่ เราทั้งคู่ต่างอยู่ในผ้าห่มสีขาวผืนเดียวกัน ไม่แค่นั้นบรรยากาศภายในห้องยังบอกได้ชัดเจนว่าไม่ใช่ที่บ้านของเขาอย่างแน่นอน ทศวรรษลุกขึ้นนั่งพลางนวดขมับตัวเองไปด้วย เกิดอะไรขึ้นทำไมเขากับพริกหวานถึงได้มานอนบนเตียงเดียวกัน แถมสภาพของเราทั้งคู่นั้น.. "เรามีอะไรกันแล้วค่ะ" ทศวรรษหันไปมองใบหน้าหวานพลางขมวดคิ้ว "อาทศจำไม่ได้เหรอคะว่าเมื่อคืนอาเป็นคนถอดเสื้อผ้าพริกเอง แล้วก็มีอะไรกับพริก" ทศวรรษนิ่งคิด ก่อนจะส่ายหัวออกมา เขาจำได้แค่ว่าเขาไปดื่มกับหลานกับพี่ชายที่ร้านคาราโอเกะในตัวอำเภอ จากนั้นเจอกลุ่มเพื่อนมาเที่ยว ก็เลยให้สองคนนั้นกลับกันก่อน จากนั้นเขาก็ภาพตัด ตื่นมากลับเจอพริกหวานนอนอยู่ข้างๆ จะให้เขาว่ายังไง "ไม่รู้แหละค่ะ ยังไงเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว อาทศต้องรับผิดชอบพริก พริกเสียหายนะคะที่อาทศพาเข้าโรงแรมมาขนาดนี้!" "โรงแรม! นี่เราอยู่โรงแรมกันเหรอ?" "ใช่ค่ะ" "อาเป็นคนพามา?" "ก็ใช่น่ะสิคะ อาบอกจะกลับบ้าน แล้วพริกก็ง่วง พ่อพริกก็เลยวานให้อาไปส่งพริกที่บ้านเพราะพ่ออยากดื่มต่อ แต่อากลับพาพริกไปไม่ถึงบ้านแล้วเลี้ยวเข้าโรงแรม พริกก็เลยสมยอม!" "สมยอม?" "มะ..ไม่ได้สมยอมแต่แรกค่ะ อาข่มขืนจนพริกเหนื่อยพริกก็เลยไม่ต่อต้าน" กำลังจะเนียนอยู่แล้วแท้ๆ ยัยพริกเอ๊ย! จะพูดว่าอาข่มขืน ดันไปพูดว่าตัวเองสมยอม "ทั้งที่อาเมาน่ะเหรอ" เขายังไม่แน่ใจเลยว่าหากเขาเมามากขนาดนั้นจะขับรถมาเองได้ยังไง แล้วเวลาที่ผู้ชายมันเมามากๆ จนไม่รู้สึกตัวมันไม่แข็งหรอกนะ "อาทศ! นี่กะจะไม่รับผิดชอบพริกใช่ไหมคะ" พริกหวานหน้าบึ้ง เมื่อเขาทำเหมือนเธอไปแอบอ้างอย่างนั้นทั้งที่เธอเป็นคนเสียหายนะ! "แล้วพริกจะให้อารับผิดชอบยังไง" "อาทศต้องมาสู่ขอพริกไปเป็นเมียค่ะ!" "พริก.." "สรุปคือจะไม่มาขอใช่ไหมคะ" พริกหวานทำท่าจะร้องไห้ออกมา เสียใจนะที่อาทศทำเหมือนจะไม่รับผิดชอบ "ไม่ใช่แบบนั้นพริก คืออา.." เขาเพิ่งหย่าเมียเก่าได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็จะแต่งงานใหม่ ชาวบ้านได้นินทาตายห่าพอดี อีกอย่างพริกหวานคือลูกสาวของรุ่นพี่ที่สนิท พี่ชิตได้เอาเลือดหัวเขาออกแน่! "อาทำแบบนั้นจริงๆ เหรอพริก" "อาทศจะบอกว่าพริกโกหกงั้นเหรอคะ!" "อาไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น แต่พริกดูตัวอาสิ กางเกงยังอยู่ครบนะ อาคิดว่าพริกอาจจะเข้าใจผิดก็ได้" ดึงผ้าห่มออกให้พริกหวานดูว่าท่อนล่างของเขายังมีกางเกงยีนขายาว ถึงเสื้อจะถูกถอดออกไปแล้วตอนไหนก็ไม่รู้ "เข้าใจผิด? แสดงว่าจิ้งจกใช่ไหมคะที่มาถอดเสื้อผ้าพริกจนเปลือยขนาดนี้!" พริกหวานสะบัดผ้าห่มออกจากตัวบ้าง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทศวรรษหันไปมองทางอื่น พริกหวานหน้าบึ้งเมื่อเขาไม่มอง "ทำไมคะ เมื่อคืนอาทศก็มีอะไรกับพริกแล้วทำไมไม่มอง ฮึก!" มือเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นปิดหน้าแล้วร้องไห้ออกมา เสียใจมากที่ผู้ชายทำเหมือนได้เราแล้วไม่อยากรับผิดชอบ "แต่กางเกงอายังอยู่ครบนะทั้งในและนอก" ไม่ว่าจะสมยอมหรือข่มขืนเขาก็ต้องถอด โอเคเขาอาจจะเมาแล้วคิดทำสิ่งแย่ๆ กับพริกหวาน แต่มันอาจยังไปไม่ถึงจุดนั้นก็ได้เขาอยากให้อีกฝ่ายทบทวน "ก็อาทำเสร็จแล้วเข้าไปอาบน้ำออกมาสวมกางเกงกลับคืนไงคะ" เขาเนี่ยนะใส่กางเกงยีนขายาวนอน "หรืออาจะบอกว่าพริกโกหกเหรอคะ ฮื่อๆๆ แกเป็นคนขี้โกหกไปแล้วสินะพริกหวาน" ".." "ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รับก็ไม่ต้องรับ พริกก็มีศักดิ์ศรีพอ ในเมื่อผู้ชายเขาบอกไม่เอาเรา พริกจะไปทำอะไรได้ล่ะคะ ไอ้ที่เสียไปแล้วก็เสียไปค่ะ ชีวิตพริกก็ต้องดำเนินต่อไป ฮือๆๆๆ" "พริก.." ทศวรรษได้ยินเสียงสะอื้นไห้ปานใจจะขาดออกมา ถอนหายใจเบาๆ แล้วเขยิบเข้าไปใกล้หลาน ในเมื่อเขานับถือพ่อพริกหวานเป็นรุ่นพี่เขาก็ต้องเอ็นดูพริกหวานเหมือนหลานอยู่แล้ว อุ้มอีกคนขึ้นมานั่งบนตักแล้วจับสองมือเรียวออก ประคองใบหน้าสวยหวานขึ้นมอง ใจกระตุกวูบ! ไหนน้ำตา? พริกหวานไม่รู้ว่ามีอะไรผิดพลาดอาทศถึงนิ่งขนาดนั้น รีบโอบรอบคอเขาแล้วร้องไห้โฮออกมา "พะ..พริกได้ข่าวจากพ่อว่าอาทศเลิกกับเมียแล้วจริงไหมคะ" พริกหวานผละออกมองใบหน้าคมคาย เมื่อกี้แอบไปบีบน้ำตาได้มาตั้งสองหยดเกือบขาดใจ ทศวรรษมองใบหน้าใสก่อนจะพยักหน้าออกมา เขาเลิกกับเมียเก่าเพราะเธอมีคนอื่นทั้งที่เราแต่งงานอยู่กินกันมาตั้งหลายปี "ในเมื่ออาทศไม่มีพันธะกับใครแล้วรับผิดชอบพริกนะคะ" ไม่ใช่แค่เมียที่ไม่มี แต่เขายังไม่มีลูกด้วยเพราะเมียเก่าเป็นหมัน ส่วนเมียใหม่อย่างเธอไม่หมันแน่นอน! "อารับผิดชอบพริกก็ได้" พริกหวานฉีกยิ้มออกมาจนตาหยี ทำเอาคนมองสบตากันนิ่ง จนพริกหวานต้องแกล้งทำหน้าเศร้าบีบน้ำตาอีกครั้ง "ฮึก ขะ..ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่ทำให้พริกยังหลงเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้พ่อแม่ชื่นชมนะคะ อย่างน้อยอาทศก็ยังจะมาสู่ขอพริก" "แต่อายังไปสู่ขอพริกตอนนี้ไม่ได้" "ทำไมคะ! อีกไม่กี่เดือนพริกก็จะเรียนจบแล้ว พริกพร้อมเป็นเมีย พร้อมเป็นแม่ของลูก อาอยากมีลูกสิบคนพริกก็จะตั้งท้องให้!" "ใจเย็นๆ ก่อนพริก" "ฮื่อๆ" "พริกฟังอาก่อน พ่อพริกกับอาเรานับถือกันเป็นพี่น้อง พ่อพริกจะคิดยังไงที่อาเอาลูกสาวเขามาทำเมีย" "งั้นให้พริกตัดขาดทางบ้านเลยไหมคะ" ".." "มะ..ไม่ตัดขาดก็ได้ค่ะ แล้วอาทศจะรับผิดชอบพริกยังไงคะ ฮึก" "เป็นแฟนกับอา" "แต่เรามีอะไรกันแล้วนะคะ พริกอยากเป็นเมียอา" "อาขอเวลาหน่อย" "ทำไมคะ ได้พริกเป็นเมียมันไม่ดีเหรอ หรือพริกสู้คนเก่าของอาไม่ได้ อาเลยไม่อยากได้พริกเป็นเมีย" "พริกยังเรียนอยู่เลยนะ หากพริกได้สามีตอนนี้ชาวบ้านจะว่ายังไง" "พริกไม่สนหัวชาวบ้านค่ะ ใครนินทาพริก พริกจะเอาระเบิดไปปาใส่บ้านมันให้หมด!" "พริก ไม่ใช่แค่พริกยังเรียนไม่จบ แต่อายุเราห่างกันค่อนข้างเยอะ อาอยากให้พริกโตขึ้นอีกหน่อย" "โตแค่ไหนคะ นมพริกสามสิบหก ส่วนจิ๋..." "พริกๆ ใจเย็นๆ อาไม่ได้หมายถึงเรื่องพวกนั้น ความห่างของอายุเรา พริกเป็นลูกอาได้เลยนะ" "ไม่ใช่ปัญหาค่ะ เพราะพริกชอบรุ่นพ่อ พริกชอบคนแก่ค่ะ!" "พะ..พริก ใจเย็นๆ ก่อน" คำว่าแก่ของพริกหวานไม่ต่างจากเอาค้อนหนักๆ มาทุบที่หัวของเขาเลย เจ็บจนมึน "เอาไว้ให้พริกเรียนจบก่อน ถึงวันนั้นอาไปสู่ขอพริกแน่นอน" "สัญญาแล้วนะคะ" ทศวรรษพยักหน้า พริกหวานฉีกยิ้มออกมาจนตาหยี เนี่ยแหละ คำตอบที่เธออยากได้ยินว่าอาทศจะมาสู่ขออีพริกหวานไปเป็นเมียจริงๆ อิอิ