“ไอ้ทอย ...ตกลงแผนการมึงนี่ยังไง ผ่านมาสามวันละนะยังไม่เห็นห่าอะไรเลย” ไอ้ขุนศึกนั่งสูบบุหรี่อย่างอารมณ์เสียเพราะความใจเย็นของผมที่ยังไม่เริ่มเกมส์ซะที
ผมไม่ได้หันไปตอบมันแต่กลับยังนั่งเคลียร์งานอย่างสบายอารมณ์ ..ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้เริ่มเกมส์หรอกนะ ผมเริ่มไปแล้วต่างหากแค่ไม่ได้บอกใครก็เท่านั้นเอง
...อยากเห็นหมามันดิ้นแล้วแม่งก็ดิ้นจริงๆ
“มันยิ้ม” ผมเหล่ตามองไอ้คิงที่ยอมเปิดปากพูดกลับไอ้ขุนศึก อืม รู้สึกวันนี้จะเป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงมันเลยมั้ง
“เสือกนะมึง หึ” ผมเอนตัวพิงเก้าอี้แล้วเอนตัวไปมาด้วยความเมื่อยล้า ก่อนจะหยิบเอาแฟ้นไปโยนตรงหน้าไอ้ขุนศึกแล้วนั่งลงเอาเท้าพาดบนโต๊ะกระจก
พรึ่บ
“นี่มัน ...อืม งานดีจริงๆว่ะ” จากตอนแรกหัวร้อนตอนนี้ไอ้ขุนศึกมองรูปแล้วยิ้มกริ่มจนน่าโมโหเลยว่ะ ในรูปมันมีอยู่สี่คนผมอยากรู้ว่าไอ้ที่ว่างานดีของมันนี่คนไหน
...ถ้าซ้ำกับผมคงต้องต่อยกันเพื่อแย่งหน่อยล่ะ อย่าเพิ่งคิดว่าพวกเธอสำคัญกับพวกผมขนาดถึงต้องต่อยแย่งนะเพราะทั้งหมดนี้มันก็คืออยู่ในเกมส์ที่ผมสร้างขึ้นมาก็เท่านั้นแหละ
แค่ทำให้มันสนุกขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นเอง
“...ทะเล?” ไอ้คิงขมวดคิ้วหลังจากอ่านข้อความในกระดาษจบ มันเงยหน้ามามองผมพร้อมกับตั้งคำถามผ่านสายตาของมัน
“ใช่ ...ถ่ายแบบบนเรือแล้วก็เผลอๆอาจจะปิดจ๊อปได้เร็วกว่าเกมส์อื่นๆ ...มีใครเห็นไอ้แผ่นดินบ้างวะ หายไปตั้งแต่วันนั้นเลยเนี่ย โดนลากไปรุมกระทืบแล้วมั้ง” จะว่าไปผมก็ไม่ได้เอะใจหรือรู้สึกอะไรกับการหายไปของไอ้แผ่นดินเลยนะ จนไอ้ขุนศึกพูดขึ้นมาเนี่ยถึงได้รู้สึกว่าในกลุ่มมันเงียบกว่าปกติ
‘เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้’
“ปิดเครื่องว่ะ” ผมลองโทรเป็นสิบๆสายก็เหมือนเดิมคือติดต่อไม่ได้
...คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
TOY OFF
“ฮายย ชะนีน้อยทั้งหลายมีงานใหญ่มาจ้า” เสียงสดใจของเจ๊สวยดึงความสนใจของทุกคนออกจากสิ่งที่กำลังทำอยู่จนมานั่งรวมกันที่โถงกลาง
แฟ้มสีสวยถูกยื่นมาตรงหน้าของพวกฉันแต่ละคนพวกเรามองหน้ากันก่อนจะเปิดแฟ้มอ่าน
“ทะเล!! กรี๊ดดดด” เหมือนว่าลูกค้ารายนี้จะกระเป๋าหนักอยู่นะเพราะจ้างพวกเราพร้อมกันเลยสี่คน แต่พออ่านจุดประสงค์ของงานแล้วรู้สึกว่าน่าจะเปลืองตัวมากกกกกกกก
...บิกินี่ -_-
“เดินทางคืนนี้จ๊ะ ไปจัดกระเป๋าด่วนๆ” เจ๊สวยดันพวกฉันให้กลับไปจัดกระเป๋าที่ห้องแล้วมาเจอกันที่บริษัท รถสปอร์ตสี่คันขับแยกออกไปคนละทางกัน คอนโดของพวกฉันอยู่กันคนละที่มันเลยเป็นการเสียเวลาที่จะแวะไปส่งทีละคน บวกกับพวกเรามีรายได้มากพอที่จะซื้อรถพวกนี้โดยไม่ต้องผ่อน
...ถ้าเกรดเอมันก็จะดีประมานนี้แหละเนอะ ?
Rrrrrr(สวยไง 4 Zz,YK,Fa…)
“ว่าๆๆ พวกแกถึงห้องแล้วหรอ เร็วว่ะ” ฉันเลี้ยวเข้าไปจอดที่ประจำก่อนจะเสียบสายหูฟังเดินคุยไปเรื่อยๆจนถึงห้องของตัวเอง
(เพิ่งถึงเนี่ย ...อยากเอาบิกินี่สีดำไปด้วยอ่ะ) เซียมซีตะโกนตอบกลับมา
(เอาไปดิ ...อยากเอาสีแดงไปด้วย) ยูกิตะโกนตอบกลับมาแล้วก็ได้ยินเสียงมันรื้อของดังโครมครามลอดตามสายออกมา
“เอาๆ ฟ้าใสเอาไปด้วยนะ ต้องเป็นเกิร์ลกรุ๊ป ฮ่าๆ” ฉันรื้อพวกบิกินี่ออกมากองรวมกันก่อนจะเลือกดูชุดที่มันค่อนข้างจะโอเคมากที่สุด ไม่เชยไปแล้วก็ไม่โป๊มากเกินไป
...ถ้าไปทำงานพวกฉันจะเซฟตัวเองในระดับนึงเลยแหละมันไม่ได้เหมือนกับการไปเที่ยวนี่นะ ที่เราจะใส่อะไรก็ได้ไม่มีใครมาถือกล้องถ่ายเรา
(เราอยากใส่สีขาวด้วยอ่ะ) ฟ้าใสเสนอขึ้นมาซึ่งพวกฉันก็โอเคแล้วเราก็กรี๊ดกร๊าดคุยกันเรื่อยเปื่อยเหมือนไม่ได้เจอกันนาน ทั้งๆที่เพิ่งแยกจากกันเมื่อกี้นี้เอง
“เห้ยๆ พวกแกวางสายแป๊ปนะ มีสายซ้อนว่ะ” ฉันยังไม่ทันได้ดูว่าใครโทรมาก็มีเสียงแซวลอดออกมาอย่างดังจากสามเพื่อนสาวจอมแสบ
(โอ้ย รำ!! โทรมาสามเวลาเลยมั้ยล่ะ ...แลกแค่รูปมั้ยยู) เซียมซีทำน้ำเสียงล้อเลียนจนอีกสองคนหัวเราะตามอย่างเห็นด้วย
(คนนี้จริงจังแล้วมั้ยเนี่ย ...ว้า เลยเหลือแค่เราสามคนแล้ว) ฟ้าใสก็เอากะเขาด้วยหรอเนี่ย!!
(แจกการ์ดเมื่อไหร่บอกนะ จะไปกั้นประตูให้ ฮิ้ววว) ยูกิตะโกนกลับมาเสียงลั่นยิ่งทำให้ฉันอายเข้าไปใหญ่ ฉันกดตัดสายพวกเพื่อนก่อนจะกดรับสายของออกัส
“ว่าไง โทรมาทำไมอีกเนี่ย”
(อ้าว แล้วรับทำไมล่ะครับ หืม ...ทำอะไรอยู่) เสียงนุ่มพูดอย่างรู้ทันแล้วหัวเราะอย่างชอบใจ
“จัดกระเป๋าเตรียมไปถ่ายงานอ่ะ”
(ไปถ่ายทีไหนอ่ะ ให้เราไปด้วยได้ป่ะ)
“ไม่ได้จะไปทำไมล่ะ ว่างหรือไง?” ฉันคุยกับออกัสจนจัดกระเป๋าเสร็จเข้าก็ยังไม่ยอมวางสายจนขับมาถึงบริษัทแล้วก็ตาม พวกเพื่อนๆก็ขอให้เปิดกล้องแล้วคุยกันไปเลยจะได้เห็นด้วยว่าฉันทำอะไรอยู่ ซึ่งออกัสก็บ้าจี้ทำตามที่พวกนี้บอก จนรถเรามาถึงท่าเรือ สายก็ถูกตัดไป ไม่รู้ว่าเพราะไม่มีสัญญาณหรือเขาตัดสายเองกันแน่
...แต่ใครจะสนล่ะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขามากขนาดนั้นซะหน่อย
“แก!! โอ๊ยย สวยจังวะ >< ” ระหว่างที่พวกเราตื่นเต้นอยู่นั้นก็มีผู้ชายสี่คนเดินผ่านเราไปขึ้นเรือซึ่งมันแปลกมากไง ตอนแรกคิดว่าจะมีแค่พวกช่างภาพกับช่างแต่งหน้าซะอีก
“แล้วทีมงานนี่มีแค่นี้หรอวะ” พวกฉันมองหน้ากันอย่างลังเล ใจก็คิดจะเดินกลับไปเลยแต่เจ้าของงานนี้จ่ายเงินมาเต็มจำนวนแล้วไง จะคืนก็ไม่ได้
...เห้อ เอาก็เอาวะ
“แกทำไมเขาจ้องแกคนเดียวเลยวะ” ทันทีที่ขึ้นเรือมาก็เจอกับสายตาของผู้ชายคนนึงที่มองมาอย่างคาดเดาไม่ถูก ...แต่รู้สึกว่ามันดูน่าขนลุกยังไงก็ไม่รู้
“ยินดีที่ได้เจอครับ ?”