ยอมทุกอย่าง

1000 คำ

เช้าวันนี้ยูก็วุ่นวายตั้งแต่เช้าเพราะต้องเอารถไปแข่งที่ต่างจังหวัด ทำให้เด็กที่อู่ต้องโทรตามตั้งแต่เช้ามืดเพื่อเดินทางให้ทันเวลา โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดจึงทำให้ยาหยีสามารถตื่นสายได้ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเสียงเคาะประตูปลุกตั้งแต่8โมงเช้า และต้นเหตุของเสียงก็คืออีปลื้มของทุกคน หึ! ยาหยี: พี่ยูไม่อยู่พี่จะมาทำไมคะ! ปลื้ม: มาหนูไงคะ ยาหยี: เฮ้อ! ปลื้ม: ไม่สบายเป็นยังไงบ้างคะ ยาหยี: หายแล้วค่ะ ไม่เจ็บแล้ว ยาหยีเดินกลับเข้ามาในห้องทำให้ปลื้มรีบเดินตามเข้ามาจากนั้นก็สวมกอดจากด้านหลัง ยาหยี: ปล่อยเลยหนูขอนอนก่อนได้ไหม มันง่วงเมื่อคืนอ่านหนังสือดึกไป ปลื้ม: ก็ได้ค่ะ งั้นหนูนอนพักก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ร้องเพลงกล่อม ยาหยี: ช่วยอยู่เงียบๆเถอะค่ะ หนูจะนอน!! ปลื้มรีบชิ่งเข้ามานอนในห้องจนยาหยีหมดความอดทนต้องรีบดึงผ้าห่มมาคลุมโปงแล้วหันหน้าหนี ปลื้ม: อื้อหือ นอนท่านี้เข้าล็อคพอดีเลยซี๊ดดด ยาหยี: โอ้ยพี่ปลื้มเ****นมากใช่ไหมฮะ!! ชายหนุ่มถึงกับหน้าเหวอเมื่อจู่ๆยาหยีก็ลุกขึ้นมาคร่อมร่างของตนจากนั้นก็ถอดชุดนอนโยนทิ้งไป ทำให้สองเต้ามันเด้งกระเพื่อมตามแรงอยู่เบื้องหน้า ยาหยี: ถ้าไม่เหนื่อยไม่นอนใช่ไหมคะ!! ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆพร้อมกับทำตาปริบๆจากนั้นก็ปล่อยให้ยาหยีควักท่อนเอ็นที่แข็งตัวออกมา ปึก! ปลื้ม: โอ้ยเจ็บ!! ยาหยีจับจ่อเข้าที่ช่องทางรักจากนั้นก็กดเข้าไปแล้วขย่มอย่างบ้าคลั่ง ทำเอาชายหนุ่มถึงกับใบหน้าเหยเก ปึก! ปึก! ปึก! ปลื้ม: โอ้ยเบาๆ หนูเล้าโลมก่อนแบบนี้พี่เจ็บ โอ้ย!!!! ยาหยี: จะได้รู้ไงว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง!! ปึก! ปึก! ปึก! อ่าห์ อื้อ~ อ๊ะ~ อื้อออ~ ตับ! ตับ! ตับ! ปลื้ม: โอ้ยเจ็บหัว ยาหยีไม่เอาแล้วพอก่อนน้ำมันแห้งอื้อออ ชายหนุ่มหมดปัญญาที่จะสู้จึงปล่อยให้ยาหยีขย่มจนพอใจส่วนตนก็ทำได้แค่เกร็งตัวเพื่อให้เสร็จไวๆ ปลื้ม: ยาหยีพี่ไม่ไหวแล้ว ฮื่อออ อ่าห์ ยาหยี: ทนไปก่อนหนูยังไม่เสร็จ!! ปลื้ม: ฮะ! พักก่อนแบบนี้พี่ไม่เอา หนูเพิ่งเปิดซิงไปมันยังไม่ขยายตัว โอ้ยๆๆเบาๆ ยาหยี: บีบนมหนูสิ! ให้เหมือนคืนนั้นไงขยำสิ!! ปลื้ม: ฮื่อออ ชายหนุ่มถึงกับตัวงอเมื่อถูกยาหยีกระทำชำเราอย่างรุนแรงโดยที่ตนไม่ทันได้รับมือ อ่าห์~ ปึก! ปึก! ปึก! อ่าห์~ ยาหยี: อื้ออ อ่าห์ ยาหยีกับฟุบลงไปนอนชายหนุ่มจึงรีบดึงท่อนเอ็นออกมาดูจนเห็นส่วนหัวบวมแดงอักเสบอย่างหนัก ยาหยี: ถ้ายังไม่หยุดก่อกวนหนู หนูจะตัดของพี่แล้วโยนลงไปให้หมากิน!! ปลื้ม: ครับ!! โอ้ยเจ็บหัวซี๊ดดด เวลาผ่านไปยาหยีตื่นขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มยังคงนอนสลบอยู่ข้างๆ เธอจึงลุกไปเตรียมอาหารและเก็บกวาดห้องจนชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก็เดินประคองตัวเองออกมา ยาหยี: ถึงกับต้องกุมมาเลยหรอคะ ปลื้ม: เจ็บมากเลย ทายาให้หน่อยสิ ยาหยี: มียาหม่องเอาไหมล่ะ ปลื้ม: จะบ้าหรือไง ยาหยีกระตุกยิ้มก่อนจะเดินเอาข้าวมาให้ชายหนุ่มจากนั้นทั้งสองก็ชวนกันคุยและเปิดหนังดูไปเรื่อย ปลื้ม: ยาหยีหนูไม่เจ็บบ้างหรือไง ยาหยี: เจ็บสิ แต่เพื่อตัดความรำคาญก็เลยต้องทำ! ปลื้ม: ใจร้ายอ่ะทำพี่แบบนี้ได้ไง ยาหยี: พวกมักมากในกามก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ปลื้ม: พูดอะไรของหนู พี่ไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลยนะ ยาหยี: หนู18แล้วนะคะ ไม่ใช่8ขวบพี่ยูเล่าวีรกรรของพี่ให้หนูฟังหมดแล้วค่ะ ปลื้ม: ไปเชื่อมัน พี่ไม่เคยมีนิสัยแบบนั้นเลย ยาหยี: ถ้าพี่เป็นผู้หญิงหนูคงด่าว่าตอแหล แต่นี่พี่เป็นผู้ชายและก็แก่กว่าหนูด้วยไม่ด่าดีกว่า ยาหยียังคงทำหน้านิ่งแต่ชายหนุ่มกับหน้าซีดจนต้องวางจานข้าวลง ยาหยี: กินให้หมดสิ!! ปลื้ม: ค่ะ ป้อนหน่อยได้ไหมคะ ชายหนุ่มทำตาปริบๆจนยาหยีหันมามองค้อนชายหนุ่มจึงรีบตักข้าวเข้าปากเองก่อนที่จะโดนบ่น แม้ยาหยีจะรำคาญขนาดไหนก็ไม่สามารถไล่ให้ชสยหนุ่ออกไปจากชีวิตได้เลย เพราะตอนนี้ทุกช่องทางทางโซเชียลมีชายหนุ่มคิยสอดส่องดูความเคลื่อนไหวอยู่ตลอด ยาหยี: จำเป็นต้องส่องขนาดนี้เลยหรอคะ เอา ทะเบียนราษฎร์เลยไหมคะ ปลื้ม: ได้ก็ดีฮ่าๆ พี่แค่อยากรู้ว่าเราเคยมีแฟนไหม ยาหยี: เคยสิ แต่อยู่ต่างจังหวัดนะพอหนูจะต้องย้ายมาเรียนกรุงเทพ หนูก็บอกเลิกเค้าเลย ปลื้ม: เอ้าทำไมอ่ะ ยาหยี: หนูดูซีรีย์มากไปค่ะ คิดว่าเดี๋ยวเค้าก็คงตามมาง้อหรือไม่ก็อาจจะมาเจอกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย ปลื้ม: แล้วเป็นไงอ่ะ ยาหยี: อีกวันเคเาเปิดตัวแฟนใหม่เลย จบแบบเท่ๆเสียใจอยู่คนเดียว ฮ่าๆๆ ทั้งสองนั่งหัวเราะกันให้กับความโกะของยาหยีในวัยเด็ก เธอไม่ใช่เด็กที่ไม่ทันโลก แต่เพียงเธอไม่ชอบเดินตามใคร มีความคิดเป็นของตัวเองและเชื่อในสิ่งที่ตัวเองจะทำ ปลื้มเองก็เริ่มรู้สึกดีกับยาหยีแต่ก็คงเลือกที่จะปล่อยใหมันเป็นความลับไปก่อน รอให้ยาหยีโตกว่านี้ค่อยตัดสินใจอนาคตกันอีกที ยาหยี: พี่จะกลับตอนไหนคะ ปลื้ม: เย็นๆได้ไหมคะ กว่าไอ้ยูจะกลับก็มืด ยาหยี: แล้วแต่พี่เลยค่ะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more