PLAYBOY 4
979 คำ
TOY ON
“นั่นใครวะ ..หุ่นดีชิบหาย” แผ่นดินเดินมากอดคอผมที่กำลังมองไปที่นางแบบตรงลานกว้างอย่างสนใจ เสียงของมันเรียกให้ขุนศึกกับคิงออกมายืนดูด้วยกัน
“นางแบบที่มาถ่ายงาน?” ผมพยักหน้าตอบไอ้คิงไปทั้งๆที่สายตายังจับจ้องอยู่กับผู้หญิงที่ยืนยิ้มกับช่างกล้องอย่างสนุกสนาน
“มองที่หน้ากูบ้างก็ได้ -_-”
“มีกันครบสี่คนเลยนี่หว่า ...กูคิดอะไรสนุกๆได้แล้ว ?” พวกผมมองไปที่ไอ้แผ่นดินอย่างสงสัยก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างเข้าใจเพราะเกมส์ต่อไปมันกำลังจะเริ่มแล้ว!!!
ผมกระดิกนิ้วเรียกพนักงานเสิร์ฟให้มาใกล้ๆแล้วกระซิบข้อความให้ไปบอกกับสาวพวกนั้น ...คงจะปฏิเสธไม่ได้หรอกเพราะพวกนางแบบจะรู้กิตติศัพท์ความรวยของพวกผมดี
...แค่นี้กินหมูอยู่แล้ว หึ
“เอ่อ คุณทอยครับ” พนักงานเสิร์ฟคนเดิมเดินกลับมาพร้อมทั้งยื่นเศษกระดาษมาให้ผมแถมยังทำหน้ากระอักกระอ่วนอีกต่างหาก
“ส่งอะไรกลับมาวะ?” ไอ้ขุนศึกชะโงกหน้ามาอ่านข้อความในกระดาษแล้วหัวเราะดังๆอย่างสะใจก่อนจะดึงมันไปโยนให้คนอื่นอ่านด้วย
“เชี่ย!! โคตรเด็ดเลยแบบนี้ ฮ่าๆ” ไอ้แผ่นดินยิ่งหัวเราะชอบใจใหญ่หลังจากที่อ่านข้อความจบ ส่วนไอ้คิงก็แค่ยิ้มมุมปากอย่างที่เคยทำ เนื้อหาในกระดาษมันไม่ได้มีอะไรมากหรอกมันก็แค่....
‘ขอบคุณสำหรับน้ำใจแต่ฉันไม่ใช่โสเภณี ? ถ้าคันมากเชิญที่ซ่องเถอะค่ะ’
“กูว่าเกมส์นี้มันเริ่มที่จะมันส์ขึ้นแล้วสิ” ผมเดินไปตามทางที่ใช้เป็นห้องแต่งตัวของเธอคนนั้นก่อนจะเข้าไปอีกฝั่งนึงของประตูที่เป็นห้องเชื่อมกันอยู่แต่ฝั่งผมมันเป็นกระจกที่มองเห็นเธอได้ชัดเจนเลยล่ะ!!
“มาดูกันว่า เธอกับฉันใครมันจะแพ้ก่อนเพราะฉันก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน” ผมโทรหาลูกน้องคนสนิทให้ช่วยหาประวัติของผู้หญิงคนนี้ภายในสิบนาทีแล้วส่งมาให้ทันที ตาผมยังจ้องไปที่ส่วนเว้าโค้งนั่นอย่างไม่ลดละ มันดูสมส่วนจนอยากสัมผัสและทำให้แปดเปื้อนไปซะทุกส่วนเลยว่ะ
...แค่คิดอารมณ์ผมแม่งก็ขึ้นแล้วเนี่ย
“ซี๊ดด ..ยัยแม่มดทำฉันอารมณ์ขึ้นเร็วขนาดนี้เลยเหรอวะ ฟัค!” ผมพยายามคุมอารมณ์ของตัวเองหนักมากเพื่อไม่ให้หุนหันเข้าไปกระชากเธอลงมานอนใต้ร่างแล้วกระแทกให้สลบคนเตียง
...ถือว่ายัยนี่ยังโชคดีอยู่ หึ
ติ๊ง!
“มาซะที ...เมอร์ลิน? เหรอ” ผมละสายตาจากร่างบางแล้วอ่านข้อมูลที่ลูกน้องผมส่งมาให้แบบละเอียดยิบเลย ละเอียดขนาดมันแนบไฟล์รูปที่เมอร์ลินไปถ่ายแบบส่งมาให้ดูเป็นคอลเลกชั่นเลยแหละ
“น่าสนแฮะ ...ยิ่งรู้จักยิ่งทำให้ฉันยิ่งอยากได้เธอมาครอบครอง” ผมดึงไฟล์วิดีโอที่บันทึกภาพในห้องนั้นใส่โทรศัพท์ไว้แล้วจะเดินเข้าไปหายัยนี่ที่ห้องแต่แผนดันล้มซะก่อนเพราะมีมารมาผจญ!!
“อ้าว มารอเมอร์เหรอ?” ไอ้ตากล้องหน้าตุ๊ดมันยิ้มตาหยีส่งให้แล้วยื่นมือมาขอของในมือเมอร์ อ๋อ! อยากจะถือให้ว่างั้น ...คนดีเกินไปป่ะวะ เสแสร้ง
“เอามาดิ เดี๋ยวเราช่วยถือ” เมอร์ลินทำหน้าลังเลแต่ก็ยังไม่ยอมส่งของให้กับมัน ...เออ ดีมาก แล้วเฮ้ย! ไปให้มันทำไมวะ
“อย่าวิ่งหนีไปนะ เมอร์วิ่งตามไม่ทันหรอก” ทั้งสองหัวเราะกันอย่างมีความสุขก่อนจะเดินออกไปจากห้อง แม่งเอ้ย!!!
โครม!!
ผมถีบเก้าอี้กระเด็นไปอีกฝั่งของห้องเพื่อระบายอารมณ์ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าผมถือไพ่เหนือเมอร์อยู่นี่หว่า ...จะทำให้เธอเดินกลับมาเมื่อไหร่ก็ย่อมได้
“อีกไม่นานฉันจะได้เธอมานอนครางใต้ร่างฉันแน่ ...และสาบานได้ว่าฉันจะเล่นเธอจนพังคามือไปเลย หึ”
“ไงมึง ...ไหนว่าจะไปเผด็จศึก กูเห็นน้องเขาเดินออกไปกับไอ้ตากล้องตาหยีนั่นละ” ไอ้ขุนศึกพูดอย่างติดตลกแล้วมองลงไปด้านล่างที่สองคนนั้นเดินออกไปด้วยกัน
“ไม่นานหรอก ...สองเดือน เกมส์นี้มันน่าจะมันส์กว่าเกมส์อื่นที่เราเคยเล่นมา” ไอ้ขุนศึกมันยิ้มมุมปากก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากไปสามแก้วติด
“แล้วพวกมึงยังไง? ได้ไปติดต่อเพื่อนน้องเขายัง” ไอ้คิงส่ายหน้าแล้วนั่งกินเหล้าเงียบๆเหมือนเดิม ส่วนไอ้ขุนศึกยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ส่วนไอ้แผ่นดิน....
ปักๆ
“ซี๊ดด ...กูให้ลูกน้องมึงสืบประวัติให้ ...ซี๊ด อยู่ คงเริ่มพรุ่งนี้อ่ะ อื้อๆ” ผมแทบจะไม่อยากหันไปมองหน้ามันคนห่าอะไรจะบ้ากามได้ไม่เลือกที่แบบนี้วะ ขนาดพนักงานผู้หญิงมันยังไม่เว้นเลย!!
“โอ้ยๆ เจ็บแล้ว ฮือๆ” ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้ไอ้แผ่นดินมันยิ่งรู้สึกสนุกมากกว่าเดิมซะอีก เสื้อผ้าพนักงานคนนั้นขาดรุ่งริ่งเพราะแรงกระชากของไอ้แผ่นดิน แต่ไอ้คนทำมันยังเสื้อผ้าครบดีอยู่เลยแค่รูดซิบลงเท่านั้นเอง
“จะเอาก็ไปเอาในห้องไป ...อุจาดตา” มันยักไหล่แล้วกระแทกให้แรงขึ้นก่อนจะกระตุกอย่างแรงแล้วผลักผู้หญิงคนนั้นลงไปนอนแผ่ที่พื้น ส่วนตัวเองก็รูดซิบกางเกงแล้วโยนเงินให้ไปปึกนึง
“ว่ามาสิ รอฟังแผนการอยู่ ?” มันนั่งเท้าคางแล้วทำหน้ายิ้มรอฟังเกมส์ที่เราจะเริ่มเล่นสนุกกัน
“เกมส์นี้มีอยู่ว่า........”
- ผู้เขียน
