“พี่รู้ว่าหนูไม่เคย แต่หนูจะเคยและชอบมันเมื่อได้กินคมน้อยของพี่”
เอ่ยเสียงแหบพร่าประคองร่างเล็กให้ทรุดนั่งลงกับพื้นพร้อมตน เมื่อนั่งลงกับพื้นตัวอติคมก็แอ่นแผ่นหลังกว้างพิงผนังห้องน้ำ โดยมีน้ำจากฝักบัวไหลอาบรดเช่นเคย
“มีนก้มลงไปทักทายมันสิ จูบมันที่ปลายยอด” มือใหญ่ประคองลูกชายของตนขึ้น เพื่อรอการจูบทักทายจากหญิงสาว
เมยานีแหงนมองคนตัวโตพลางกลืนน้ำลายเหนียวๆ ของตนลงคอด้วยความยากลำบาก มือน้อยๆ ทั้งสองข้างค่อยๆ ยกขึ้นไปดันหน้าขาของชายหนุ่มไว้ พลางก้มลงหาเจ้าตัวร้ายของบุรุษอย่างช้าๆ เมื่อก้มลงใกล้จะได้สัมผัสมันแล้ว เธอก็แหงนเงยขึ้นสบตาคมอีกครั้ง พอเห็นเขาพยักหน้าหล่อนก็จูบยอดแข็งร้อนเบาๆ
“อ่า! จูบแบบนั้นมันไม่พอหรอกดุ๊กดิ๊ก ต้องอ้าปากดูดกลืนมัน คิดว่ามันเป็นกล้วยลูกเท่าแขนก็แล้วกัน จริงๆ มันก็ใหญ่เท่าแขนหนูนะ” อดอวดความใหญ่โตของตัวเองไม่ได้
“คนหลงตัวเอง คน...อะ! อือ!”
ยังพูดไม่ทันสุดความก็ถูกมือใหญ่กดใบหน้าให้ซุกซบกลางหว่างขาเสียแล้ว เธอพยายามดิ้นขัดขืนเพื่อผละออกมาหายใจ แต่ก็ไม่เป็นผล มือน้อยทุบตีต้นขาเขาแรงๆ
“อ่า! เจ็บนะดุ๊กดิ๊ก จะฆ่าผัวรึไง มือหนักจริงเชียว” พูดน้ำเสียงไม่จริงจังนัก ยอมปล่อยมือที่กดหัวหล่อนออก
“คนมันหายใจไม่ออก กดมาแบบนั้นมีนก็ขาดอากาศหายใจตายแย่สิคะ” เธอแหงนเงยขึ้นโต้ตอบ
“มันไม่ตายหรอก แต่พี่นี่สิจะตายเอา มันร้อน มันรุ่มไปหมดแล้วตอนนี้ ขนาดน้ำจากฝักบัวไหลอาบตลอดยังร้อนเลย อ่า! ช่วยพี่เถอะคนดี” พูดพลางลูบแก่นกายร้อนของตัวเองอย่างทรมานซ่าน