แล้วคุณจะไม่ผิดหวัง
1115 คำ
“เก็บไว้นะ เอาไว้มาขึ้นรางวัลกับผม” เขาบอกเธอ จากนั้นก็หันไปดึงลอตเตอรี่บนแผงออกมาทีละใบ ทีละแพ็ก จนหมดแผง คนขายยืนยิ้มกว้างดีอกดีใจที่ขายหมดก่อนที่จะประกาศผลรางวัลพรุ่งนี้
“เหมาเลยเหรอ” เพชรพลอยอ้าปากค้าง
“อือฮึ คุณบอกให้คนขายคิดเงินได้เลย” เอเดรียนใช้เธอเป็นล่าม พร้อมกับหยิบกระเป๋าสตางค์ที่ใส่ธนบัตรจนแน่นส่งให้เธอ ระหว่างนั้นเขาก็แกะลูกแม็กออกจากลอตเตอรีกลัวว่ามันจะทิ่มนิ้วของลูกเป็ดน้อย
เพชรพลอยจ่ายเงินเสร็จก็ส่งกระเป๋าสตางค์คืนให้เขา ส่วนเขาก็ยื่นลอตเตอรี่ทั้งหมดให้เธอ
“โชคดีนะครับ เป็ดน้อย”
“ขอบคุณค่ะ” เธอยกมือไหว้เขา รับล็อตเตอรี่มาได้ก็วางมันลงบนโต๊ะ แล้วไหว้ล็อตเตอรี่ พึมพำเบาๆ อยู่คนเดียว
เอเดรียนมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเอ็นดู บางทีเธอก็ดูเซ็กซี่ร้อนแรง แต่ตอนนี้เธอเหมือนสาวน้อยที่เปราะบางแต่พยายามจะเข้มแข็งคนหนึ่งเท่านั้น
“เดี๋ยวคุณจะพาผมไปไหนต่อ” เขาถามเมื่อเห็นว่าเธอเสร็จสิ้นพิธีกรรมและเก็บล็อตเตอรี่ลงกระเป๋าแล้ว
“ข้าวสารเป็นไง ดังอยู่นะ” เธอเสนอ
“กู๊ดไอเดีย” เขาตอบทันที เคยได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว คราวนี้จะได้เห็นกับตาเสียที
“จริงๆ ฉันก็ไม่เคยเที่ยวกลางคืนหรอกนะ ทำแต่งาน ว่างก็อยากนอน อาจจะไม่ชำนาญสักเท่าไร แต่คิดว่าน่าจะพาคุณไปได้แหละ”
กริ๊ง กริ๊ง
เพชรพลอยเหลือบไปมองโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะ เห็นว่าเป็นแม่จึงหยิบมารับสายทันที
“นังเพชร” แม่เธอก็ตะโกนออกมาทันทีเช่นกัน
“อะไรแม่” เพชรพลอยเห็นว่าเขาฟังภาษาไทยไม่ออก ก็ไม่จำเป็นต้องหลบไปคุยที่อื่น
“มัวไปแรดอยู่ที่ไหน ถ้าตัวไม่มาก็โอนเงินมาให้ฉันซะทีสิ” ปรางค์ทิพย์รอลูกสาวจนกระทั่งเย็น นางรู้ว่าเวลาที่เพชรพลอยมารับแขกที่ท่าเรือ มักจะได้ทิปเยอะเป็นพิเศษ จึงปักหลักรอไม่ไปไหน
“หนูไม่ได้ไปแรดที่ไหน หนูทำงาน พรุ่งนี้หนูโอนให้นะ” เธอเหลือบมองชายหนุ่มตรงหน้า เห็นเขาไถมือถือเล่นไม่ได้สนใจเธอ
“สองหมื่นนะลูก” ครั้นได้ยินคำพูดถูกหู ก็เสียงอ่อนเสียงหวาน ป้องปากกระซิบเบาๆ กลัวลูกชายจะได้ยิน
มันเบามากสำหรับปลายสาย แต่มันสร้างความตกใจมหาศาล “แม้” เธอร้องเรียกแม่เสียงสูง
“ครั้งสุดท้ายแล้ว เจ๊เพ็ญตามมาทวงถึงบ้าน เพชรช่วยแม่หน่อยนะลูก”
“จ้ะแม่” เพชรพลอยรับคำ จากนั้นก็วางสาย ปั้นหน้าให้เป็นปกติและเรียกบริกรมาเก็บเงิน
*********
ดรายมาร์ตินี่แก้วที่สามถูกเทลงคอ มันมีรสแรงเหมาะกับคนคอแข็ง ซึ่งไม่ใช่เพชรพลอย เอเดรียนเห็นอาการมึนๆ เมาๆ ของเธอก็ขยับไปนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับเธอ
เธอเอื้อมไปหยิบแก้วที่สี่ที่บริกรนำมาเสิร์ฟ
“เดี๋ยว” เขาคว้ามือเธอไว้ก่อนที่จะเมาปลิ้น “คุณจะเมาไม่ได้”
เขายกแก้วของเธอขึ้นดื่มรวดเดียวหมด แล้วกระแทกแก้วลงบนโต๊ะแรงๆ ให้เธอได้สติ
“นานๆ มีเจ้ามือน่ะ อยากลองกินดูบ้าง ขอโทษนะคุณ ลืมตัวว่าต้องบริการคุณ แหะๆ” เธอหันไปยิ้มให้เขา ตาปรือเต็มที่ แก้มแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เมื่อกี้ตอนที่เขาเข้าห้องน้ำ ถ้าแม่ไม่โทร.มาอีกครั้ง เธอก็คงไม่ต้องมาดื่มย้อมใจแบบนี้หรอก
เขาเหนี่ยวหัวเธอมาซบอก และกดไว้แบบนั้น “คุณต้องพาผมลอยกระทงก่อน แล้วคืนนี้ค่อยไปดื่มบนโรงแรมต่อ โอเคไหม”
ถามบนกลุ่มผมที่มีกลิ่นหมูกระทะร้านเมื่อกี้ ผสมกับกลิ่นควันบุหรี่ในร้านนั่งชิลล์บนถนนข้าวสาร
“ค้าบบบพ้ม” เธอยกมือตะเบ๊ะ ไม่สนใจว่ามันเกือบจะฟาดหน้าเขาหรือไม่
เอเดรียนหยิบแก้วบรั่นดีของตัวเองขึ้นมา มองน้ำสีน้ำตาลใสแล้วไพล่คิดถึงดวงตาของใครอีกคน ความกลมกล่อมของบรั่นดีที่เพิ่งกินเข้าไปถูกแทนที่ด้วยรสชาติขมปร่า
ไลลา ผู้หญิงที่ทำให้เขาต้อง...
“ทำไมคุณถึงเที่ยวทางเรือสำราญล่ะคะ” เพชรพลอยถามเขาด้วยประโยคที่เขากำลังนึกถึง
“คำสาปกำลังไล่ล่าผม”
“หูย นี่ฉันหลุดเข้ามาในนิยายแฟนตาซีปะเนี่ย คุณทำให้ฉันหายเมาเลยนะ” เธอจับมือเขาออกจากหัว เท้าศอกบนโต๊ะตะแคงตัวมองหน้าเขา
เอเดรียนไล้หลังนิ้วบนใบหน้ารูปไข่ที่ตั้งท่าฟังอย่างตั้งใจ และวางลงบนบ่าเปลือย เกลี่ยท้องนิ้วโป้งเบาๆ บนผิวละเอียดนุ่มมือ
“เป็นคำเปรียบเทียบ ผมต้องแต่งงาน”
“ฟังจากน้ำเสียง ดูเหมือนคุณจะไม่ได้รักเธอ...ใช่ไหมคะ”
“ความรักคืออะไรหรือ” เขาเลิกคิ้วถามเธอ
“มะ...ไม่รู้สิ”
“เฮ้อ นั่นไง ผมยังไม่มีโมเมนต์นั้น ผมมีแต่ความจำฝังหัวว่าผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ชื่อไลลา ด้วยข้อตกลงบ้าๆ ทางธุรกิจสมัยที่ตาของผมกำลังสร้างตัว ตอนนั้นจะจับแม่ผมแต่งงานก็ไม่ทันเสียแล้ว ก็เลยมาลงที่ผมซึ่งอยู่ในท้องแม่”
“คิกๆๆๆๆ”
“หัวเราะอะไร ไม่น่าเชื่อนะว่าฝรั่งก็มีจับคลุมถุงชนด้วย”
“ตาผมเป็นคนไทย ตาของไลลาก็คนไทย เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจ ก็เลยเห็นดีเห็นงามกัน”
“อ๋อ ไม่บอกก็ไม่รู้เลยนะคะเนี่ยว่ามีเชื้อไทย”
“ผมมีอะไรจะบอกอีกอย่าง”
“อะไรคะ”
“ผมพูดอ่านเขียนภาษาไทยได้”
“คุณ!” เพชรพลอยรีบรีเพลย์เหตุการณ์ในสมองว่าเขาได้ยินอะไรไปบ้าง เหมือนจะมีแต่โทรศัพท์ที่เธอคุยกับแม่ ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แค่ต้องโอนเงินให้แม่
“ตกใจอะไร ผมได้ยินคุณคุยกับแม่ น่ารักดีออก”
“นะ...น่ารักเหรอ”
“อือ คุณไม่ได้ไปแรด” เขาล้อเธอพลางหัวเราะ “อย่าลืมโอนเงินให้แม่ล่ะ”
“คุณแกล้งเรียกชื่อฉันไม่ชัด” เธอทำหน้าบึ้ง
“ผมอยากเรียกแบบนั้น ที่ท่าเรือคุณดูเหมือนเป็ดน้อยหลงทางอยู่กลางทะเล”
“ฉันหาคนแก่พุงพลุ้ยคนหนึ่ง หวังใช้ความน่ารักและการบริการเป็นเลิศให้คุณตาทิปฉันเยอะๆ”
เขาคว้ามือเธอมาประสาน วางบนหน้าตักตัวเอง “คุณจะไม่ผิดหวัง”
- ผู้เขียน
