มือของชายหนุ่มออกแรงบีบ บีบพอให้นางรู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด
“อะไร!... ปล่อยเมียนะ ฉิบหาย... ปล่อยข้านะ” หยุนเมี่ยงเผลอตัวพูดคำศัพท์ยุคปัจจุบันจนได้ และชายหนุ่มทั้งขำ และส่งสายตาเจ้าชู้หนักกว่าเดิม เพราะไม่ยินคำว่าเมีย
มิผิด สตรีนางนี้เป็นเมียเขา !
ซึ่งอึดใจต่อมา หยุนเมี่ยงก็หายใจหายคอแทบไม่สะดวก เพราะนางเข้าไปอยู่ในห้องมิดชิดที่มีกันเพียงสองคน
เรือนกายแกร่งแนบชิดหน้าอกอวบนุ่มนิ่ม จนทำให้ร้อนรุ่มและเกิดความสยิวซ่าน ระคนครั่นคร้ามใจที่อีกฝ่ายกำลังจะทำการสอบสวนเรื่องที่นางเนรมิตหลายสิ่งในโลกที่นิยายเรื่องนี้ไม่เคยมีมาก่อน
ฝ่ายนางก็รู้ว่า สักวันความลับต้องแตก แล้วหากชิงสารภาพกับเซียวเฮ่อป๋อเล่า จะเป็นเรื่องนี้หรือไม่ อย่างไรเขาก็เป็นพระเอก ย่อมมีคุณธรรม อีกอย่างในยามนี้ ชายหนุ่มก็หลงนางเข้าแล้ว
“ไหน... ขอดูนมชมพูที่เจ้าให้ลูกชายข้าดูดจ๊วบ สักหน่อยเป็นอย่างไร”
คำสั่งนั้น ทำให้นางอยาก
