ช่วงเช้าแบร์รี่ขึ้นสแตนด์เชียร์ จะเป็นการโชว์เพลงเชียร์และความสวยงามของเชียร์ลีดเดอร์แต่ละคณะ จากนั้นก็จะเข้าสู่การแข่งขันฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งเป็นการพบกับคณะวิศวกรรมศาสตร์กับคณะรัฐศาสตร์
แบร์รี่มองนักกีฬาของทั้งสองคณะเดินเข้าไปในยืนกลางสนามขณะที่พิธีกรกำลังทำหน้าที่ ดวงตากลมโตมองหาคนแรกเจอไม่ยาก เพราะจำได้ว่าหมายเลขบนเสื้อของคนแรกคือหมายเลขเจ็ด อีกอย่างก็คือ...แรกสูงกว่านักกีฬาทุกคนในทีม เวลาที่แบร์รี่ยืนข้างๆ ก็สูงเพียงแค่ปลายคางของแรกเท่านั้น
แบร์รี่จับจ้องสายตาไปที่คนคนเดียว คนที่พยายามมองหาว่าแบร์รี่นั่งอยู่ตรงไหนเช่นกัน
สมาธิของชายหนุ่มแทบไม่ได้จดจ่ออยู่กับเกมการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มต้นด้วยซ้ำ จนกว่าจะมองหาคนพิเศษเจอ และเมื่อหาเจอแล้วคนแรกก็กระตุกยิ้ม จนเป็นที่สังเกตได้ของคนดูทั้งสนาม
“มึ๊งงงงง คนแรกยิ้มด้วยอะ อีเหี้ย หล่อสัดๆ เลย”
“หล่อจริงมึง ปกติเห็นแต่หน้านิ่ง พอยิ้มแ
