ข้ามเวลามาใช้ชีวิตที่ดีกับระบบความสัมพันธ์ (70's)

ตอนที่ 16/1

เมื่อทุกคนได้ดื่มน้ำก็เหมือนจะมีเรี่ยวแรงมากขึ้น พวกเขาทำงานกันต่อได้มากทีเดียวจากที่คิดว่าวันเดียวไม่น่าเสร็จก็สำเร็จไปด้วยดีพ่อหวังเองรับรู้ถึงสิ่งที่อยู่ในน้ำดื่มเป็นอย่างดี ท่านมองหน้าลูกชายเพียงแต่ยิ้ม ท่านจึงพยักหน้าและ ช่วยคนอื่นทำส่วนที่พอช่วยได้ บ้านเก่าท่านให้รื้อออกทั้งหมดและถ้าใครจะเอาไม้ไปทำอะไรก็เอาไปได้เลย แต่ไม้ผุมากแล้วคงทำได้แค่เป็นฟืนจุดไฟเท่านั้น ต้นไม้รกๆ และหญ้า ถูกตัดออกหมดเหลือเพียงต้นไม้ใหญ่ บางต้นที่เก็บไว้เป็นร่มเงาในบริเวณบ้าน เหอตี้ บอกกับคนที่มาทำงานว่าวันหยุดครั้งหน้า จะให้ช่วยขุดบ่อน้ำ เพราะบ่อเก่าตื้นมากแล้ว จึงอยากขุดเพิ่ม และสำหรับคนที่มาช่วยวันนี้ พ่อหวังก็จ่ายค่าแรงให้คนละ 2 หยวน ทุกคนต่างดีใจมากเพราะถือว่าได้เยอะกว่าทำงานในเมืองอีกและยังมีอาหารเลี้ยงมื้อกลางวันอีกด้วย ทุกคนที่มาช่วยงานต่างก็ยินดีมากหากจะมีการเรียกมาทำงานอีก แต่สำหรับคนบ้านจ้าว ไม่ขอรับค่าจ้างเพราะถือว่าเป็นการช่วยเหลือลูกเขยบ้านจ้าวก็เหมือนคนบ้านจ้าวเองเหมือนกัน เพราะในอนาคต อิงเยว่ ก็ต้องมาอยู่ที่นี่

เหอตี้เห็นว่า อิงเยว่ เหนื่อยมากแล้วเพราะเตรียมอาหารให้คนงาน และยังคอยหาน้ำมาให้ คอยช่วยหยิบนั่นจับนี่อยู่ตลอด จนแก้มของเธอเป็นระเรื่อด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวพอสมควร

" อิงเอ๋อ คุณไปพักเถอะครับ ทางนี้พี่จะดูเองเหนื่อยตั้งแต่เช้าแล้ว ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว"

" ไม่เหนื่อยหรอกค่ะไม่ได้ทำอะไรมากเสียหน่อย ฉันทำไหว พี่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ" เธอบอกขณะที่มือก็เก็บไม้และหญ้าไปกองไว้ตรงที่เตรียมไว้เผาทิ้งอีกที

" พี่เห็นอิงเอ๋อ เหนื่อยแล้วไม่สบายใจเลย ครับ"

" พี่คิดมากไปแล้วค่ะ ช่วยๆ กันทำจะได้เสร็จเร็วๆ และได้พักพร้อมกันไงคะ"

" ถ้าเหนื่อยก็หยุดนะครับ อย่าฝืนทำต่อไปพี่จะไม่ให้อิงเอ๋อ ทำแล้วนะครับ "

" ค่ะ เสร็จแล้วฉันก็ไม่ทำแล้วค่ะ"

อิงเยว่ ช่วยงานเบาๆ ที่พอทำได้ยังไงบ้านที่จะสร้างก็ต้องเป็นของเธอในอนาคตจึงอยากมีส่วนร่วมด้วย ใจเธออยากจะสั่งซื้อของในร้านระบบมาทำด้วยซ้ำ เพราะเป็นของดีกว่าที่มีขายที่นี่มาก แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้แต่คิดว่าจะปรึกษาเอลิคอีกทีว่าจะทำแบบไหนไหนได้บ้าง อีก 3 วัน โรงเรียนจะเปิดแล้วเธอได้บอกพ่อแม่กับพ่อแม่ หวัง อีกรอบแล้ว เพราะกลัวท่านลืมเพราะยุ่งกับการเตรียมพื้นที่และพ่อแม่หวัง เป็นคนจัดการไปหาช่างสร้างบ้านเมืองเองด้วย เธอรู้ว่าพ่อหวังเป็นคนที่มีความรู้และกว้างขวางมาก ขนาดมาต่างเมืองยังสามารถเดินเรื่องขอซื้ออิฐ ปูน มาสร้างบ้านได้อย่างไม่ยากเย็นเหมือนชาวบ้านทั่วไป ที่กว่าจะหาซื้อได้ต้องไปลงชื่อขอจองกับทางการบางคนใช้เวลาหายเดือนทีเดียว กว่าจะได้ของมาทำ แต่พ่อหวังใช้เวลาเพียง 2 วันก็หาซื้อได้แล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าท่านทำได้อย่างไร เรื่องแบบท่านให้เหอตี้กับเธอไปเลือกกันเอง ก่อนเปิดเทอมเธอจึงได้เข้าเมืองกับพ่อแม่หวังและเหอตี้ เพื่อไปเลือกแบบบ้าน

เมื่อเห็นแบบก็เป็นแบบทั่วๆ ไปเหมือนบ้านที่นิยมสร้างกันเป็นบ้านอิฐมุงด้วยกระเบื้องส่วนใหญ่จะเป็นบ้านชั้นเดียว ขนาดต่างกันออกไป อิงเยว่จึงเลือกแบบบ้าน 3 ห้องนอน 1 ห้องโถง 1 ครัวและ 2 ห้องน้ำ ซึ่งถือว่าหลังใหญ่พอสมควร เธอให้ทำห้องเก็บของต่างหากไว้ด้านหลังห้องครัวและทำประตูเชื่อมถุงกันโดยทำหลังคายื่นออกไปต่างหาก ช่างก็บอกว่าไม่ได้ยุ่งยากอะไรจึงคิดค่าแรงรวมกับตัวบ้าน และคำนวณพวกของที่ต้องใช้ทั้งหมดในการสร้างบ้านให้และบอกว่าสัญญาจ้างจะนำไปให้ลงชื่อตอนไปดูที่และจ่ายเงินครึ่งหนึ่งในวันทำสัญญาอีก ค่าแรงทั้งหมดช่างคิด 500 หยวน ส่วนค่าของที่จะนำมาสร้างพ่อหวังจ่ายไปถึง 750 หยวนและคูปองอุตสาหกรรมหลายใบ ปกติที่หมู่บ้านสร้างบ้านจะไม่ค่อยมาจ้างช่างในเมืองส่วนใหญ่คนในหมู่บ้านจะช่วยกันเอง หรือจ้างช่างในหมู่บ้านซึ่งไม่แพงเหมือนช่างในเมือง อย่างมากก็ไม่เกิน 800 หยวน แต่เพราะพ่อหวังอยากให้บ้านลูกชายเสร็จเร็วจึงใช้ช่างมืออาชีพแม้ราคาจะสูงกว่าเกือบครึ่งก็ตาม

หลังจากทำรั้วและเคลียร์พื้นที่ตรงที่ของเหอตี้แล้ว และผู้นำหมู่บ้านได้นำโฉนดมาให้เรียบร้อยแล้ว พ่อหวังได้ทำเรื่องขอซื้อของสร้างบ้านไว้ให้เรียบร้อยรวมทั้งช่างได้มาดูพื้นที่จริงที่จะสร้างรวมทั้งทำสัญญาจ้างและจ่ายเงินค่าแรงครึ่งหนึ่งล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว เพราะพ่อหวังมีเวลาไม่มากนักก่อนกลับเหอเป่ย์ จึงได้ทำทุกอย่างให้ลูกชายคนรองก่อน เพราะลูกชายจะหยุดงานบ่อยๆ ก็ดูไม่ดีเท่าไหร่ตรงนี้พ่อหวังจึงเป็นธุระจัดการให้และเรื่องค่าใช้จ่ายก็เป็นพ่อหวังจัดการให้ทั้งหมดแม้ว่าหวังตี้จะบอกว่ามีเงินพอที่จะสร้างบ้านเองได้ แต่ท่านก็บอกว่าท่านทำให้ลูกทุกคนไม่ใช่เฉพาะเหอตี้ พี่ใหญ่ของเขาเองพ่อก็ได้จัดเตรียมให้เหมือนกัน รวมทั้งน้องๆ ทั้งสองคนด้วย

อิงเยว่ ถามเอลิคว่าจะทำอย่างไรถึงจะสามารถนำ วัสดุในร้านระบบมาใช้ได้บ้างเพราะเธอไม่ค่อยเชื่อถือ อิฐ ปูน ในสมัยนี้เท่าไหร่ คิดว่าคุณภาพคงไม่ได้มาตรฐานนัก

" เอลิค "

" ครับ ผมรู้แล้วว่าโอสจะปรึกษาอะไร ความจริง อิฐปูน ในยุคนี้ก็ไม่ได้แย่อะไร ทุกอย่างก็พอใช้ได้ดีทีเดียว แต่ถ้าโอส อยากใช้ของในร้านก็ไม่ยากวันที่ของมาส่ง โอสเพียงแค่ไปเปลี่ยนของพวกนั้นเข้ามาในระบบ เพื่อทำการแลกเปลี่ยนแต่อาจจะมีค่าแลกเปลี่ยนสักเล็กน้อย หากเป็นของเก่าที่มีมูลค่าโฮสจะได้ส่วนต่างและถ้าเป็นของที่คุณภาพต่ำกว่า โฮสก็ต้องจ่ายส่วนต่างเหมือนกันครับ ส่วนเรื่องรูปร่างและลักษณะ ระบบจะเลียนแบบของที่นำไปเปลี่ยนและออกมาคล้ายคลึงกันทุกอย่างครับ"

" อืม ก็ดีนะเอาไว้วันไหนของมาส่ง ฉันจะไปจัดการอีกที ขอบใจนะ เอลิค ว่าแต่ตอนนี้ ฉันไม่ค่อยได้ใช้บริการร้านเลยและที่สำคัญ แต้มคะแนนก็ไม่ค่อยขึ้นเลย "

" โอสก็ได้อยู่เรื่อยๆ นะครับเพียงแต่มันจะได้ไม่มากเท่ากับเวลาที่คนใกล้ชิดรู้สึกพอใจในตัวโอสครับ"

" อืม ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาทำอะไรให้พ่อแม่เลย พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วด้วย"

" พรุ่งนี้โฮส ก็เร่งทำคะแนนเข้านะครับ"

" อืม เอาเป็นว่าตอนเช้าฉันจะทำอาหารอร่อยๆ ให้พวกท่านทานก่อนเข้าเมืองแล้วกัน อย่าลืมปลุกฉันด้วย"

" ครับ "