มันต้องดีแน่ๆ

1170 คำ
เอเดรียนถอดสูทพาดไปบนพนักเก้าอี้ด้านข้าง ก้าวขึ้นเตียงสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มนอนซ้อนหลังเพชรพลอย เขาสวมกอดพร้อมกับซุกจมูกฝังลงบนคอ กลิ่นแป้งหอมเหมือนลูกทำให้เขาต้องสูดดมอยู่อย่างนั้น เธอขยับคอไปมาอย่างจักจี้ จนกระทั่งปรือตาขึ้นและพลิกตัวนอนหงาย เขารีบขยับตัวออก ตากลมโตมองเพดาน กะพริบปริบๆ ใคร่ครวญว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน เพดานนี้ไม่เหมือนเพดานที่เธอจ้องจนเห็นมันเป็นเครื่องคิดเลข คิดต้นทุนกำไร รายจ่ายน้องๆ ค่าซ่อมบ้าน แต่ความรู้สึกที่ได้รับคือปวดหัวพอกัน เธอหยีตาอย่างใช้ความคิด “คุณมีนัดคุยงานกับท่านประธานบนโรงแรมนะครับ” เขาพูดเบาๆ ที่ข้างแก้มนวล “ท่านประธาน!” เพชรพลอยลุกพรวดขึ้นเหมือนสะดุ้งตื่นนอน ยกมือกุมหัว “เลตอีกแล้ว เป็นฝรั่งเปล่าวะ ถ้าเป๊ะแบบคุณทะเลฉันชวดแน่ๆ งานนี้” ‘คุณไม่เคยลืมผมเลยต่างหาก เป็ดน้อย’ เขายิ้มละมุน แม้จะตื่นตระหนก แต่เพชรพลอยก็ยังหาวไม่หยุด หาวจนน้ำตาไหล เธอหันไปทางลูกสาว “น้องมุกกับฉันมานอนอยู่ที่ไหนเนี่ย” เขานอนหัวเราะ เอื้อมแขนไปเหนี่ยวเธอลงมานอนหนุนแขนเขา แล้วล็อกไว้ด้วยขา “ง่วงก็นอน คุณแทบไม่ได้พักผ่อนเลยไม่ใช่เหรอ” เธอสะดุ้งอีกครั้ง นึกออกแล้วว่าชีวิตดำเนินมาถึงขั้นไหน ตัวเองเผลอหลับไปตอนพาลูกนอน แต่ถามหน่อยเถอะว่ามีแม่คนไหนบ้างพาลูกเข้านอนแล้วไม่หลับด้วย เธอจะขอสมัครเป็นลูกศิษย์ “ฉันนี่แย่จริงๆ มาหลับสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไงเนี่ย” เพชรพลอยตำหนิตัวเอง เขากดแขนแน่นขึ้นไม่ให้เธอจับเหวี่ยงออก “นอนครับ คุณต้องนอนก่อน ตื่นขึ้นค่อยมาว่ากัน คุยงานตอนง่วงๆ ไม่ได้ประโยชน์ ผมขี้เกียจพูดซ้ำ” เขาเลื่อนแขนขึ้นมากอดใต้อกเธอ ลูบไล้ไปมาเพื่อขับกล่อมจนมันเริ่มขยับขึ้นมาบนหน้าอก ‘ลูบมากกว่านี้พากันขึ้นสวรรค์แน่ๆ หลายรอบด้วย ถึงเขาจะไม่ได้แต่งงาน แต่คราวนี้เราต้องเล่นตัวบ้าง ประวัติศาสตร์ต้องไม่ซ้ำรอย วันแรกห้ามหลวมตัวเด็ดขาด แต่วันที่สองได้ เป็ดน้อยต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมา’ เธอสะกดตัวเองขณะเคลิบเคลิ้มไปกับมือหนาที่เริ่มบีบคลึงหนักหน่วงขึ้น ร่างกายเธอเริ่มทนไม่ไหว ต้องบอกให้เขาหยุดก่อนที่จะเลยเถิด “ฉันแฉะไปหมดแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ปลอดภัย อย่าลืมใส่ถุงนะคะ” เธอจือปากบอกก่อนแลบลิ้นเลียริมฝีปาก “ครับ” เพชรพลอยสะดุ้งกับเสียงตอบรับสั้นๆ ของเขา ตะกี้พูดอะไรออกไปบ้าง! พอเหลือบเห็นเขาทำหน้าเมาสวาทอยากปล้ำเต็มแก่ก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ “คุณออกไปไกลๆ ตัวฉัน ฉันยิ่งของขาดอยู่ด้วย ไป” เธอลืมตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าภายในไม่กี่วินาที แล้วก็ลืมกลั่นกรองคำพูด โพล่งออกไปอย่างใจคิด “ของขาด? หมายถึงอะไร” “ฮะ ฉันพูดออกไปเหรอ เออๆ คงลืมตัว ฉันหมายถึงอดนอนไง ง่วงแล้วหงุดหงิดจนพูดไม่รู้เรื่อง ขอโทษที เมื่อคืนเตรียมเอกสารทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน” โชคดีไปที่เอเดรียนไม่ได้รู้คำสแลงไปซะทุกคำ ไม่งั้นต้องหาอะไรคลุมหัวแน่ๆ “เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ผมถึงอยากให้คุณนอนก่อน เมื่อกี้ผมอุตส่าห์กล่อมให้คุณนอนหลับฝันดีนะ” “กล่อมหรือปลุก เอาความจริงมาพูดดีกว่า” “กล่อมครับ แต่ถ้าคุณรู้สึกอย่างอื่น แสดงว่าคุณแพ้ครับทูนหัว ผมไม่กวนแล้ว นอนเถอะ” เขาถือโอกาสจูบบนเหม่งเธออย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้น แต่เขาไม่ได้เดินไปไหน มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด เสร็จแล้วก็สะบัดมันลงพื้น ตามด้วยปลดเข็มขัด ถอดกางเกงขายาวเนื้อดี ตาของเธอเบิกโต พูดไม่ออก เรือดำน้ำที่โผล่หัวขึ้นมากลางทะเลกำลังทำให้เธอสำลักน้ำลาย เขาก้มลงมา “ของขาด ภาษาไทยหมายถึงขาดเซ็กส์...เช็ดน้ำลายด้วยครับทูนหัว ผมก็ขาด คุณก็ขาด ลองคิดดูสิครับ ว่าคราวนี้จะมันถึงใจขนาดไหน” “ความหมายว่ามันต้องมีใช่ไหม” เพชรพลอยพูดเหมือนเพ้ออีกแล้ว “ก็...ดีนะ เอ๊ย ไม่!” เอเดรียนหัวเราะ “ครับ มันต้องดีแน่ ไม่เคยมีครั้งไหนที่ไม่ดี” สติอันน้อยนิดกลับมาพร้อมกับเสียงแว้ด “อย่าทำอะไรฉันนะไอ้คนลามก ฉันให้สิทธิ์คุณเรื่องลูก ไม่ได้ให้สิทธิ์บนตัวฉัน” เธอละล่ำละลัก แต่ตาไม่ละไปจากตรงนั้นของเขา ซ้ำร้ายตรงนั้นของเธอก็เริ่มออกอาการซ่านซ่าระริกระรี้ “ลูกเหรอ อืม มีลูกกับคุณออกมาแล้วน่ารักขนาดนี้ ผมขอใช้สิทธิ์มีลูกสักโรงเรียนหนึ่งจะได้ไหมครับคุณผอ.” “โอ้โห ผอ.เลยเหรอ ก็ได้นะ เอ๊ย ไม่ได้ ไปได้แล้ว ไอ้บ้า” เธอยกมือบีบปากเขาที่กำลังจะแนบลงมาแล้วดันออก ซุกหน้าลงใต้ผ้าห่มพร้อมหัวใจที่เต้นกระหน่ำ “ไม่ต้องอายครับ อีหนูของคุณมันร้องไห้จนเตียงผมเปียกแล้วมั้ง” “ไอ้ลามก ไอ้หมา” เขาหัวเราะ ก่อนจะเดินออกไปเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง หูแว่วได้ยินเสียงเธอด่าตามมาไม่หยุด ตามด้วยเสียงหาว เพชรพลอยตำหนิตัวเอง ปากบอกไม่ แต่ใจโคตรอยากนี่มันอะไร เธอพยายามเรียกสติตัวเอง แต่ว่าเตียงของเขาเหมือนเตียงดูดวิญญาณ มันนุ่มสบาย อากาศในห้องก็หอมสดชื่น ร่างกายที่ถูกฝืนใช้งานเหมือนคนโดนซ้อมมานานจึงจมดิ่งเข้าไปในมนตร์ขับกล่อม ดังนั้นเสียงหาวของตัวเองจึงกลายเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน จากนั้นเปลือกตาหนักๆ ของเธอก็พริ้มหลับลงไปอีกอย่างง่ายดาย เอเดรียนกลับเข้าห้องมาอีกครั้งก็ต้องกลั้นหัวเราะ ปากอิ่มที่ด่าทอเขาเมื่อกี้อ้าเผยอน้อยๆ อย่างคนหลับลึก แต่แล้วก็หุบฉับชนิดที่เขาเองยังตกใจ เมื่อเท้ากลมๆ กับท่อนขาเล็กๆ ฟาดมาบนหน้าเธอ อีกข้างตกแปะบนหน้าอก โดยที่คนโดนทารุณกรรมก็ไม่ได้ปัดออก จากนั้นทุกอย่างก็นิ่งไปราวกับเป็นเรื่องปกติ เขายืนซึมซับภาพต่างๆ ที่เพิ่งมีโอกาสได้เห็นอยู่อย่างนั้นนิ่งนาน ผ่านไปสักพักน้องไข่มุกเริ่มขยับอีกครั้ง เจ้าตัวขยับตัวลุกขึ้นนั่งงัวเงีย ดึงผ้าห่มส่วนตัวกับตุ๊กตาเหี่ยวๆ มาเหน็บใต้รักแร้ ก่อนจะคลานไปนอนคว่ำบนอกแม่ แล้วหลับต่อ ขณะที่เพชรพลอยนอนนิ่งไม่รับรู้สิ่งใดเลยสักนิด
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม