11.
“ข้าจะทนไม่ไหวแล้วนะท่านพ่อ!!” วังลี่จูระเบิดอารมณ์ใส่บิดา ซึ่งวังไฉ่เหมินเองก็มีสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากบุตรสาว นับวันคหบดีหลายสกุลทำตัวออกห่างตนเองแทบจะไม่เหลือสกุลไหนให้พึ่งพาได้อีกเลย
“เจ้าละ เรื่องที่ทำ ทำไปถึงไหนแล้ว” ครั้นบิดาถามความคืบหน้า วังลี่จูก็ยิ่งเดือดดาล
“เพราะนังนั่น เรื่องที่ข้าทำเลยยังไม่คืบหน้า”
“ไม่ใช่เพราะเจ้าหนุ่มนั่น ไม่ได้มีความเสน่หาต่อเจ้าเลยหรือไร?” วังไฉ่เหมินโต้กลับ
“ท่านพ่อ บุตรีท่านไม่ใช่สตรีจากสกุลทั่วไปนะ มีบุรุษใดบ้างในจี๊อันที่ไม่เสน่หาข้า” วังลี่จูกล่าวแก้
“แล้วเพราะเหตุใด เจ้าหนุ่มนั่นจึงยังไม่หลงใหลเจ้าอีกล่ะ!!” วังไฉ่เหมินตะคอกถาม
“เรื่องนี้ต้องใช้เวลา ข้าเชื่อว่าข้าทำได้”
“เวลาของเจ้ากับข้าเหลือไม่เยอะแล้วนะ” เสียงวังไฉ่เหมินฟังดูอ่อนล้า
“เหตุใดท่านพ่อจึงพูดเช่นนี้”
“สกุลมู่ สกุลหาญ หลายสกุลแทบไม่ต้อนรับพ่อของเจ้าแล้ว”
“เจ้าคนเลวพว
