ดวงตากลมโตมองหารอยเลือดที่เปื้อนบนหยกด้วยความแปลกใจจำได้ว่ายังไม่ได้ใช้ผ้าเช็ดเลือดที่เปื้อนออกเลยแล้วทำไมเลือดถึงได้หายไปได้ กู้ฮุ่ยหนิงพลิกหยกบนฝ่ามือไปมาด้วยความแปลกใจหยดเลือดหายไปไหนจะว่าไปลวดลายที่แกะสลักบนหยกอันนี้ก็ดูคุ้นตานางเหลือเกินเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน
“คุณหนูน้ำล้างหน้ามาแล้วเจ้าค่ะ”
กู้ฮุ่ยหนิงถูกเสียงเรียกของอันฉีทำให้ละความสนใจจากหยกในมือไป พร้อมกับวางหยกไว้บนหมอนก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินไปล้างหน้าล้างตาทำให้ลืมเรื่องหยกอีกครั้ง
คืนนั้นกู้ฮุ่ยหนิงนอนหลับไปแล้วสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองนอนอยู่บนที่นอนภายในห้องที่ดูไม่คุ้นเคย ภายในห้องนอนนั้นถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยสิ่งของมีค่าล้วนเป็นทองคำและหยก กู้ฮุ่ยหนิงนอนนิ่งบนเตียงไม่ขยับจนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าที่ประหลาดแห่งนี้มีเพียงตนเองคนเดียวเท่านั้นจึงได้ลุกขึ้นจากเตียงนอนและเดินสำรวจดูบริ
