ด้วยรักมหาศาลจากท่านประธาน

คุณหนูไลลา

มันไม่ง่ายที่จะนำพาลักซ์ชัวรี่กาสิโนที่แทบจะรั้งท้ายให้กลับมาหยัดยืนอย่างองอาจ แต่ความปราดเปรื่องทันเกมที่อยู่ในสายเลือด ในที่สุดเอเดรียนก็ทำให้กาสิโนของเขาไต่อันดับขึ้นมาอยู่ที่อันดับสอง และกำลังจะตีเสมอคิงกาสิโนของโดมินิค เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของเขา ที่สืบทอดธุรกิจมาจากบิดาซึ่งป่วยด้วยโรคหัวใจจนต้องวางมือ

การจะแข็งแกร่งในสนามได้มันต้องระดมสรรพกำลังหลายๆ ด้าน ซึ่งเขาเน้นวางกลยุทธ์เดินหมากด้วยมันสมองล้วนๆ เวลาที่ใช้ไปสามปีกว่าถือว่าเร็วมากในการพลิกฟื้นทุกอย่าง แต่สำหรับเอเดรียนมันเชื่องช้า เพราะใจเขามันโลดแล่นไปอยู่ที่ประเทศไทยนานแล้ว เหลือเพียงแค่ตัวเขาที่ยังปักหลักอยู่ที่นี่

นี่แหละคือโจทย์ที่คุณตาของเขาและคุณตาของไลลาให้มา

พวกท่านยอมยกเลิกสัญญาปากเปล่า แต่ขอร้องให้เขาคืนชีพกาสิโนที่กำลังซบเซา ให้กลับมาผงาดเป็นราชากาสิโนในสนามเด็กเล่นของสหรัฐอเมริกา พวกท่านไม่สบายใจนักหรอกหากเอเดรียนไม่สามารถให้ความรักกับไลลาได้ แต่พวกท่านก็ยกให้เป็นหน้าที่เขาอีกที่จะแก้ปัญหาเรื่องไลลาที่ติดหนึบอยู่กับเขา ถึงจะไม่ได้เรียนผูก แต่เอเดรียนก็ต้องมาเรียนแก้ ทว่ามันก็คุ้มสำหรับชีวิตที่เหลือของเขา...ไม่ใช่หรือ

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เอเดรียนยังไม่ทันอนุญาตมันก็ถูกเปิด เสียงลงน้ำหนักของรองเท้าส้นสูงนั้นเขารู้ว่าเจ้าตัวเป็นใครโดยที่ไม่ต้องหันเงยหน้าขึ้นจากเอกสารบนโต๊ะทำงานด้วยซ้ำ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงชัดเจนขึ้นในแต่ละย่างก้าว แต่สำหรับเขามันกลับไม่หอมเหมือนกลิ่นแป้งเด็กบนตัวของผู้หญิงที่เขาคิดถึงจับขั้วหัวใจ แล้วตอนนี้เขาก็กำลังแสบไปทั้งโพรงจมูกเมื่อเก้าอี้ตรงหน้าเขามีร่างเพรียวบางหย่อนตัวลงมา

“พี่บอกแล้วไงว่าจะให้การ์ดขับรถไปส่งให้” เอเดรียนพูดน้ำเสียงติดจะหงุดหงิด เขาไม่เคยกระชับพื้นที่ให้ไลลาข้ามเส้นความสัมพันธ์ของพี่น้องได้เลยสักครั้ง

“ใครๆ ก็ควงคู่ไปกับคนรัก” ไลลาเองก็ไม่เคยย่อท้อที่จะทำตัวเป็นตัวติดกับเขา โดยเฉพาะหลังจากเอเดรียนกลับมาจากการท่องเที่ยวอันยาวนาน

“ก็เพราะเป็นแบบนั้นไง พี่เลยไม่ไป” เอเดรียนเหลือบตาขึ้นมองผู้หญิงสวยเฉี่ยวที่ทำหน้าตาบูดบึ้ง ไม่ได้ดังใจ

“ไลลาไม่ได้เป็นน้องของพี่เอเดรียนนะ ไลลาเป็นลูกคนเดียว แล้วพี่ก็เป็นว่าที่คู่หมั้นของไลลา” ไลลายังคงดื้อรั้น ยังหวงเอเดรียน

“เราก็รู้ว่าพี่คิดกับเรายังไง พี่บอกชัดเจนแล้ว อย่าพยายามเลย ถ้าคบกันแล้วเลิก จะเข้าหน้ากันไม่ติด ทุกอย่างมันจะพัง แม้แต่เรื่องธุรกิจ เรายังอยากเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่อยู่หรือเปล่า” เขาถอนใจ ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินมาจะลูบหัวเธอแต่ก็ยั้งไว้ แม้ว่าจะเป็นการสัมผัสแบบพี่ชายน้องสาว แต่ตั้งแต่นี้ไปเขาขอสงวนมันไว้ให้เพชรพลอยเพียงคนเดียวเท่านั้น

“ไลลาไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นแค่น้องสาวของพี่” ไลลาพูดอย่างปลงตก

“เรานี่เอาแต่ใจไม่เปลี่ยน แบบนี้ไงไอ้วัฒน์มันถึงเหนื่อยใจเวลาไปไหนมาไหนด้วย”

“พูดถึงเขาทำไม เพื่อนพี่มันเฮงซวย ทำตัวเป็นพ่อไปได้” พอพูดถึงณวัฒน์ ไลลาก็ออกอาการแง่งอนใส่เอเดรียน “ป่านนี้คงเป็นพ่อสมใจแล้วมั้ง”

“นี่ๆ พี่ไม่ใช่ไอ้วัฒน์นะ จะมางอนกระปอดกระแปดใส่พี่ทำไม รู้หรือเปล่า ถ้าไอ้วัฒน์มันได้เป็นพ่อ มันคงเป็นพ่อที่อบอุ่นมากเลย เมียมันคงจะสวยเช้งวับ ลูกของมันก็คงน่ารักน่าดู”

เขาแอบเหล่ตามองหญิงสาวที่นั่งแบะปากมองบนกับคำพูดไม่เข้าหู รอดูปฏิกิริยาของเธอต่อไป

“มีก็มีไปสิ ไม่เห็นสน” ไลลาตวัดเสียงเบาๆ แต่เอเดรียนก็ได้ยิน และอดขำออกมาไม่ได้

“เฮ้อ รู้หรือเปล่าว่าเราน่ะอ่านง่ายยิ่งกว่าหนังสือเรียนเด็กอีก” เอเดรียนถอนหายใจ “ตั้งแต่ไฮสกูล ขาเราวิ่งตามพี่ แต่ตาของเราน่ะ ฝังอยู่บนแผ่นหลังของไอ้วัฒน์ตลอด”

“พี่เอเดรียน!!!” ไลลาขึ้นเสียง หน้าแดงหูแดงไปหมดที่มีคนรู้ทัน

เอเดรียนเห็นแสงสว่างวาบบนหน้าจอโทรศัพท์บนโต๊ะ เขาแค่เหลือบตาอ่านอย่างรวดเร็ว

“ไปได้แล้ว รถมารอหน้าโรงแรมแล้ว การ์ดของพี่จะบริการถึงนาทีสุดท้ายเลยคุณหนูไลลา”

*********

ไลลาเดินออกมาด้านหน้าโรงแรมคิงดอม ออฟ ไดมอนด์ สาขาลาสเวกัสด้วยอารมณ์ขุ่นมัว การ์ดที่เอเดรียนบอกว่ามารอรับเธอยืนรออยู่ข้างรถเบนท์ลีย์ เขาเปิดประตูให้เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหลัง จากนั้นก็กุลีกุจอไปประจำที่หลังพวงมาลัย พาเธอไปยังผับแห่งหนึ่งซึ่งกลุ่มเพื่อนของเธอใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงรุ่น

ไลลาขยับท่านั่งให้เข้าที่เข้าทางที่เบาะหลัง แล้วก็ต้องตกใจกับเสียงทักทายนุ่มหูที่ไม่ได้ยินมาหลายปี

“สวัสดีครับคุณหนูไลลา สวยสะพรั่งเหมือนเดิมเลยนะครับ”

“พี่วัฒน์” เธอพูดได้แค่นี้ก็ตาโตเบิกค้าง สมองไม่ทำงานอีกต่อไป ผิดกับหัวใจในโพรงอกที่เต้นระรัว

“พี่ยังไม่มีลูกไม่มีเมียนะครับ” เขารีบบอก อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้น เพราะเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเอเดรียนโทร.มาบอกสถานการณ์ที่เขาจะต้องเตรียมรับมือกับคุณหนูเจ้าอารมณ์ไว้ล่วงหน้า

“มาบอกไลลาทำไม” เธอทำเสียงสะบัด หันไปมองนอกกระจกหน้าต่างรถ

“อ้าว ก็ได้ข่าวว่ายกตำแหน่งพ่อให้พี่ไปแล้ว”

“ข่าวไวนะ”

“พ่อของลูกน่ะคงจะไม่ แต่พ่อทูนหัวนี่ คุณหนูไลลาจะรับพิจารณาไหมครับ” เขากลับมาเพื่อรุกเต็มที่ “ลองเปิดใจกว้างๆ ดูสักนิดดีไหม”