“ฮูหยินจะอย่างไรข้าก็ไม่ขัด เข้าใจดีว่าเราสองคนเพิ่งจะเคยพบกันจะให้ มาร่วมหลับนอนคงเป็นเรื่องยากเราเป็นชาวจีน ไม่เหมือนตะวันตกที่พบกันไม่เท่าไหร่ก็หลับนอนเป็นเสรี ความเขินอายสงวนตัวของหญิงชาวจีนนี่เองที่ทำให้หญิงชาวจีนมีเสน่ห์กว่าหญิงตะวันตกที่ข้าพบเจอมา” เปาหลิวถอนหายใจยาว
“อีกอย่าง ตู้ชวนซาต่อไปต้องให้เขาเรียกข้าว่าบิดาข้าพบเขาแล้ว ชวนซาน่าเอ็นดูยิ่งนัก และเจ้าเองจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องความสัมพันธ์ของข้ากับเขา ให้เขาไม่รู้ว่าข้าไม่ใช่บิดา คิดว่าข้าเป็นบิดาดีที่สุดแล้ว ถือว่าข้าขอร้อง”
เปาหลิวย่อกายลงช้าๆ ด้วยเข้าใจเหตุผลในเรื่องนี้ดี
การเปิดใจในครั้งนี้ทำให้เปาหลิวรู้ว่าอี้ซาอุปนิสัยไม่ต่างจากบิดาทั้งๆ ที่ร่ำเรียนมาต่างแคว้นต่างศาสนา เขากับมีอุปนิสัยที่ อ่อนโยนเห็นใจคนอื่นทั้งๆ เปาหลิวเคยได้ยินว่าคนที่ไปเรียนเมืองฝรั่งมักจะ ทำตัวเกเรแต่อี้ซากลับต่างออกไปเขายังนิยมความเป็นจีน ไม่อวดอ้า
