บทที่3.ลอกคราบ..
1529 คำ
“แหมๆ เปรียบซะแก้วเห็นภาพเลยนะมะลิ ปลิงน่าจะเหมาะกับยัยนั่นมากกว่า เกาะติดหนึบไม่ยอมปล่อยห่างแบบทุกวันนี้”
“อิๆ...”
“ไปว่าเขา รีบไปแต่งตัวเลยจ้ะ มัวแต่งตัวให้ดอกปีบคนเดียว เดี๋ยวสวยสู้ดอกปีบไม่ได้นะ”
“วันนี้พวกเราอนุญาตให้ดอกปีบสวยเด่นคนเดียวเลยจ้ะ แก้วกับมะลิจะเป็นฝ่ายสนับสนุน คอยดูอยู่ห่างๆ คอยช่วยดอกปีบตอนเข้าตาจนไง”
“เข้าตาจน... ทำไมล่ะ”
“คุณเปรมของดอกปีบน่ะเสือผู้หญิงตัวพ่อ เพราะฉะนั้นดอกปีบต้องมีตัวช่วย” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ครั้งที่สองในรอบวัน กาสะลองขนลุกซู่รีบกระถดตัวเตรียมตั้งรับเพราะรู้จักนิสัยของเพื่อนทั้งสองคนดี
“ไม่เอาความคิดพิเรนทร์ๆ นะดอกปีบไม่เล่นด้วยหรอก”
“นิดหน่อยเองเนอะมะลิ แค่เรียกสายตาเจ้าชู้ เพราะฉะนั้นต้องเปิดตัวแบบอลังการ”
“ไม่เอาอะ ดอกปีบขอถอนตัว ขอกลับบ้านดีกว่า”
“มาถึงขั้นนี้แล้วแกจะถอนตัวง่ายๆ หรือไงหะ ลงทุนมาขนาดนี้แล้วนะ ถ้าสำเร็จแกก็จะได้คุณเปรมกลับไปบ้านด้วยเลยนะ”
“แต่...”
“ไม่แต่สิ ดอกปีบใจกล้าๆ หน่อยท่องเอาไว้ ทำเพื่อคุณหญิงท่าน”
“อืมก็ได้! ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว แค่ต้องเสี่ยง”
“ใช่...มีอะไรบ้างที่กาสะลองทำไม่ได้ ดอกปีบเก่งจะตายแค่นี้จิ๊บจ้อย”
สองสาวสนับสนุนเสียงแข็ง มองเพื่อนรักที่แปลงโฉมออกมาแล้วสวยจนคาดไม่ถึงเป็นตาเดียว กาสะลองสวยสะดุดตาใบหน้าคมคาย ดวงตากลมโตเป็นประกายมีชีวิตชีวา คาดว่าเมื่อชายหนุ่มมองเห็นรูปลักษณ์ใหม่ของเธอ คงจะต้องเข้ามาเกาะเกะตามประสาผู้ชายเจ้าชู้ และยิ่งมีแผนล่อไว้คงจะทำให้ชายหนุ่มตกหลุมพรางได้แน่ๆ เมื่อสิ่งที่กำลังจะทำต่อไปนี้ สามารถสะกดสายตาเขาได้แบบจังงัง
“งานนี้ต้องสำเร็จ แถมยังได้แก้เผ็ดยัยลิซ่าด้วย”
“เกี่ยวอะไรกับลลิตาอะแก้ว มะลิ!” กาสะลองงง มันเกี่ยวข้องกับบุคคลที่สามได้ยังไง
“อ้าว! เกี่ยวมากเลยดอกปีบ คู่ควงคนล่าสุดของคุณเปรมตอนนี้ก็คือยัยนั่น เราทั้งหมดจะได้หักหน้าแม่ลิซ่าคนสวย หากคุณเปรมหันมาสนใจแกแทน”
“จะดีเหรอ? ผู้หญิงแบบดอกปีบจะมีคนสนใจจริงเหรอแก้ว” หญิงสาวถามแบบไม่ค่อยเชื่อ เพราะเมื่อก่อนหากยืนเทียบกับหญิงสาวนามลลิตา สิทธิปรีดานันท์ กาสะลองจะเหมือนเด็กรับใช้ในบ้านแต่งตัวโทรมๆ กับลูกสาวเจ้านายแสนสวยแบบลลิตา
“โอ้ย! เพื่อนฉันมั่นใจหน่อย ดูตัวเองในกระจกซิดอกปีบ ตอนนี้แกเป็นรองยัยนั่นตรงไหน สวยกว่าด้วยซ้ำถ้าให้แก้วเป็นคนตัดสิน มะลิเห็นด้วยไหมอะ”
“ชัวร์! มะลิเห็นด้วยกับแก้วนะ ดอกปีบสวยกว่าแม่พลาสติกสังเคราะห์นั่นเป็นไหนๆ”
“ชมกันเอง อวยกันเอง เอาเป็นว่าดอกปีบเชื่อแก้วกับมะลิก็แล้วกัน ลองดูซักตั้งเพื่อคุณท่าน”
“มันต้องอย่างนั้นสิ ไปแก้วเราไปแต่งตัวกัน คืนนี้คงสนุกจนลืมไม่ลงเลยนะแก” เพรีพูดเสียงกระหึ่ม ดวงตาแพรวพราวเมื่อใกล้เวลาได้หักหน้าคู่แค้นในอดีต
สองสาวหายลับไปหลังห้องน้ำ ต่างเร่งรีบอาบน้ำชำระล้างร่างกายออกมาแต่งตัวไปวาดลวดลายกลางงานปาร์ตี้ไฮโซ ยอมลงทุนเที่ยวกลางคืนทั้งๆ ที่ไม่ชอบเพื่อช่วยเหลือกาสะลองโดยเฉพาะ แผนการที่ถูกวางไว้ คือการหลอกล่อเปรมกลับไปที่คฤหาสน์พงษ์ไพศาลกิจ
เสียงเพลงดังกระหึ่ม...เมื่อเดินผ่านประตูเข้ามาภายในงาน ผู้คนหลากหลายล้วนแล้วแต่แต่งตัวสวยงาม พวกเขากำลังสนุกอยู่กับการดื่มกิน มีเสียงดนตรีและเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ไว้บริการ เสียงพูดคุยดังแผ่วๆ เมื่อเสียงพูดไม่อาจดังแข่งกับเสียงดนตรีเร้าใจที่นักดนตรีกำลังบรรเลงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย กลุ่มสาวสวยหลายสิบนางกำลังวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์และกำลังสนุกโดยไม่ต้องแคร์สายตาใครๆ
“ไปหาที่นั่งก่อนเถอะ รอพระเอกมาเราค่อยเริ่มแผน ตอนนี้ก็ดูชะนีพวกนี้เต้นแร้งเต้นกากันไปก่อนนะ” แก้วกุดั่นเดินนำเพื่อนๆ ตรงไปยังชั้นVIPที่หญิงสาวใช้ความสามารถได้ไว้ในครอบครอง ถึงจะไม่ชอบเที่ยวแบบนี้ แต่เส้นสายก็มีไม่เคยขาด เพราะร้านเสื้อผ้าของแก้วกุดั่นอยู่กลางห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่เหล่าไฮซ้อไฮโซแวะไปจับจ่ายซื้อหาเสมอมา
“แหมแก้ว เปรียบซะเห็นภาพเลยแก พูดเหมือนตัวเองไม่ใช่ชะนีอย่างนั้นแหละ”
“แก้วไม่ใช่ชะนีนะมะลิ แก้วไม่ได้ร้องหาผัวๆ” แก้วกุดั่นลอยหน้าตอบจนเพรีและกาสะลองหัวเราะคิกคัก
“ใครจะไปกล้ากับแกแก้ว ปากแกอย่างกับกรรไกร” เพรีต่อว่าเพื่อนรักเสียงใส
“ผู้ชายมันไม่น่าปลื้มนี่ แต่ละคนเห็นแล้วอ่อนใจ แก้วยอมนอนบนคานดีกว่าจะมาปวดหัวเพราะนิสัยเน่าๆ ของผู้ชายพวกนั้น” แก้วกุดั่นไหวไหล่อย่างไม่แคร์ถ้าหาคนดีไม่ได้ ก็จะขออยู่เป็นโสดแบบนี้ให้สบายใจ ดีกว่าปวดหัวเพราะวีรกรรมของคู่ครอง
“มะลิก็คงเหมือนแก้วล่ะ เหนื่อยใจกับนิสัยเจ้าชู้เห็นแก่ตัวของผู้ชาย คงไม่มีเจ้าชายในฝันเหมาะสำหรับเราสองคนเนอะแก้ว”
“ดอกปีบล่ะคิดจะมีไหมแฟนอะ”
“ไม่ล่ะจ้ะ ดอกปีบจะอยู่ดูแลคุณท่าน คงไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่”
“ผู้ชายรู้ความคิดของพวกเราคงจะแปลกใจนะ ดูแม่พวกนั้นสิ ระริกระรี้อยากมีผัวจนตัวสั่น แต่พวกเราขอบาย”
“สวย เริ่ด เชิดโสด ไม่ง้อค่ะฉันรวย” แก้วกุดั่นแอ่นอกคุยโอ่ เมื่อหาคนที่ดีพร้อมไม่ได้ ก็จะขอเก็บพรหมจรรย์ไว้กับตัวเองให้มันหายไปกับกาลเวลา
“มาแล้วๆ” เพรีสะกิดแก้วกุดั่นยิกๆ เมื่อพระเอกของงานปรากฏตัวขึ้น เขาสวมสูทสีน้ำตาลไหม้ผ่าหน้า มองเห็นเสื้อยืดสีขาวด้านในกับกางเกงยีนส์กระชับลำตัว กลุ่มสาวๆ กรี๊ดกร๊าด จนกาสะลองได้แต่แอบหมั่นไส้
“เริ่มได้ยังแก้ว?”
“เอาเลย! เดี๋ยวแก้วไปบอกนักดนตรีก่อน” แก้วกุดั่นผุดลุกขึ้นยืนเดิน ไปยังเวที ที่กลุ่มนักดนตรีกำลังบรรเลงเพลงกันอย่างเมามัน
“จะทำอะไรกัน...ไม่คิดจะบอกดอกปีบก่อนหรือ”
“ต้องบอกดอกปีบสิ ก็ดอกปีบเป็นนักแสดงนำนี่”
“ทำลับลมคมใน ดอกปีบถอนตัวตอนนี้ทันไหมอะ”
“ไม่ทันแล้วคนสวย ลงแรงมาถึงขั้นนี้แล้ว ท่องไว้เพื่อคุณหญิงประกาย กับหักหน้ายัยลิซ่า”
“จ้ะ เอาก็เอา ตกลงจะทำอะไรกันล่ะ? เฉลยเถอะดอกปีบอยากรู้แล้ว”
“เต้นแท็ป ดอกปีบถนัดอยู่แล้ว เรียกสายตาได้ชะงัดทุกครั้งล่ะหากดอกปีบขึ้นโชว์ คราวนี้ขออินเนอร์เต็มที่เลยนะเพื่อความสำเร็จ น่ากากไม่ต้องใส่หรอก จะได้ส่งสายตาให้เต็มที่ คุณเปรมกะคุณเปรมเถอะ ไม่หลงให้รู้ไป”
สามสาวเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ต่างสาขา แก้วกุดั่นเรียนอินทีเรียดีไซน์ เพรีเรียนสถาปนิก กาสะลองเรียนการจัดการ แต่ที่รู้จักกันเพราะทั้งสามคนอยู่ชมรมดนตรี เพราะรักการเต้นรำ หลงเสน่ห์การวาดลวดลายบนฟลอร์ ที่สามสาวถนัดมากที่สุดคือแท็ปแดนซ์ จังหวะดนตรีเร้าใจกระแทกกระทั้น ของดนตรีในถิ่นประเทศสเปน บวกกับลีลาที่สวยงามเย้ายวน โดยเฉพาะกาสะลองที่ถูกเชิญไปโชว์ตัวบ่อยๆ แต่หญิงสาวขอซ่อนตัวตนไว้หลังหน้ากากแก้ว เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าหญิงสาวเรียบร้อยจะชอบเต้นระบำยั่วยวน
“เรียบร้อยยังแก้ว” เพรีรีบถามเมื่อแก้วกุดั่นเดินย้อนกลับมา
“Okเตรียมพร้อม เพลงเดิมนะดอกปีบ”
“เพื่อคุณท่าน สู้ๆ”
“ใช่เพื่อคุณหญิง แต่แก้วอยากเห็นหน้ายัยลิซ่าชะมัด ตอนโดนดอกปีบฉกผู้ชายออกจากอกหล่อน”
“มันอาจไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดก็ได้ ดอกปีบไม่ได้สวยอย่างลลิตาหรอก”
“มันก็ไม่แน่เนอะมะลิ”
“ใช่ มันไม่แน่ ปลาร้าค้างปีหรือจะสู้นางพญาแสนสวย ถ้าคุณเปรมตาต่ำ เราค่อยหาทางอื่นก็แล้วกัน”
“ไปๆ เพลงจะเริ่มแล้วสู้ๆ”
“จ้ะสู้ๆ” เพรี แก้วกุดั่น กาสะลองเดินนวยนาดลงไปจากชั้นVIPเมื่อดนตรีเริ่มบรรเลงจังหวะหนักๆ กลิ่นไอบรรยากาศเร่าร้อน ผสมผสานไปกับความสลัวๆ ส่งให้กาสะลองดูเด่นกลางฟลอร์ แสงระยับระยับจากคริสตัลกลางหน้าอกสะท้อนแสงไฟเป็นประกาย ยิ่งกาสะลองเริ่มขยับตัวตามจังหวะดนตรีประกายคริสตัลก็ยิ่งสะท้อนแสงมากขึ้น ถ้วงทำนองเร้าใจและหญิงสาวสวยคมเต้นตามเสียงเพลงเรียกสายตาผู้ชมได้เป็นอย่างดี
- ผู้เขียน
