10
1471 คำ
“มาพี่เช็ดให้” เขาดึงสำลีรีดขอบไปถือเอาไว้ ก่อนจะเทตัวเช็ดเครื่องสำอางใส่ แล้วค่อยๆ เช็ดหน้าให้เธอ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่เดรก” เธอทำท่าจะดึงสำลีในเมื่อเขามาเช็ดเสียเอง แต่เขาไม่ยินยอม
“ทำไมต้องแต่งหน้าหนาขนาดนี้ด้วยนะ เราน่ะเป็นคนผิวสวยอยู่แล้ว” เขามองสำลีที่มีรอยเครื่องสำอางแล้วส่ายหน้าไปมา พอเช็ดออกมา สำลีดูสกปรกไปในทันที
“ถ้าไม่แต่งหน้า ผู้ชายจะชอบเหรอคะ เค้าบอกว่า ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง”
“มันก็จริง แต่เธอสวยอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องแต่ง พี่ก็อยากมอง” เดรกไล้แก้มสาวไปมาอย่างเผลอไผล
ใบหน้าคมเข้มเลือดผสมค่อยๆ ค่อยๆ ก้มหน้าลงไปแนบชิด เขามองกลีบปากสีชมพูระเรื่ออย่างเสน่หา
เพียะ!!! ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบ เขารู้สึกหน้าชาไปทั้งแถบ เมื่อจู่ๆ ก็โดนตบเข้าให้ แถมยังไม่ออมแรงเสียด้วยสิ
“ตบพี่ทำไมแพร” เขาถามใบหน้าเหลอหลา
“ตบให้พี่เดรกมีสติยังไงคะ”
“มีสติอะไร พี่ทำอะไรผิด”
“พี่เดรกจะล่วงเกินแพรค่ะ แพรก็ต้องทำให้พี่มีสติค่ะ”
“แค่จะจูบ ถึงกับต้องตบกันเลยเหรอ”
“ก็พี่เดรกสัญญาแล้วนี่คะ ก็ต้องทำให้ได้สิ”
“สัญญาแล้วจริงๆ” เขาพยักหน้าเหมือนเข้าใจ ก่อนจะคว้าใบหน้าเล็กๆ น่ารักมาจูบหนักๆ
“อื้อ...” คนถูกจูบถึงกับตาโต ไม่คิดว่าจู่ๆ เขาจะคว้าเธอไปจูบแบบนี้
“คนบ้า! ฉวยโอกาส!” เธอถูปากตัวเองไปมาด้วยความโมโห
“เป็นไงรสจูบของพี่”
“พี่เดรกไม่รักษาสัญญา”
“เธอตบพี่ก่อน พี่ก็ต้องจูบคืน สรุปว่าเราหายกันนะ”
“ไม่หาย” เธอพูดอย่างงอนๆ
“ไม่หายแล้วจะให้ทำไง”
“ออกไปจากห้องนี้เลย” เธอชี้นิ้วไล่
“ไล่ผัวตัวเองได้ยังไง”
“พี่เดรกไม่ใช่” เธอกระทืบเท้าเร่าๆ อย่างโมโห เพราะเขาทำท่าจะไม่รักษาสัญญา
“ยายเด็กนี่ยังไง รู้ไหมเค้าไม่ให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวออกจากห้องหอ” เขาจิ้มหน้าผากคนเรื่องมาก
“เอ๊ะ! มาจิ้มหน้าผากแพรทำไม ทำเหมือนแพรเป็นเด็กๆ” เธอลูบหน้าผากไปมา ทำหน้ายู่ใส่เขา
“ห้ามหยาบคายกับผัว พี่ไม่ชอบ” เขาทำหน้าบึ้ง แพรดาวถึงกับอ้าปากค้าง
“พี่เดรกบ้า พูดจาน่าเกลียด ใครจะเอาพี่เป็นผัว”
“หยามกันชัดๆ เธอคิดว่าพี่จะแต่งงานกับเธอเล่นๆ หรือไง” เขาสาวเท้าเดินเข้าหา เธอถอยหลังหนี มองเขาหน้าตื่น
“พี่เดรกจะทำอะไรน่ะ ถอยไปเลยนะ”
“เธอคิดว่าคนอย่างพี่จะแต่งงานซ้ำซากหลายรอบหรือไง”
“พี่หมายความว่ายังไง” เธอถามเสียงหลง ไม่คิดว่าเขาจะเอาจริง ไหนตกลงกันแล้วไงว่าแค่ในนาม
“ก็หมายความตามนั้น คนอย่างพี่ถ้าคิดจะแต่งงานแล้ว แต่งรอบเดียว ไม่มีแต่งรอบใหม่”
“พี่เดรกต้องล้อเล่นแน่ๆ”
“แต่งงานเป็นเมียพี่แล้ว ก็ต้องเป็นไปตลอด คิดว่าพี่จะปล่อยเธอไปเหรอ”
“พี่เดรกผิดสัญญา” เธอถอยหนีไปจนชิดเตียง
“ตรงไหน พี่ไปสัญญาอะไรกับเธอเอาไว้”
“ว้าย!” เธออุทานหันไปด้านหลังก็ชนกับขอบเตียง หันมาอีกรอบเขาก็คว้าร่างน้อยไปกอดเอาไว้
“ปล่อยเค้าเลยนะพี่เดรก”
“ไม่ปล่อยจะทำไม” เขาเลิกคิ้วยียวน
“ไม่ปล่อยใช่ไหม”
“โอ๊ย!” เดรกปล่อยร่างเล็กแต่ฤทธิ์เยอะทันที เขากุมเป้าเอาไว้ กระโดดหนีหน้าแดงหน้าดำ
“สมน้ำหน้า”
“ยายเด็กบ้า ทำร้ายกันขนาดนี้ พี่จะสั่งสอนเธอเอง”
“จะทำอะไรน่ะ อย่าเข้ามานะ”
“จะทำโทษเด็กแสบยังไงล่ะ”
“อย่านะ อื้อ...” เธอตาโตร้องครางอื้ออึงเมื่อโดนเขาบดจูบหนักๆ
แพรดาวถึงกับหอบเมื่อเขาถอนจุมพิตออกจากริมฝีปากสีกุหลาบ เธอมองเขาตาเขียว อยากจะตะกุยหน้าเขาให้เจ็บนัก
“เป็นไงรสจูบของพี่เด็ดดวงไหม”
“น่ารังเกียจที่สุด” เธอใช้หลังมือปาดปากของตัวเองไปมา
“ทำท่ารังเกียจไปเถอะ เป็นเมียพี่เดรกแล้วจะซี๊ด”
“อ๊าย! คนปากเสีย”
“เราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว” เขายักไหล่ มองเธออย่างยียวน หนีใครก็หนีไป หนีเขาน่ะไม่มีวันพ้นหรอก อะไรที่เขาอยากได้ ไม่เคยไม่ได้
“พี่เดรกบอกว่าจดกันแค่ในนาม ไม่ให้ผู้ใหญ่สงสัย”
“จดจริงๆ ในนามอะไร เธอจรดปากกาลงไปแล้ว”
“พี่เดรกหลอกแพรเหรอ ก็เอกสารนั่นเป็นของปลอมไม่ใช่เหรอ” เธอแทบเต้น สรุปว่าเธอโดนเขาหลอกอย่างนั้นเหรอ
“ใครบอกว่าเป็นของปลอม ของจริงต่างหากล่ะ จะมโนไปถึงไหน คิดเองเออเอง ทีหลังหัดถามเสียก่อนนะ”
“พี่เดรกบ้า คนเฮงซวย หลอกกันทำไม” เธอทุ้มตัวเข้าหาเขา ทุบตีอย่างโมโห เดรกรอท่าอยู่ก่อนแล้ว เขารวบร่างเธอไปกอดเอาไว้แน่น หัวเราะชอบใจที่เธอเสียท่าเขา
“แต่งแล้วหย่าไม่ดีนะ คนเค้าจะหาว่าเป็นแม่หม้าย ไม่อายหรือไง” เขากระซิบบอก ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย แตกต่างจากคนที่โดนหลอก
“ก็ต้องเป็นหม้ายสิ จดจริงนี่นา จดจริงทำไม” เธอทำท่าเหมือนจะร้องไห้
“ยายเด็กขี้แย รู้จักกันมาตั้งนานแล้ว ไม่รู้หรือไง”
“ระ... รู้อะไร” เธอถามเสียงสั่นเมื่อสบตากับเขา
“คนอย่างพี่บังคับได้ด้วยเหรอ เคยพาตัวเองไปผูกมัดกับใครไหมถ้าไม่อยากผูกมัด ถ้าไม่รักจะทำถึงขนาดนี้เหรอ” เขาทาบหน้าผากกับหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอ
“พะ... พี่เดรก” เธอถึงกับติดอ่างเมื่อประโยคหลังชัดถ้อยชัดคำนัก
“คิดสิว่าพี่ทำไปทั้งหมดเพราะอะไร” เขาเชยคางสวยให้แหงนขึ้น ก่อนจะประทับจุมพิตลงไป แพรดาวหลับตาปี๋ จู่ๆ ความคิดในอดีตก็แว๊บเข้ามาในสมอง
“อี้... ถอยไปเลยนะ พี่เดรกทำไปเพราะอยากเอาชนะใช่ไหม แพรรู้หรอก” เธอผลักเขาออกห่าง ไม่ยอมให้เขาจูบ
“โธ่เว้ย!”
“พี่เดรกชอบแกล้งแพรมาตลอด ไม่ชอบแพรเอามากๆ ด้วย ไม่ต้องมาพูดคำหวานโกหกกันเลย อยากเอาชนะแพร อยากให้แพรเสียหน้าที่หลงจดทะเบียนกับพี่จริงๆ แล้วมาทำพูดหวานหู จะปล้ำแพรใช่ไหม”
“คิดได้แค่นี้เหรอ ยายเด็กบ้า!” อุตส่าห์พูดอ้อมๆ ให้คิดแล้ว ยังไม่เข้าใจอีก เขาอยากจะบ้าตายจริงๆ ทำไมสารภาพรักมันลำบากยากเย็นขนาดนี้วะ
“นั่นไง พูดจากับแพรก็ด่าว่าแพรตลอด อย่ามาหว่านล้อมโกหกทำให้แพรเชื่อแล้วคิดจะรังแกแพรนะ แพรไม่ยอมจริงๆ ด้วย”
“แล้วแต่จะคิด” เดรกหน้าบึ้ง เขารึอุตส่าห์ทำถึงขนาดนี้ เธอยังคิดในแง่ร้ายกับเขาอีก
“แพรคิดแน่ พี่เดรกไม่เคยพูดดีกับแพรเลย แถมยังชอบแกล้ง ชอบพูดให้เจ็บใจ ชอบว่าแพรจะเรียนไม่จบ ริอาจจะมีแฟน แล้วแบบนี้ จะให้แพรเชื่อได้ยังไง ว่าพี่จะไม่อยากแกล้งแพร อยากเอาชนะแพรกันล่ะ” เธอเชิดหน้าขึ้นสูง
“หลงตัวเองไปนะ ใครอยากกินตับเธอกันล่ะ ฉันแค่ล้อเล่น” เขาเองก็รู้สึกเสียหน้า ยักไหล่เหมือนไม่แคร์ แพรดาวอ้าปากค้าง ก่อนจะสะบัดหน้าใส่เขา
“ดี! จำคำพูดของพี่เดรกเอาไว้ ถ้าล่วงเกินแพรอีก แพรจะถือว่าพี่เป็นคนไม่รักษาสัจจะ” เธอสะบัดหน้าหนีอีกรอบ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่แคร์ ปล่อยให้เดรกขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ตรงนั้น
“ฝากไว้ก่อนยายเด็กบ้า ฉันจะเอาคืนแน่นอน”
“ไม่ต้องมาฝาก แพรไม่รับฝาก” เธอโผล่หน้าออกมาจากประตูห้องน้ำ ได้ยินที่เขาพูดพอดิบพอดี แลบลิ้นใส่ ปิดประตูเต็มแรง ไม่ทันให้เขาเข้ามาทำอะไรได้ ก่อนจะหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข
“คนบ้าๆๆ นึกว่าจะเชื่อง่ายๆ หรือไง คนเจ้าชู้ผู้หญิงมากมายอย่างเขาน่ะเหรอจะชอบเรา ชิ!” เธอย่นจมูกใส่กระจกเงาในห้องน้ำหรูหรา ก่อนจะหมุนกายไปรอบห้องอย่างตื่นตาตื่นใจ บ้านเรือนไทยของคุณยายจัดแต่งได้สวยงามมาก ทุกอย่างอัดแน่นไปด้วยความเป็นธรรมชาติอย่างเต็มเปี่ยม แม้แต่ห้องน้ำ ให้บรรยากาศอยากนอนแช่น้ำอุ่นหลายๆ ชั่วโมง
- ผู้เขียน
