ผู้ชายอะไรเอาแต่ใจชะมัด
1050 คำ
“คุณเอเดรียนต้องการอะไรคะ เผื่อว่ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยคุณได้” เพชรพลอยอาสาตามมารยาท
“เรือจอดเทียบท่าแค่สองวัน ผมต้องการใช้เวลาทุกนาทีที่นี่ให้คุ้มค่า ผมรู้ว่าที่ประเทศไทยมีอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจให้เที่ยวเยอะ คุณพาผมไปได้ไหม”
“แต่กฎของบริษัทเรา ห้ามไกด์ทรานเฟอร์ไปไหนมาไหนกับนักท่องเที่ยวนะคะ”
“วันนี้หมดหน้าที่นั้นแล้วไม่ใช่เหรอ คุณก็ถอดเครื่องแบบออกสิ” เขามองไปที่เสื้อของเธอ
“แล้วฉันจะใส่อะไรล่ะคะ” เพชรพลอยพยายามเอาใจเย็นๆ ที่เขาพูดมาก็ถูก เธอเป็นแค่ฟรีแลนซ์ รับผิดชอบ ‘รับเข้า’ และ ‘ส่งออก’ นักท่องเที่ยว ตอนนี้แค่ถอดชุดฟอร์มบริษัทออก เธอก็เป็นแค่นางสาวเพชรพลอย รัตนสุดา ที่วิ่งรอกรับงานไกด์ทรานเฟอร์จากอีกหลายบริษัท หรือสาวเพชร แม่ค้าออนไลน์ ที่ต้องถ่อสังขารไปเอาเครื่องสำอางที่สำเพ็งบ้าง เสื้อประตูน้ำบ้างมาขายบนโซเชียล
“คุณขึ้นไปบนห้องกับผม เดี๋ยวผมจะเนรมิตทุกอย่างให้คุณเอง”
“ฉันรู้ค่ะว่าคุณมีเงิน เงินเนรมิตทุกอย่างให้คุณได้ ยกหูสั่งเสื้อผ้าแบรนด์ดังให้มาส่งถึงห้องได้ แล้วผู้หญิงที่คุณเชื้อเชิญขนาดนี้ก็ต้องเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก”
“ผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกมีคนเดียว และคุณคือคนคนนั้น ผมจะทำให้คุณดื่มด่ำกับความสุขในทุกวินาทีของค่ำคืนนี้” เขายิ้มให้กับความหัวไวของเธอ
“ขอบคุณนะคะ ไม่ต้องถึงคืนนี้ฉันก็มีความสุขแล้วค่ะ คุณทำให้ฉันยิ้มได้กับมุกตื้นๆ แบบนี้ เอาเป็นว่าอีกหนึ่งชั่วโมงเรามาเจอกันที่ล็อบบี้นะคะ ว่าแต่คุณอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษไหมคะ”
“ที่ที่คนอย่างผมไม่เคยสัมผัส”
“ฉันจะพาคุณไปสัมผัสกับชีวิตอีกรูปแบบที่ผู้ชายไฮโซแบบคุณไม่เคยรู้จัก รับรองว่าคุณจะต้องหลงมนตร์เสน่ห์ของกรุงเทพฯ แน่ๆ”
ไม่ไกลจากโรงแรมนี้เป็นศูนย์การค้า เพชรพลอยคำนวณแล้วว่าเธอสามารถกลับมาทันเวลาแน่นอน เธอกำลังเดินออกไป แต่ก็ถูกเขาดึงข้อศอกไว้
“เป็ดน้อย แล้วถ้าผมเกิดหลงมนตร์เสน่ห์ของคุณล่ะ”
เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้เธอรู้สึกวูบวาบ เธอหันมามองเขา
“ก็ดีสิคะ ฉันจะได้ไถเงินจากคุณเยอะๆ เวลาของคุณมีค่า เวลาของฉันก็มีราคาเหมือนกัน”
“เอ พูดแบบนี้ นอกจากรีดเงินแล้วจะรีดอย่างอื่นด้วยหรือเปล่าครับ”
เพชรพลอยชะงัก ตวัดตาค้อนเขาครั้งหนึ่ง “ถ้าคุณไม่ใช่ผู้มีพระคุณของพี่วัฒน์ ฉันคงทิ้งคุณไว้ที่นี่แล้วรีบกลับไปจัดของเตรียมขายออนไลน์ หรือไม่ก็ด่าคุณออกเสียงไปแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ โอเคครับ เดี๋ยวเจอกัน”
“ฉันจะทำหน้าที่ไกด์นอกเวลาให้คุณอย่างดีที่สุดเลยค่ะ”
เธอแกล้งพูดเหมือนเป็นเรื่องตลก ต้องอดทนกับแขกเจ้าอารมณ์ นอกจากพี่วัฒน์จะมีบุญคุณกับเธอมากแล้ว ตอนนี้เธอยังต้องการเงินและคิดว่าตัวเองสามารถรอดพ้นจากการโดนเขาจับเขมือบได้
‘เป็ดน้อย คุณเป็นคนฉลาด ผมรู้ว่าคุณรู้ว่าผมหมายถึงอะไร’
*********
นับว่าสวรรค์ยังเมตตาอยู่บ้าง ถึงแม้ไม่ได้ส่งเธอลงมาเกิดบนกองเงินกองทอง แต่ก็ยังให้รูปกายเป็นทรัพย์ เพชรพลอยจึงไม่ต้องไปเสริมไปตัดส่วนไหนของร่างกายออก ผิวพรรณก็ผุดผ่อง ใส่อะไรก็ดูแพง และตอนนี้เธอก็ดูสวยออร่ากระจัดกระจายอยู่ในชุดราคาเบ็ดเสร็จสามร้อยแปดบาท จะใส่ไปเดินถนนก็ดูน่ารัก จะไปเดินสถานที่หรูก็ยังดูดี
เสื้อเกาะอกง่ายๆ 59 บาท กระโปรงพลิ้วๆ มือสอง 99 บาท รองเท้าเรียบหรูดูลักซ์ชัวรี่ 150 บาท แต่เมื่อมาอยู่บนตัวเธอดูโดยรวมเหมือนราคาหลักหมื่น
ติ๊ด ติ๊ด
‘พี่เลื่อนวันกลับเป็นพรุ่งนี้ ฝากดูแลแขกด้วย’
“อะไรวะพี่วัฒน์” เพชรพลอยสบถทันทีที่อ่านข้อความทางไลน์จบ
‘วันนี้ก็ไม่ได้ไลฟ์ขายของสิ ลูกค้ากำลังติดเลย’ เธอส่งข้อความกลับไป
ณวัฒน์ขี้เกียจพิมพ์ จึงโทร.มา “พี่จ่ายค่าเสียเวลาให้ ถือว่าช่วยพี่หน่อยนะเพชร จะได้พักผ่อนไปในตัวด้วย พี่เปิดห้องในโรงแรมนั้นให้ห้องนึงแล้ว ไปแจ้งที่เคาน์เตอร์ได้เลย”
“แขกของพี่จะกินเพชรอยู่แล้วนะ”
“พี่ถึงให้เพชรมารับแขกคนนี้ไง ถ้าเป็นคนอื่นคงเสร็จมัน พี่เชื่อว่าเพชรเอาตัวรอดได้ อีกอย่าง มันทิปหนัก”
“มั่นใจในตัวน้องเกินไปรึเปล่า เสน่ห์ของคุณเอเดรียนละลายเพชรได้ง่ายๆ เลยน้า”
“ฮาๆๆๆ พี่เชื่อว่าเพชรรับมือได้ พี่ฝากด้วยนะ”
จากที่คิดว่าจะกลับมาถึงล็อบบี้ก่อนเวลานัด เธอก็เลตจนได้เพราะต้องเสียเวลาซื้อเสื้อผ้าเพิ่มเติมสำหรับค้างอีกหนึ่งคืน พอกลับมาถึงโรงแรมเธอก็พบว่าพ่อหนุ่มตาสีน้ำตาลอ่อนกำลังนั่งกดโทรศัพท์อย่างสบายใจรออยู่ที่ล็อบบี้แล้ว
“คุณเอเดรียน” เธอเดินหิ้วของพะรุงพะรังตรงมาทางเขา
เขายกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา “ใช้ไม่ได้ ผมถือมากเรื่องเวลา”
เมื่อกี้เธอยังเห็นเขายิ้มกับโทรศัพท์อยู่เลย แต่ไหงตอนนี้กลับทำหน้ายักษ์
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ รออีกแป๊บเดียวนะคะ ฉันขอเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องก่อน ไม่เกินสิบนาที แล้วคืนนี้ฉันจะพาคุณตะลอนในกรุงเทพฯ ให้สาสมใจเลยค่ะ” เธอหวังว่าประโยคสุดท้ายน่าจะสร้างความพอใจให้เขาได้บ้าง
“มันคนละเรื่องกัน ผมช่วย” เขาลุกขึ้นคว้าถุงสัมภาระจากมือเธอ
“ไม่ต้องค่ะไม่ต้อง คุณรอที่นี่แหละ”
“คุณรู้ไหม รอคุณหนึ่งนาทีมันเหมือนนานเป็นปี ผมจะไม่นั่งอยู่ตรงนี้สิบปีหรอก”
‘อะไรวะ ผู้ชายอะไรเอาแต่ใจชะมัด’ เพชรพลอยได้แต่อ้าปากค้าง
- ผู้เขียน
