บทที่8 อดีตที่แสนเจ็บปวด2
1001 คำ
“คุณพี่ดูลูกสาวของเราสิคะ หน้าตาน่ารักมากเลย”
“โตขึ้นต้องเป็นคนดีของสังคมนะลูก พีชมาดูน้องสิลูก” พิชชาก้าวเข้ามาหาน้องสาวต่างมารดาช้าๆ ต่อจากนี้เธอกำลังจะกลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วสินะ
“พีชต้องช่วยน้าเลี้ยงน้องด้วยนะจ๊ะ น้องน่ารักใช่ไหม”
“น่ารักค่ะ”
“ลดาอยู่กับลูกได้ คุณพี่ไปทำงานเถอะค่ะไม่ต้องห่วงทางนี้”
“อยู่บ้านกันดีๆล่ะ เดี๋ยวตอนเย็นผมก็กลับมาแล้ว” อย่างน้อยๆเวลานี้พิชชาก็มีลินลดาคอยดูแล
“ค่ะคุณพี่” คล้อยหลังของคนเป็นพ่อลินลดาก็ส่งสายตาจิกกัดมาให้กับลูกเลี้ยงของตน แล้วสั่งให้สาวน้อยออกไปช่วยงานแม่บ้านในครัว
“รู้ใช่ไหมว่าถ้าไม่ทำตามคำสั่งฉันจะถุกเนรเทศให้ไปอยู่วัด”
“ไม่เอาค่ะพีชไม่อยากไปอยุ่วัด”
“ดี งั้นก็ต้องเชื่อฟังฉัน”
“ค่ะ” พิชชาอยากอยู่ในสายตาของลินลดาจึงยอมทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายทุกอย่างโดยไม่ปริปากบอกผู้เป็นพ่อสักคำ เวลาที่ลินลดารู้สึกไม่พอใจอะไรก็มักจะมาลงไม้ลงมือกับพิชชาโดยที่ไม่มีเหตุผล อยู่มาวันหนึ่งบิดาของกษิดิสมีโอกาสมารับหลานสาวคนโตไปเที่ยวที่บ้านตอนที่ลินลดาพาลูกสาวตัวน้อยของหล่อนไปหาหมอ กฤษฏิ์จึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วหลานสาวโดนแม่เลี้ยงรังแกมาโดยตลอด
“เป็นอะไรไปลูก”
“เจ็บค่ะ”
“ไหนมาให้ปู่ดูหน่อยว่าเจ็บตรงไหน” คุณปู่เปิดแขนเสื้อหลานสาวขึ้นก็พบกับรอยช้ำที่แขนน้อยๆหลายรอย
“ใครทำอะไรหนูบอกปู่มา แม่ลินลดาคนดีของนายกษิดิสใช่ไหม”
“อะ เอ่อคือว่า...”
“บอกความจริงมาเถอะไม่จำเป็นต้องปิดบังปู่หรอกนะลูก” ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาต้องได้รู้ความจริงจากปากของหลานสาวให้ได้
“ใช่ค่ะ คุณน้าตีหนู จะตีหนูถ้าหนูไม่ยอมทำตามคำสั่ง”
“เขาสั่งให้หนูทำอะไร” คุณปู่ถามกลับเสียงเข้ม เริ่มจะไม่สบอารมณ์แล้วเพราะอยากจัดการใครบางคนให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้างหนึ่ง
“ทำงานบ้านค่ะ แต่ว่าหนูปวดท้องยังไม่ได้กินอะไรเลย หนูเลยทำไมไหวค่ะ”
“มันจะมากไปแล้ว ปู่สัญญานะว่าปู่จะจัดการลินลดาให้หนูเอง ปู่ไม่เคยยอมรับเธอตั้งแต่แรกแล้ว” ไม่มีทางที่กฤษฏิ์จะยอมรับลินลดาได้เพราะมันถือเป็นการหยามเกียรติลูกสะใภ้ของท่านมาก ท่านให้ลูกน้องสืบประวัติของลินลดาแล้วก็พบว่านอกจากลูกชายของท่านแล้วหญิงสาวยังแอบคบหากับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคน แล้วแบบนี้จะให้เขาทำใจเชื่อได้อย่างไรล่ะว่าลูกที่เกิดจากลินลดาจะเป็นหลานสาวของเขาอีกคน เพียงแต่ว่าลูกชายของเขากับหูตามืดบอดไม่รับฟังความจริงข้อนี้เลย
“คุณปู่อย่าเพิ่งบอกคุณพ่อนะคะ หนูไม่อยากให้คุณพ่อไม่สบายใจ”
“โธ่ หลานรักของปู่ทำไมเป็นคนดีขนาดนี้ล่ะลูก แพรเพชรอบรมหนูมาได้ดีจริงๆ”
“หนูคิดถึงคุณแม่ค่ะ” แค่คิดถึงคนบนฟ้าก็ทำให้ขอบตาของเธอร้อนผ่าวอัตโนมัติ
“ปู่เองก็คิดถึงแม่ของหนูเหมือนกัน แพรเพชรก็เหมือนลูกสาวคนหนึ่งของปู่” คุณปู่รั้งหลานสาวเข้ามากอด จากนั้นก็เริ่มวางแผนเอาคือแม่เลี้ยงใจร้าย
“เอาอย่างนี้ดีกว่าเรื่องราวในวันนี้เราเก็บเป็นความลับดีไหมลูก อย่าบอกพ่อของหลานล่ะว่าปู่รับมาเที่ยวบ้าน”
“ค่ะคุณปู่” สาวน้อยรับคำทันที
วันเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งคุณปู่ของหญิงสาวจากโลกนี้ไปอย่างน่าใจหาย เธอรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนหมดที่พึ่งทางใจ เวลานี้เหมือนตัวคนเดียวบนโลก ลินลดาและลูกสาวรู้สึกดีใจมากเมื่อในที่สุดวันเปิดพินัยกรรมก็มาถึง
“คุณแม่ขา คุณปู่สมบัติเยอะเลยใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะ ในฐานะที่ลูกเป็นหลานสาวลูกของแม่ก็ต้องได้อะไรติดไม้ติดมือมาบ้าง”
“คิกๆ แคนดี้รอที่จะใช้เงินไม่ไหวแล้วค่ะคุณแม่” แคนดี้หัวเราะชอบใจยกใหญ่ รอคอยวันที่จะได้ใช้จ่ายอะไรตามใจตนเองมานานแล้วเพราะที่ผ่านมาคุณปู่เข้มงวดเรื่องการใช้เงินกับเธอเหลือเกิน
“ขออภัยทุกท่านนะครับที่ต้องให้รอนาน เรามาเปิดพินัยกรรมกันเลยนะครับ” คุณทนายบอกออกไปน้ำเสียงสุภาพ
“รีบๆเถอะค่ะคุณลุงทนาย”
“แคนดี้อย่าเสียมารยาทสิลูก” คนเป็นพ่อหันไปปรามลูกสาวคนเล็กทันที อย่างน้อยคุณทนายก็ถือเป็นผู้ใหญ่ที่เขาเคารพด้านพิชชานั่งฟังคุณทนายอ่านอย่างตั้งใจทุกตัวอักษร
“บ้านพร้อมที่ดินที่อยู่ปัจจุบันขอมอบให้กับนายกษิดิสลูกชายเพียงคนเดียวของข้าพเจ้า ส่วนทรัพย์สินอื่นๆที่เหลือ เช่น ที่ดิน อาคารพาณิชย์ หุ้น และเงินสดทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามีขอมอบให้กับพิชชาหลานสาวเพียงคนเดียวของข้าพเจ้า พิชชารู้สึกอึ้งไปหมด ไม่คิดว่าตอนนี้ตัวเองจะกลายมาเป็นมหาเศรษฐีแล้ว นี่สินะคือสิ่งที่คุณปู่พยายามเอาคืนมาให้เธอ
“ไม่จริง! ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ยัยแคนดี้ก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกันนะคะ” เมื่อได้ฟังจนจบลินลดาก็แทบกระอักเลือดด้วยความโกรธแค้น
“ผมอ่านตามความต้องการของท่านจริงๆครับ เชิญคุณลินลลาตรวจสอบได้ นอกจากลายมือแล้วยังมีคลิปวิดิโอยืนยันด้วยนะครับ”
“พอ! พอแล้วฉันเชื่อแล้ว เราไปกันเถอะยัยแคนดี้” ลินลดาตวาดออกไปเสียงดังอย่างไม่ไว้หน้า
- ผู้เขียน
