ด้วยรักมหาศาลจากท่านประธาน

แผนลวงรักของทะเล

“ฮือออออ ฮือออออ” เสียงร้องไห้ดังอู้อี้ออกมาจากอก เพชรลอยกอดลูกพร้อมก้มลงถามแนบแก้มนุ่ม

“น้องมุกเป็นอะไรคะลูก ร้องไห้ทำไม”

น้องไข่มุกหยีตามองแล้วชี้นิ้วไปยังบอดี้การ์ดตัวใหญ่ยักษ์ในชุดสูทสวมแว่นดำที่เคยไล่แกที่โป๊ะ เด็กน้อยจำได้แม่น

“ไปเลยนะ ไอ้ฝรั่งใจยักษ์” เจสซี่ด่าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังหญิงสาวผู้ที่แนะนำตัว “มึงทำเด็กขวัญเสียข้ามวันข้ามคืนนะไอ้ปล๊วก เฮ็ดแม่ม” เจสซี่ชี้หน้าชี้ตา ถลาจะเข้าไปทุบ

“จุ๊ๆ เจส เจสไม่เอา อุ้มน้องเข้าไปในร้านก่อนไป” เพชรพลอยปรามเสียงดัง

“พี่เพชร ก็ไอ้ฝรั่งเฮ็งซวยนี่ไงที่ไล่น้องไข่มุกไม่ให้ไปยืนดูเป็ด แม่งถือสิทธิ์อะไรมาจากไหน ไม่ได้เป็นเจ้าของโป๊ะสักหน่อย แล้วโป๊ะก็ไม่ได้อยู่หน้าโรงแรมด้วย” เจสซี่ยังไม่หายโกรธ

ส่วนการ์ดแว่นดำได้แต่ยืนก้มหน้านิ่งอย่างสำรวม ฟังไม่ออกว่าถูกด่าว่าอะไร เพราะคราวนี้เธอไม่ยอมแทรกภาษาอังกฤษให้เดา รู้แต่ว่าจากน้ำเสียงและท่าทางแล้ว เขากำลังถูกแม่สาวสองด่าไม่เหลือดี

“ทีตอนนี้ละเอาแต่ยืนกุมไข่ เชอะ สักวันเถอะ แม่จะบิดให้ไข่เขียวเลย” เจสซี่แสยะปากอย่างหมั่นไส้และอุ้มน้องไข่มุกเดินกลับเข้าไปในร้าน

เพชรพลอยเชิญแขกทั้งสองมานั่งที่โต๊ะบนสนามหญ้า ให้หวานเข้าไปนำน้ำมาเสิร์ฟ

“ท่านประธานฝากมาขอโทษเรื่องที่เจมส์ การ์ดของเราทำกิริยาไม่สุภาพ ทำเสียงดังใส่น้องไข่มุกน่ะค่ะ” หญิงสาวจากโรงแรมเป็นคนเอ่ย พยักพเยิดไปทางเจมส์

“กระผมต้องขอประทานโทษคุณผู้หญิงด้วยนะขอรับ” เจมส์โค้งตัวลงต่ำต่อหน้าเพชรพลอย พูดเป็นภาษาไทยที่เอเดรียนสั่งให้นั่งท่องอยู่ในห้องทำงานของเขามาตั้งแต่ตอนบ่ายหลังจากณวัฒน์กลับไป เพราะภาษาไทยจะบ่งบอกถึงระดับของภาษาได้ดี แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว เอเดรียนต้องติวเข้มส่วนตัวอยู่หลายชั่วโมงจนได้เป็นที่พอใจ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลูกฉันแกก็ตื่นเต้นเกินเหตุ ส่งเสียงรบกวนงานของโรงแรม แขกคนสำคัญทั้งนั้น”

“ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องนะคะ ท่านประธานของเราได้กินขนมของร้านคุณ ท่านสนใจที่จะทำการค้ากับคุณค่ะ”

แทมส่งรอยยิ้มหวานๆ แววตาเป็นมิตรให้ผู้หญิงที่ท่านประธานให้ความสำคัญ โจทย์ยากของเธอในการมาที่นี่คือ ถ้าทำไม่สำเร็จ เขาจะจ่ายค่าจ้างงวดสุดท้ายตามที่กฎหมายแรงงานกำหนด เธอเพิ่งจะผ่านโปรไปแหม็บๆ ด้วยคะแนนประเมินสูงลิบ เงินเดือนก็สูงมาก เพิ่งจะรู้เอาตอนนี้ว่างานยากคือความเอาแต่ใจของเจ้านาย

“ถ้าเรื่องลูกทำให้พวกคุณรู้สึกผิดจนต้องยื่นข้อเสนอนี้ให้กับฉัน ฉันขอปฏิเสธค่ะ ฝากขอบคุณท่านประธานด้วยนะคะที่ให้โอกาสร้านเล็กๆ ของเรา พวกคุณน่าจะมีเชฟมิชลินสตาร์ประจำอยู่แล้ว” เพชรพลอยปฏิเสธอย่างมีไมตรี ไม่ได้มีน้ำเสียงประชดประชันแต่อย่างใด

แทมรีบละล่ำละลักเมื่อเจอฝันร้าย “เปล่าค่ะๆ ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ท่านประธานสนใจที่จะทำการค้ากับคุณจริงๆ ค่ะ ลองไปคุยรายละเอียดดูก่อนดีไหมคะ”

เพชรพลอยนิ่งคิดอย่างชั่งใจ สายตาของแทมจับจ้องที่ริมฝีปากอิ่มสีหวานอย่างลุ้นจัดว่าจะมีคำว่าอะไรหลุดออกมา

“พรุ่งนี้เจอกันค่ะ ฉันจะลองคุยดู” เพชรพลอยตอบ

‘รอดแล้วอีแทม ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของท่านประธานเองแล้วละ’ แทมรู้สึกโล่งใจหลังจากเครียดมาตั้งแต่ท่านประธานเรียกไปสั่งงานพร้อมๆ กับเจมส์

“ท่านประธานเรียนว่าให้พาคุณหนูไปด้วยนะคะ ท่านประธานรักเด็กค่ะ”

แทมคุยกับเพชรพลอยอีกครู่เดียวก็ขอตัวกลับโรงแรม เพชรพลอยยังคงนั่งที่เดิม หยิบเครื่องคิดเลขกับกระดาษ และไอแพดในกระเป๋าออกมาทำบัญชีของวันนี้ ตัวเลขที่ปรากฏเริ่มทำให้เธอยิ้มได้ และข่าวดีที่เพิ่งได้รับก็ทำให้เธอมีความหวัง

“ทามงาน มุทามงานด้วย”

พอแขกกลับแล้วเจสซี่ก็พาน้องไข่มุกมานั่งกับแม่ ส่วนเจ้าตัวและหวานช่วยกันขนของไปไว้ในรถของเพชรพลอย จากนั้นก็ปิดร้าน ส่วนเพชรพลอยจะนั่งทำบัญชีที่โต๊ะตรงสนามหญ้าของร้านพร้อมกับป้อนข้าวเย็นลูกไปด้วยแล้วจึงค่อยกลับบ้าน

“ขยันจริงๆ ลูกใครหนอ ช่วยแม่ทำงานด้วย” เธอจับแก้มกลมๆ สีชมพูของลูกสาวที่กำลังกดเครื่องคิดเลขอย่างขมีขมัน

“ยูกป้อก๋า ยูกแม่ก๋า”

“พ่อขาหน้าตาเป็นยังไงคะ แม่ยังไม่เคยเห็นเลย”

“ป้อก๋าฉวย แม่ก๋าฉวย มุดก็ฉวย” น้องไข่มุกเอานิ้วจิ้มสองข้างแก้มของตัวเอง เอียงคอทำท่าสวยไปทางแม่

“คนสวยต้องหม่ำๆ เยอะๆ นะคะ วันนี้มีไข่ตุ๋นใส่เห็ดของโปรดหนู”

เพชรพลอยหยิบผ้ากันเปื้อนมาคล้องคอให้ลูก หยิบกล่องไข่ตุ๋นกับข้าวสวยอุ่นๆ ซึ่งซื้อมาจากร้านขายกับข้าวด้านนอกมาเปิดป้อน น้องไข่มุกอ้าปากรับ พอไข่ตุ๋นสัมผัสกับลิ้นก็อยากกินแต่กับ จึงแย่งช้อนจากแม่มาตักแต่ไข่ตุ๋นกินเอง

“เอาข้าวไหม”

“ม่ายยยยย” เด็กน้อยส่ายไปทั้งตัว “จาหม่ำไข่ตู๋นใฉ่เหะ”

เธอก้มลงหอมแก้มกลิ่นไข่ของลูก แป๊บเดียวไข่เลอะเทอะทั้งหน้าทั้งขา ซึ่งเธอได้แต่มองด้วยความเอ็นดู

“แม่ก๋าหม่ำ” เด็กน้อยตักไข่ตุ๋นขึ้นมา มันร่วงหล่นจากช้อน กว่าจะถึงปากแม่ที่อ้ารอก็แทบไม่เหลือ

“อื้ม อร่อยจังเลยค่ะ น้องไข่มุกเก่งแล้วน้า ป้อนแม่ได้ด้วย ถ้าหม่ำหมด พรุ่งนี้แม่พาหนูไปที่ตึกโน้นด้วย ไปไหมคะ” เธอชี้ไปที่ตึกคิงคอม ออฟ ไดมอนด์

น้องไข่มุกมองตาม แล้วชี้บ้าง จากนั้นก็พยักหน้าแรงๆ โบกมือทักทายตึกใหญ่โตสูงตระหง่าน ก่อนจะหันมาตักไข่ตุ๋นเข้าปากคำโต

เพชรพลอยลูบหัวลูกอย่างเอ็นดู เพราะลูกนี่แหละที่ทำให้คำว่า ‘ไม่ไหว’ หายไปจากสารบบชีวิตที่แสนเฮงซวยของเธอ

หญิงสาวเลื่อนสายตาไปยังโรงแรมฝั่งตรงข้ามแม่น้ำ สถานที่ก่อกำเนิดอีกหนึ่งชีวิตที่แสนมหัศจรรย์ เธอจับจี้ไข่มุกล้อมเพชรสีชมพูบนคอแล้วพูดกับมัน

“ขอบคุณนะคุณทะเล ฉันถือว่าคุณให้น้องมุกกับฉันแล้ว ห้ามมาทวงคืนนะ ฉันไม่ยอมจริงๆ ด้วย แต่อย่างว่าละเนอะ คุณจะไปรู้ได้ยังไง ป่านนี้คุณคงจะมีครอบครัวที่มีความสุข คุณคงลืมฉันไปแล้วละ”

“เอิ๊กกกก” หนูน้อยเรอเสียงดัง เอามือตบท้องดังแปะๆ เรียกให้แม่ที่นั่งเหม่อหัวเราะ

เพชรพลอยจึงป้อนยา พาลูกเข้าไปล้างมือล้างไม้ในร้าน และออกมาทำบัญชีอีกสักพัก พอเสร็จก็เก็บข้าวของ เดินไปที่รถและขับออกไป

เอเดรียนลดกล้องส่องทางไกลลง เขาเดินไปสำรวจห้องคอนเน็กติ้งรูมที่ติดกับห้องนอนเขา ซึ่งขณะนี้ทีมงานของโรงแรมกำลังจัดตกแต่งให้เป็นอาณาจักรของลูกสาวเขาอย่างอารมณ์ดี

“ไอ้ทะเลเอ๊ย ตื่นเต้นฉิบหาย พรุ่งนี้จะวางมาดเข้มหรือว่าอะไรดี แล้วคืนนี้จะนอนหลับไหมวะ” เขายกมือเกาท้ายทอยพลางยิ้มกับพื้นห้อง รู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาเสียเฉยๆ