โคร้ม!!!
"เฮ้ย!!!ช่วยด้วยค่ามีขโมยขึ้นหอ!!"
"กรี๊ด!!!หยุดนะเว้ย!!"
"มันไปทางนู้น! จับมันเร็วทุกคน!!" เสียงโวยวายจากนอกประตูดังขึ้น ทำให้สองชายหญิงบนเก้าอี้หยุดอารมณ์กระทันหัน เสื้อเชิ้ตกำลังหลุดรุ่ยต้องกระชับขึ้น เบี่ยงคนตัวเล็กทิ้งบนเก้าอี้คนเดียว
"อยู่ไปได้ไงว่ะ! หอกระจอกแบบนี้" พิพัฒน์สบถอารมณ์อย่างโมโห เขากำลังจะได้ปลดปล่อยอยู่แล้วเชียว แต่เสียงข้างนอกยังดังชวนน่ารำคาญ บวกกับฝีเท้าวิ่งพลันวันดูวุ่นวาย
"หนูขอโทษนะคะ แต่คุณไปอาบน้ำก่อนไหมคะ" เรียวปากอิ่มฉีกยิ้มพอใจ ทว่ามือบางไปลูบลงแผงอกแกร่ง จะปลดกระดุมเอาใจคนอารมณ์ร้อน ช่างนับว่าโชคยังเข้าข้างเธออยู่บ้าง
"ห้องแคบๆแบบนี้ฉันอยู่ไม่ได้หรอกนะ หมาตัวไหนแมร่ง! ไอเบลจัดการมันดิ!" พิพัฒน์คว้าประตูห้องเปิดกว้าง ตะโกนเรียกลูกน้องเสียงดัง กับภาพเหตุการณ์ที่ชวนปวดหัว ผู้คนแต่ละห้องต่างเดินออกมาดูหน้าคนร้าย
"....." แม้แต่น้ำชาที่วิ่งตามห
