“คุณเสียใจรึเปล่ากับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“ไม่ค่ะ ฉันไม่เสียใจ”
“ถ้างั้นคุณ...อยากจะลองคบกับผมไหม”
“...อะไรนะคะ” ฉันอึ้งจนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นเรื่องจริง
“คุณอยากลองคบกับผมไหม” เขาย้ำคำเดิม โอเค ฉันรู้แล้วว่านี่คือเรื่องจริง เขาพูดประโยคนี้ออกมาจริง ๆ
“เพราะอะไรคะ ทำไมคุณถึงชวนฉันคบ” ใช่อยู่ว่าฉันชอบเขามาก ฉันนอนกับเขาแล้ว หลายครั้งที่ฉันไม่มีสติเวลาที่ได้อยู่ใกล้เขา แต่หลายครั้งฉันเองก็พอมีสติในการคิดอยู่บ้างเหมือนกัน
“ไม่รู้สิ ผมว่าผมคุยกับคุณแล้วสบายใจ ผมชอบคุณนะ อีกอย่างเราก็ลึกซึ้งกันแล้วด้วย ถ้าคุณยังไม่มีใครเราก็น่าจะลองคบกันดู”
“ลองคบกัน? คบแบบไหนดีคะ” ฉันไม่ได้เจ้าเล่ห์ยั่วเขาให้หลงใหลด้วยคำพูด แต่ที่ถามเพราะอยากรู้จริง ๆ
“ก็ลองคบแบบ...เพื่อนสนิทก่อนก็ได้มั้ง”
“เพื่อนสนิทที่สนิทจนนอนเตียงเดียวกันด้วยรึเปล่าคะ” ฉันถามพร้อมกับพยายามกลั้วหัวเราะไปด้วยเพื่อไม่ให้
