โซ่รักวิมานเถื่อน

แล้วคุณคิดว่า ฉันมานั่งเล่นหรือยังไงคะ

หล่อนก็ยิ้มหน้าบานที่เขาตอบออกมาแล้ว ท่าทีแง่งอนคิดมากของหล่อนปลิดทิ้งไปจากความคิดทันที เพรktปรัณย์ยังมองเห็นว่าหล่อนมีความสำคัญในชีวิตของเขามากกว่าเมียที่จดทะเบียนด้วยเสียอีก แต่หล่อนจะวางใจไม่ได้ตราบใดที่มีรินรวีทำงานอยู่ใกล้ชิด

เขา

“เอ้อ เรื่องงานหรือ ผมคิดว่าจะเข้าไปปรึกษากับฝ่ายบุคคล เพื่อดูตำแหน่งงานที่เหมาะสมสำหรับแก้ว”

“อ้าว ก็แก้วอยากจะเป็นเลขาของปรัณย์นี่คะ ไม่ใช่อย่างอื่นสักหน่อย” ยอมรับที่แก้วกานต์เพราะหล่อนหวงเขา และหล่อนออกอาการดื้อรั้นที่จะเอาชนะ

ปรัณย์แม้จะรู้ดีนั้น เพราะเขาเคยเข้าไปคุยกับฝ่ายบุคคลแล้ว แก้วกานต์ขาดวุฒิการศึกษา คือหล่อนเคยเรียนชั้นพาณิชย์แต่ไม่จบ เขาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่ได้บอกกับหล่อนไปตรงๆ จึงพยายามแก้สถานการณ์และแก้ไขในเรื่องนี้ให้ สรุปแล้วคำพูดนั้นคือ แก้วกานต์ขาดคุณสมบัตินี้ ซึ่งถึงแม้ได้วุฒิระดับวิทยาลัยพาณิชย์ปวสก็ตาม แต่ก็ขาดคุณสมบัติอยู่ดี เพราะที่นี่รับระดับปริญญาตรีขึ้นไป

เช่นเดียวกันหากเปรียบเรื่องนี้กับรินรวี หล่อนก็ขาดคุณสมบัติแต่รินรวีเรียนจบระดับชั้นพาณิชย์ ปวส พูดถึงรินรวี ทำไมเขานึกถึงใบหน้าที่ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร น้ำเสียงที่ห้วนตึงเฉพาะกับเขา ทีกับคนอื่ นหล่อนไม่ได้พูดอย่างนี้เลย อย่างนายธนิก

หากสักพักหนึ่งที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของรินรวีมีปัญหา เลยต้องให้ช่างไอทีประจำบริษัทมาช่วยดูให้ ขณะทำงานไป จอคอมเกิดปิดดับลงไปเฉยๆ จนทำเอาหล่อนตกใจเหมือนกัน ชัชชัย ช่างไอทีประจำบริษัท เข้ามาหาหล่อน รินรวี ถอยออกมาให้ช่างดูจอคอมของหล่อน หลังจากถอดปลั๊กไฟทั้งหมดที่เต้าเสียบของหล่อนก็นำซีพียูออกไปแล้วนำไปที่ในห้องของช่าง เพื่อทำการซ่อม ทำให้รินรวีไม่ได้ทำงานต่อ และหญิงสาวจึงยืนอยู่ตรงนั้น เพราะไม่มีซีพียูสำรองไว้ใช้งาน ที่มีอยู่ก็เป็นชิ้นส่วนที่ต้องซ่อมทั้งนั้น ดังนั้นรินรวีจึงนั่งอยู่เฉยๆที่โต๊ะทำงาน

ซึ่งก็เซ็งเหมือนกัน เพราะอารมณ์ก่อนหน้านั้นหล่อนกำลังเพลิดเพลินกับการทำงาน

แต่ปรากฏว่าสักพักที่ปรัณย์ต้องการพักผ่อนอิริยาบถให้ผ่อนคลายด้วยการที่จะลุกเดินในห้องน้ำและนั่งพักสักประมาณสิบห้านาทีที่ข้างนอก และพร้อมกันนั้นร่างของเขาก็มีร่างของแก้วกานต์ตามออกมาด้วย ทั้งๆที่หล่อนไม่ได้คิดจะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ

และเมื่อก้าวผ่านหน้าโต๊ะของรินรวีเห็นว่าหล่อนปิดจอมคอมพิวเตอร์ แต่เล่นมือถือแทน เหมือนไม่ได้ทำงาน สีหน้าของเขาจึงตึงขึ้นมา ที่หล่อนทำแบบนี้ถือว่าผิด คิดจะอภิสิทธิ์ว่าตัวเองเป็นสะใภ้ของที่นี่ก็ไม่สมควรทำแบบนี้

“คุณเอาเวลามานั่งเล่นอย่างนี้หรือ เสียประโยชน์เปล่านะ ผมว่ากลับไปพักผ่อนที่บ้านดีกว่า ถ้าคุณไม่อยากทำหรือใจไม่สู้”

เพราะความจริงที่ปรัณย์ไม่รู้มาก่อน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซีพียูที่เครื่องของหล่อน คำพูดของปรัณย์ทำให้รินรวีสะดุ้งเหมือนกัน วันนี้หล่อนอุตส่าห์แต่งตัวสุดไฉไลไม่ได้เพื่อใคร และหล่อนไม่ต้องการบริหารเสน่ห์ให้เขาด้วย ที่หล่อนแต่งกายมาเพื่อจะให้ดูดีที่สุด

ดวงตาของรินรวีไม่พอใจเป็นอย่างมาก ที่เขานึกตำหนิเอ่ยด่าใครแบบไม่มีเหตุผล

“แล้วคุณคิดว่า ฉันมานั่งเล่นหรือยังไงคะ”

“อ้าว ก็เห็นอยู่นี่ไง”

“ก็ซีพียูเครื่องนี้เสีย และไม่มีสำรอง จะให้ฉันทำยังไงล่ะ ในเมื่อไม่มีเครื่องมือทำงาน”

เมื่อรินรวีตอบเสร็จหญิงสาวก็หยุดริมฝีปากของหล่อนไว้ เพราะมีร่างของแก้วกานต์ตามมาด้วย หล่อนจึงแกล้งถามและเป็นเพราะความอยากรู้ด้วย หากแต่สีหน้าของปรัณย์นั่นนิ่งสนิทและเข้าใจสิ่งที่หล่อนเอ่ย ใบหน้าของเขาเลยจ๋อยลงมานิดหนึ่ง

“มีอะไรเกิดขึ้นล่ะคะ ปรัณย์”

“ไม่มีอะไรหรอก เราไปกันเถอะ” ปรัณย์ไม่ยอมตอบคำถามให้แก้วกานต์รู้ เพราะว่าเขานั้นจะเสียหน้า หากรินรวีตอกออกมา และก็ทำให้แก้วกานต์รู้สึกไม่พอใจ ที่เขาไม่ยอมตอบคำถามของหล่อน

และคืบคลานที่ว่าใกล้ถึงวันเคาท์ดาวน์ที่เรียกว่าส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ก็จะมาเยือนอีกครั้งแล้ว รินรวีคิดว่าหล่อนยังไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลยในเรื่องของชีวิต ครั้นเมื่อกลับมาจากทำบุญอีกครั้งที่สระบุรี ก็เป็นวันแรกที่เธอตัดสินใจเข้าไปทำงานตามคำเชื้อเชิญของคุณนิ่มนวลมารดาของสามี ก็ดีเหมือนกัน อยู่บ้านก็มีแต่ความรู้สึกเบื่อ และรินรวีก็ไม่ชอบที่จะอยู่เฉยๆโดยไม่ได้ทำงาน

ในเมื่อเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลนี้แล้ว แม้ว่าทางฝ่ายสามีนั้นหางตาเขาจะไม่อยากเหลือบแลมองหล่อน หรือเขาอาจจะเหลือบแลมองในตอนที่หล่อนเผลอ และไม่ทันระวังตัว แต่ก็หาได้เกิดผลใดๆไม่ นับวันมีแต่เรื่องราวที่จะบั่นทอนชีวิตรักของหล่อนให้สั้นลง แต่ก็ได้น้ำจิตน้ำใจการประคับประคองจากผู้ใหญ่ ที่มีเมตตาด้วยดีเสมอมา

รินรวีแต่งตัวสวยและงดงามมากด้วยเรือนร่างของหล่อนและผิวพรรณ แม้ไม่ได้แต่งหน้ามากนักจนดูเข้ม แต่ก็อออกมาแบบพอดิบพอดีหวานใสแบบน่ารัก บวกกับกิริยาของหล่อนด้วย ทำให้คุณนิ่มนวลได้เห็นเป็นครั้งแรก

“โอ้หนูรวี พร้อมแล้วใช่ไหมจ้ะ แม่ขอบใจหนูมาก”

คุณนิ่มนวลยิ้มทักทายให้ลูกสะใภ้ตัวจริง ซึ่งในตอนนี้บุตรชายคนโปรดก็ยังไม่ตื่นนอนด้วยซ้ำ รินรวีก็ไม่ได้ทักเขา ก็เพราะ

ว่าไม่ได้นอนอยู่ในห้องเดียวกัน เวลานี้หล่อนยังทำเหมือนว่านายปรัณย์เป็นเหมือนอากาศธาตุสำหรับหล่อน

รินรวีจึงทำอะไรแบบชิวๆ ที่หล่อนสามารถจะทำเพื่อตัวเองได้ คุณนิ่มนวลเห็นด้วยสายตา นี่ถ้าลูกชายคนโปรดมาเห็นรินรวีแต่งตัวเข้าอย่างนี้ คงจะอดปลื้มใจหรือเปล่านา หรือว่าจะต้ังแง่ตั้งข้อรังเกียจต่างๆนาๆกันอีก

นางก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมบุตรชายคนเดียวจึงแสดงท่าทีออกมาแบบไม่พอใจในตัวภรรยาหรือลูกสะใภ้ของนางอย่างรินรวี เพราะรินรวีออกจะน่ารัก แม้บางครั้งจะทำอะไรจริงจังไปหน่อย แต่กิริยาแบบนี้ก็เป็นที่ถูกใจและพอใจกับผู้ใหญ่ส่วนมาก

แต่แหม กับการทำตัวของบุตรชายคนเดียววัยรุ่น ที่เขากลับทำตัวไม่เป็นโล้เป็นพายเอาเสียเลย ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แม้ว่าปรัณย์จะเข้าไปช่วยงานที่บริษัทเช่นกัน แต่เขาก็ทำได้ไม่เต็มที่ เหมือนคนที่ถูกขอร้องแกมบังคับมากกว่า