“คุณชาย ทำไมแวะมาที่นี่ได้วันนี้”
“ตามสัญญา ข้ามาเพื่อทำความคุ้นเคยกับเจ้า แล้วอีกอย่างทั้งท่านพ่อแม่ใหญ่แม่รองต่างบอกข้าว่า ชวนซาน่าเอ็นดูที่สุดข้าควรแวะมาที่นี่”
หยอกล้อชวนซา ทั้งสีหน้าและแววตา ด้วยความอ่อนโยนจริงใจ เปาหลิวอดยิ้มไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าอี้ซาจะเข้ากับทารกได้ดีเพียงนี้อีกทั้งยังเข้าใจหยอกล้อให้ตัวอ้วนหัวเราะไม่ขาดปาก
“คุณชายชอบเด็กด้วยหรือ”
“ชอบซี้ ข้าเคยคิดว่าสักวันท่านพ่อจะมีน้องชายน้องสาวทว่ากลับไม่มีใครที่มีลูกกับท่านพ่อได้อีก ท่านแม่เองก็มีข้าเพียงคนเดียว”
“ดีจังเลย ข้าเองก็เป็นบุตรีเพียงคนเดียวเช่นกัน เข้าใจดีว่าเหงาเพียงใด”
“ข้าสัญญา หากเราสองคนแต่งกันข้าจะมี ลูกกับเจ้ามากหน่อย ชวนซาจะได้ไม่เหงาเหมือนเราสองคน”
เป็นคำหวานที่ทำเอาเปาหลิว เพียงแค่หลบตา แล้วยิ้มบางๆ
“ไว้เรารู้จักกันมากกว่านี้คุณชายค่อยสัญญา เปาหลิวไม่อยากให้คุณชายแบกรับคำสัญญากับเปาหลิว เพราะหากวันไห
