ปรัณย์ถามตัวเองนี่เขาเป็นอะไรไป รู้สึกสับสน ทำไมเกิดความผูกพันลึกๆปนหวงแหนเด็กสาวผู้นี้ที่เขามองเห็นมาตั้งแต่เป็นเด็กกะโปโล นึกแล้วไม่ผิด แต่ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคนที่ภรรยาพามาด้วย เขาก็รู้จักคุ้นเคยดี ทั้งสองเองก็สนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก จนกระทั่งเข้าเรียนชั้นมัธยมเช่นกัน เป็นอะไรนะปรัณย์ เลิกคิดเลิกฟุ้งซ่าน มันไม่ใช่ พยายามปฏิเสธใจของตัวเอง
นี่เขาก็เกิด อาการที่เรียกว่า หึงหล่อนอยู่
ปรัณย์หักความคิดไปทางด้านอื่น แค่ลองออกมาตามหล่อนเท่านั้น เขาขับรถไปบริเวณสนามเด็กเล่น และสวนสาธารณะใกล้ๆ ที่คาดว่าหล่อนจะมาแถวนี้ และถามเอากับผู้คนที่ยังอยู่ในสนามกีฬา ก็บอกว่าพากันออกมาแล้วทั้งสองคนดูเหมือนจะไปหาของกินแถวๆห้าง ดังนั้นเขาก็เริ่มขับรถออกตามอีก ไปในที่ต่างๆที่คาดคิดว่าหล่อนจะไป แถวตลาดบ้าง ซอยที่คิดว่าหล่อนชอบมาสั่งอาหารเป็นประจำ ก็ไม่เจออีก จึงได้ขับมาแถวบริเวณห้างสรรพสินค้า ทันเห็นว
