“ใครกลัวแมว ไม่ได้กลัวเสียหน่อย” เขาทำตาดุใส่แต่คนใต้ร่างเหมือนไม่รู้ตัวเลยสักนิด
“ไม่กลัวแต่กระโดดหนีเลยนี่” เธอยังคงอดหยอกเขาไม่ได้ ลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ในวงแขนของเขา
“ไม่ได้กลัวแค่ไม่ชอบ” เขาชักเริ่มอ่อนใจ นี่เธอไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลยใช่ไหม ใกล้กันขนาดนี้ยังทำตาใสใส่อีก เขาขยับตัวออกจากร่างนุ่มนิ่ม เมื่อคืนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังเรียนออนไลน์อยู่ใช่ไหม”
“ค่ะ...” ขวัญข้าวลอบถอนหายใจโล่งอก เมื่อครู่เธอต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรทั้งที่ได้อยู่ใกล้เขาขนาดนั้น “แล้วพี่ตุลย์ไม่ไปทำงานเหรอคะ”
“คุณนายรัศมีให้หยุดงานดูแลเธอกับเจ้าแมวอ้วน” เขาตอบแล้วเดินไปทางครัว “เดี๋ยวพี่ทำข้าวเช้าให้เอง”
“พี่ตุลย์ทำกับข้าวเป็นเหรอคะ” ขวัญข้าวอดเดินตามเข้ามาในครัวไม่ได้
“พี่เด็กค่ายนะเว้ย! ทำกับข้าวง่ายๆ ทำกินกันตายได้อยู่หรอก” เขาหันมาใช้นิ้วดีดหน้าผากเธอเบา
