เมื่อมารดายกเอาเรื่องทายาทมาอ้างนี้ ปรัณย์มีเขินบ้าง แต่มันก็เป็นความจริงสำหรับคนมีครอบครัวแล้ว
“คงรู้สินะ ว่าแม่หมายถึงอะไร”
เขาพยักหน้า “ รู้ครับ แต่เรื่องนี้ คุณแม่ไม่ควรมาเร่งเอากับผมอย่างเดียว ไปถามเอากับลูกสะใภ้ของคุณแม่ด้วยครับ”
ทำให้นางนิ่มนวลถึงกับเผลอยิ้มออกมา ที่เหมือนกับว่าลูกชายสารภาพอะไรบางอย่าง งั้นแสดงว่าคู่นี้ไม่ผิดจากที่นางคาดเดาเอาไว้ ในที่สุด ลูกหนอลูก ต้องกลับมายอม เด็กสาวที่เคยเกลียดชังดูถูก หนูรวีน่ารักสำหรับนาง นางไม่เคยรังเกียจลูกสะใภ้คนนี้เลย จึงอยากจะให้ปรามและปราบเจ้าลูกชายหัวดื้อจอมเจ้าชู้ให้อยู่หมัด นางเชื่อฝีมือของรินรวี
“แม่ถามแแน่ รวีนะพูดง่ายมากกว่าปรัณย์เสียอีก”
เมื่อคำพูดของมารดากระทบใจเขาอีกแล้ว ที่แม่ไปกล่าวชมคนอื่นต่อหน้าเขา แม้คนอื่นนั้นจะเป็นภรรยาของเขาก็ตาม ปรัณย์รู้สึกหน้าเสียไปนิดหนึ่ง
“ลงท้าย คุณแม่ก็เห็นเด็กนั่น ดีกว่าลูกของตัวเอง”
“เอ
