ข้ามเวลามาใช้ชีวิตที่ดีกับระบบความสัมพันธ์ (70's)

ตอนที่ 14/2

เหอตี้ พาพ่อแม่เดินลัดซอยไปที่ร้านขายเนื้อและตลาดผัก อิงเยว่ไปซื้อเนื้อซึ่งเหลือน้อยมากแล้วและแม่หวัง ขอเดินไปซื้อผักกับเครื่องเทศเอง อิงเยว่จึงจดใส่กระดาษให้ว่าต้องการอะไรบ้าง เธอมาสั่งหมูสามชั้น 4 ชั่ง และหมูเนื้อแดง 2 ชั่ง กระดูกซี่โครงหมู 6 ชั่ง พ่อค้าจึงแถมกระดูกเล้งมาอีก2ชั่ง รวมเป็นเงิน 28 หยวนและต้องใช้คูปองด้วย ดีที่เธอมีคูปองที่เหอตี้ให้ไว้รอบก่อน กำลังจะหยิบเงินจ่าย เหอตี้ก็จ่ายให้พร้อมคูปอง เขาลืมหยิบเงินให้เธอนั่นเอง

" พี่จ่ายให้เองครับ และนี่เงิน 100 หยวน อิงเอ๋อติดตัวไว้ซื้อของนะครับ"

" เยอะไปหรือเปล่าคะ "

" เก็บไว้เถอะ ถ้าหมดก็บอกพี่ได้ จะซื้อข้าวสารด้วยไหมครับ"

" ติดไปก็ดีค่ะ สักครึ่งถังก็พอนะคะ"

" ยังไงเราก็จ้างรถไปอยู่แล้ว ซื้อไปเยอะหน่อยก็ได้นะครับ"

" ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้แม่กับป้าสะใภ้คงจะมาซื้อของไปทำเลี้ยงแขกอีกทีอยู่แล้วค่ะ"

" อ้อ ครับถ้า อย่างนั้นก็ซื้ออย่างที่อิงเอ๋อว่าเถอะ "

ได้ของที่ต้องการแล้ว เหอตี้ ได้จ้างรถไปส่งที่บ้านจ้าว ที่หมู่บ้าน ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาที่ทุกคนพักช่วงกลางวันพอดี ปู่ย่าจ้าว และพ่อแม่ของอิงเยว่ ออกมาต้อนรับ พ่อแม่ หวัง ช่วงบ่ายพ่อแม่และปู่ จึงหยุดอยู่ต้อนรับแขกเพราะต้องพูดคุยเรื่องงานหมั้นในอีก 2-3 วันนี้ อยู่แล้ว เหอตี้และอิงเยว่ จึงได้แนะนำทุกคนให้รู้จักพ่อแม่หวัง

" พ่อแม่ ครับ นี่คุณปู่ คุณย่าจ้าว กับพ่อแม่ ของอิงเอ๋อ ครับ"

" สวัสดีครับ ผม หวัง อี้ป๋อ ส่วน นี่จาง มู่ตาล เป็นพ่อแม่ของ เหอตี้ ครับ ผู้อาวุโส จ้าว "

" สวัสดีค่ะ " มู่ตาล

" สวัสดี ตามสบายนะ เป็นอย่างไงเดินทางลำบากไหม" ปู่จ้าวถาม

" ไม่ลำบากเท่าไหร่ครับ "

"สวัสดีครับ คุณหวัง ผม จ้าวหลงเทียน พ่ออิงเอ๋อครับ ส่วนนั่นแม่อิงเอ๋อ กู้ หลี่อิง ครับ "

พ่อของอิงเยว่ แนะนำตัว ก่อนที่จะได้มีการพูดคุยกันในเรื่องของการพิธีหมั้นหมายว่ามีขั้นตอนหรือพิธีอะไรบ้าง ปูย่า ไม่ต้องการให้จัดงานใหญ่โตเพราะช่วงนี้เป็นหน้าทำนา ชาวบ้านไม่สะดวกจึงอยากให้ทำกันเพียงภายใน มีเฉพาะแขกที่เป็นเจ้าหน้าที่และผู้หลักผู้ใหญ่ เท่านั้น ส่วนเรื่องสินสอดทองหมั้นทางบ้านจ้าวก็ให้ฝั่งบ้านหวังจัดการตามเห็นสมควรไม่ได้เรียกร้องอะไร พ่อแม่หวังก็เห็นด้วย

เหอตี้ จึงได้ถามเรื่องที่สำหรับปลูกบ้านหลังจากหมั้นแล้วเขาจะทำเรื่องขอสร้างบ้านใหม่ในหมู่บ้านเพราะไม่อยากมาใช้บ้านจ้าวเป็นที่รับเจ้าสาวตอนแต่งงานเพราะเขาเป็นผู้ชาย ปู่จ้าว บอกว่าไม่น่าจะมีปัญหาแต่ต้องให้ผู้นำหมู่บ้านดูให้ว่ามีใครในหมู่บ้านฝากขายไว้บ้างไหมและรู้สึกว่า ตรงที่ใกล้ๆ บ้านข้าวก็มีเหมือนจะเคยได้ยินเจ้าของเดิมเขาเคยบอกจะขายแต่ไม่รู้ตอนนี้ยังขายอยู่ไหมเพราะช่วงนี้การเปลี่ยนชื่อผู้ครอบครองที่ดินยังทำลำบาก แต่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้เพียงแต่ต้องเสียเงินค่าธรรมเนียมมากหน่อยเท่านั้น พ่อหวังคิดว่าถ้าลูกชายอยากตั้งรกรากที่นี่ก็ไม่ขัดแต่หากอยากไปเหอเป่ย์ เขาก็มีบ้านไว้ให้อยู่แล้วหรือจะอยู่ที่บ้านหลักก็มีเรือนแยกให้ลูกชายคนรองเหมือนกัน จึงไม่ได้คัดค้าน อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ค่อยว่ากันอีกที ช่วงบ่ายๆ เขาคงต้องให้ลูกชายพาไปพบผู้นำหมู่บ้านและลองสอบถามเรื่องนี้ดูอีกที มาครั้งนี้พ่อหวังคิดว่าจะอยู่ที่เมืองนี้สักระยะหนึ่ง เพราะน้องชายมาอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนหลานๆ ทั้งสองคนจึงไม่ต้องห่วงอะไรและลูกชาย ลูกสาวก็โตกันแล้ว พวกแกอยากมาด้วยแต่ติดที่ยังเรียนกันอยู่จึงไม่ได้มา

พ่อแม่ หวัง ได้รับการต้อนรับด้วยดีจากบ้านจ้าว และรู้ว่าทางนี้มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่ายไม่ได้เรียกร้องสิ่งใดจากลูกชายด้วย แต่พวกเขาก็ต้องทำทุกอย่างให้สมฐานะสะใภ้บ้านหวังทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสินสอดและการดูแลสะใภ้รองหวัง เพราะต่อไปก็ต้องเป็นคนของตระกูลหวัง

แม่หวัง คุยกับย่าและหลี่อิง อย่างถูกคอและชวนกันทำกับข้าวโดยมีอิงเยว่ เป็นแม่ครัวหลักส่วนแม่ๆ ทั้งสองก็ช่วย เตรียมของเท่านั้น แม่หวังรีบออกตัวว่าไม่เก่งงานครัวเพราะที่บ้านจะจ้างแม่บ้านมาทำให้เสียส่วนใหญ่ ด้วยเพราะอาชีพที่ต้องออกไปสอนหนังสือ จึงไม่ค่อยได้มีเวลามากนัก หลี่อิง ชอบที่แม่สามีลูกสาวเป็นคนไม่ถือตัวทั้งที่เป็นคนมีความรู้เป็นถึงครูสอนหนังสือมหาลัย แต่ไม่มีท่าทางรังเกียจคนชนบทอย่างพวกเธอและครอบครัวสักนิด พ่อสามีลูกสาวก็เป็นคนสุขุม และไม่โอ้อวด อะไรเลย คงเป็นวาสนาของลูกสาวที่บังเอิญได้สามีที่มีครอบครัวที่ดี แบบนี้

หลังจากอิงเยว่ ทำกับข้าวเสร็จจึงตั้งโต๊ะ เพราะตั้งแต่กลับมา พ่อแม่ รวมทั้งเหอตี้และเธอ ยังไม่ได้ทานอาหารมื้อหลักสักมื้อ จึงให้พวกท่านทานอาหารก่อนที่จะคุยหรือทำอะไรต่อไป ในวันนี้ และช่วงเย็นท่านให้รถที่จ้างไว้มารับอีกที เพื่อกลับไปพักโรงแรมในเมือง ปู่จ้าวบอกที่บ้านก็พอมีห้องว่างให้พักได้ เพราะห้องของเฟย์เถาก็ว่างแต่ท่านทั้งสองเกรงใจ และบอกว่าจะมาพักวันหมั้นอีกที ตอนนี้ได้เช่าโรงแรมไว้ 2 คืนแล้ว ปู่จ้าว ก็ไม่ได้บังคับอะไร ระหว่างมื้ออาหารรอบบ่ายแก่ๆ ก็มีแต่คำชมเรื่องรสชาติอาหารของลูกสะใภ้ ที่ถูกใจว่าที่แม่สามีอย่างมาก เพราะเห็นว่ากับข้าวทุกอย่าง ว่าที่ลูกสะใภ้รอง ทำเองทุกอย่างและยังคล่องแคล่วจนเธอรู้สึกทึ่ง ว่าอิงเยว่เริ่มทำอาหารตั้งแต่อายุเท่าไหร่กัน

" ขนาดผัดผักธรรมดายังอร่อยขนาดนี้ ป้าอยากเอาอิงเอ๋อกลับเหอเป่ย์ด้วยเลย จะได้ไหมคะคุณกู้ " แม่หวัง

" หึหึ ยังไงคุณจางก็จะต้องได้ไปอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ให้เราได้ชื่นชมแก ก่อนเถอะค่ะ " หลี่อิง

" คุณคะ ยังไงถ้าแต่งแล้วฉันจะขอเอาสะใภ้รองกลับเหอเป่ย์ ให้ได้เลยคุณก็ให้น้องเล็กเดินเรื่องไว้ได้เลยนะคะ ไม่งั้นฉันไม่ยอมจริงๆ"

" อ้าว ทำไมต้องมาลงที่ผมล่ะ คุณก็บอกลูกชายคุณพาภรรยากลับแค่นั้น"

"..." อิงเยว่/เหอตี้ ทั้งสองมองหน้ากันไปมาอย่างไม่รู้จะพูดอะไร

หลังจากทานอาหารเสร็จ เหอตี้ อิงเยว่และปู่จ้าว พาพ่อแม่หวัง ไปบ้านท่านผู้นำเพื่อบอกเรื่องงานหมั้นและสอบถามเรื่องที่ดินและขอสร้างบ้านให้ หลานเขยและหลานสาว เมื่อท่านผู้นำได้ทราบเรื่องก็แสดงความยินดีกับ เหอตี้และอิงเยว่ และได้ไปดูโฉนดที่ชาวบ้านได้มาฝากขายไว้ แม่จะยังทำกันอย่างเปิดเผยไม่ได้แต่ก็พอจะสามารถช่วยเหลือกันได้ สำหรับที่เดือดร้อนแล้วไม่มีเงินจริงๆ ก็จะนำโฉนดมายืมเงินท่านไปก่อน ถ้าขายต่อได้ ก็หักส่วนที่ยืมออกและยังพอเหลือเงินได้ไปใช้ในคราวจำเป็น เพราะบางคนมีที่หลายแปลงจากมรดก พ่อแม่ ตกทอดกันมา

และมีแปลงหนึ่งอยู่ติดกับบ้านจ้าว ด้วยเป็นที่ของบ้านจ้าว สายรองเก่าที่เป็นน้องชาย ปู่จ้าว ที่เสียไปแล้วและมีลูกสาวที่ย้ายไปอยู่บ้านสามีนานแล้วไม่ค่อยได้ติดต่อมา ปู่จ้าวเองไม่ได้สนิทกับหลานฝั่งนี้ตั้งแต่น้องชายตายไป เพราะน้องสะใภ้ก็เสียไปตั้งแต่หลายสาวยังเล็กๆ จนแต่งงานไปก่อนพ่อเสียไม่นาน ไม่คิดว่าหลายสาวจะนำที่ดินและบ้านร้างหลังเก่ามาฝากขายไว้และยังได้นำหยิบยืมเงินท่านผู้นำไปให้บ้านสามีถึง 200 หยวนเมื่อ 5 ปีก่อน ซึ่งถือว่าเป็นจำนวนเงินที่มากพอสมควร

" ยุวชนหวัง สนใจแปลงนี้ไหมล่ะ"

" ครับ ผมอยากได้ เขาฝากขายเท่าไหร่ครับและผมจะต้องไปติดต่อเขาไหม"

" ไม่ต้องหรอก ลุงจะทำเรื่องโอนเปลี่ยนชื่อให้เลย เพราะเขามอบอำนาจไว้ให้ลุงแล้ว ส่วนเรื่องค่าแลกเปลี่ยน มี่ตรงนี้มีเนื้อที่ 5 หมู่ ก็เยอะพอสมควร ลุงคิดตามราคาปกติที่เขาบอกแลกเปลี่ยนกันนะ 500 หยวน อาเหอตี้ คิดว่าไหวไหม ลุงจะหักเงินยืมและที่เหลือนำเงินไปให้ กับเจ้าของเอง ส่วนเรื่องค่าธรรมเนียมต่างๆ ลุงจะหักจากเงิน 500 หยวนนี้ ผู้อาวุโส จ้าว ว่าเหมาะสมไหมครับ"

" อืม ก็ถือว่าสมน้ำสมเนื้อที่ตรงนั้น ถือว่าเป็นสมบัติตระกูลจ้าวถ้าตกเป็นของลูกหลานบ้านจ้าว ก็จะได้ไม่อายต่อบรรพบุรุษในภายหน้า "

" ถ้าอย่างนั้นรบกวนท่านผู้นำช่วยเป็นธุระจัดการเรื่องโอนกรรมสิทธิ์ให้ด้วยนะครับ นี่เงิน 500 หยวน" พ่อหวัง ล้วงหยิบเงินวางให้ท่านผู้นำอย่างไม่กะพริบตา

เมื่อได้ที่อย่างที่ตั้งใจแล้วก็ได้มาดูที่ แต่คงต้องทำการ ถากถางอีกมากเพราะเป็นที่ไม่มีคนอยู่ ปู่จ้าวจึงได้บอกว่าจะให้คนที่บ้านมาช่วยเอง เพราะต้องรื้อบ้านเก่าออกเสียก่อนค่อยสร้างบ้านใหม่ดีที่บ้านมีบ่อน้ำ และ รั้ว แม้จะผุพังไปมาก แต่ก็พอจะซ่อมแซมขึ้นได้.

🙏🙏 ขอบคุณที่ติดตามจ้า♥️♥️