บ่วงรักวิวาห์ร้าง

บทที่ 4 ฮอลิเดย์ เกิร์ลเฟรนด์

รสรินทร์มัวเมา…

เธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ แต่ถ้าให้เดาอาการคงไม่ต่างจากยามที่ถูกเขาป้อนความสุขให้จนแทบหายใจไม่ทัน เธอควรรู้สึกผิดที่ทำตัวใจง่าย มอบร่างกายให้ผู้ชายที่รู้จักกันไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเชยชม ทั้งเขาคนนั้นยังเป็นเจ้าหนี้ของครอบครัวเธอ

“ตัวคุณแดงไปหมด ผมชอบมอง…”

เขากัดเธอเบาๆ ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ได้สัมผัส กระทำราวกับเธอเป็นของเล่นที่กำลังเห่ออย่างที่สุด แต่จะว่าไปแล้ว เธอเองก็เห่อเขามากไม่แพ้กัน

ปราชญ์ดูแลเธออย่างดี เขาบอกว่าทะนุถนอมไม่เก่ง แต่ก็ยังพยายามใจเย็นอย่างสุดความสามารถ

“ใช้ปากให้ผมหน่อยนะคนเก่ง” เขาทำเสียงเว้าวอน ไม่บังคับใจ และเมื่อเธอพยักหน้าก็ดึงกางเกงลงนิดหน่อย แต่ก็มากพอที่จะทำให้เห็นอาวุธอันตราย ที่อีกไม่นานคงเข้ามาในตัวเธอ

ใหญ่กว่าพระเอกหนัง….

รสรินทร์กลืนน้ำลาย ข่มความอายและรีบทำให้เขาพอใจ ปราชญ์บอกชัดว่าไม่ชอบมือใหม่ไร้ประสบการณ์ เรื่องนั้นเธอช่วยอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยการเชื่อฟังคำของเขาก็น่าจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

เธอครอบปากลงบนความใหญ่โตของเขา มันพองขยายคับแน่นจนเธอหายใจไม่ออก จึงถอยกลับมาหยอกเย้าแค่ปลายทู่กลมมน จนน้ำสีใสเยิ้มฉ่ำตรงส่วนปลาย

“ลองเล่นดูสิ ใช้ลิ้นเยอะๆ เก็บฟัน… อา” รสรินทร์ลากลิ้นจนสุดความยาว เลื่อนต่ำโลมเลียเจ้าสองลูกกลม พลางแหงนหน้าเล็กน้อยเพื่อมองคนที่กำลังเอนตัวพิงพนักเตียง สอนงานเธออย่างใจเย็น

“คุณทำผมเสียวมากเลยรินทร์” มือหนาสอดเข้ากลุ่มผมยาวและขยุ้มเบาๆ เพื่อบังคับทิศทาง รสรินทร์หัวไวจึงรีบอ้าปาก รับความอวบใหญ่ของเขาไปเต็มๆ

“ทนหน่อยนะคุณ ผมใกล้จะแตกแล้ว” เขาขยับศีรษะของรสรินทร์ขึ้นลงอย่างไร้ความปรานี จนกระทั่งเธอน้ำตาไหลพรากก็ยังไม่หยุด ทั้งยังจ้องมองมาอย่างพึงพอใจ สุดท้ายก็คำรามเสียงดัง กดศีรษะเธอให้อยู่นิ่ง ฉีดพ่นของเหลวเข้าเต็มลำคอ

รสรินทร์กลัวสำลักจึงกลืนมันหมดทั้งน้ำตา

“เก่งมากคนสวย…”

“รินทร์ทำถูกใช่ไหมคะ” เธอถามอย่างไม่มั่นใจนัก

“เหลือต้องพิสูจน์อีกนิดเดียว รินทร์ ผมอยากทำคุณแรงๆ แต่ถ้าเริ่มคงยั้งตัวเองไม่อยู่ ปล่อยคุณกลับบ้านไปไม่ได้แน่ อา คนสวยของผม วันนี้เราคงต้องทำอย่างอื่นให้เรียบร้อย แล้วค่อยกลับมาเริ่มต้นบทเรียนบนเตียงกันต่อวันหลัง” เขาดึงตัวเธอเข้าไปกอด หอมแก้มอย่างออดอ้อน ปล่อยฝ่ามืออุ่นร้อนคลึงเคล้นดอกบัวคู่งามจนยอดของมันแข็งเป็นตุ่มไตอีกครั้ง

“คุณอยากอีกแล้วใช่ไหมรินทร์ ให้ผมทำให้ไหม หรือว่าจะทำให้ผมดู ผมอยากดูนะ อยากเห็นคุณเสร็จ อยากเสร็จพร้อมคุณ”

“แต่รินทร์เคยบอกไปแล้วนะคะ ว่ารินทร์ชอบให้คุณทำให้มากกว่า” รสรินทร์ก้มหน้า เธอแค่พยายามหาเรื่องปฏิเสธ เพราะไม่กล้าสัมผัสตัวเองยามที่เขากำลังจ้องมอง

ถึงเธอจะกล้า… แต่ก็ไม่ได้เก่งถึงปานนั้น

“พูดแบบนี้ผมจะปฏิเสธได้ยังไงกัน รินทร์ คุณรู้ตัวไหมเวลาคุณเสร็จ คุณสวยมากเลยนะ ผมชอบมอง เห็นแล้วอยากเข้าไปในตัวคุณ ปลดปล่อยในตัวคุณ” ปราชญ์ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอด้วยคำพูด ร้องขอให้มือนิ่มและปากนุ่มทำหน้าที่บรรเทาความปรารถนาลึกล้ำ โดยที่ตัวเขาเองก็มอบมันให้เธออย่างไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย

รสรินทร์ปล่อยให้เขาหยอกเย้าคลอเคลียทั่วเรือนร่าง กระตุ้นความต้องการจนตะลึงพรึงเพริด ก่อนหน้าว่ารู้สึกดีแทบคลั่ง ตอนนี้เขากลับทำให้เธอเข้าใจแล้วว่ายังมีความรู้สึกที่เหนือชั้นกว่าคำว่ารู้สึกดี

ทุกอย่างท่วมท้นคล้ายไม่มีที่สิ้นสุด รสรินทร์แตะเส้นชัยแห่งความปรารถนาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลมหายใจของเธอหอบกระชั้นจนน่ากลัวว่าจะหายใจไม่ทัน หน้าท้องหดเกร็งตามจังหวะเร่งเร้าจนทุกอย่างแตกซ่าน พังทลายนับครั้งไม่ถ้วน

“รินทร์ คุณทำผม… แตกอีกแล้ว” ปราชญ์เองก็ไม่รอดจากเสน่ห์ของสาวสวยอย่างรสรินทร์เช่นกัน

เธอยังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่า?…

รสรินทร์เฝ้าถามตัวเองขณะมองเขาที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยท่าทางผ่อนคลาย เธอขึ้นสวรรค์นับครั้งไม่ถ้วน เขาเองก็เช่นกัน ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอสงสัยและไม่มั่นใจในตัวเองอย่างมาก

นั่นคือเขาไม่ยอมเข้ามาในตัวเธอ

“ตกลงตามนั้นนะพริม ใช่ เธอคือผู้ช่วยคนใหม่ของผมช่วงที่อยู่ไทย...” เขากำลังคุยเรื่องของเธอ ฟังจากบทสนทนา รสรินทร์ก็สรุปกับตัวเองสั้นๆ ว่าได้งานทำแล้ว

เธอจำได้ว่าเขาจะยอมพักชำระหนี้ให้ หากถูกใจเรื่องบนเตียง ดอกเบี้ยมหาโหดจะถูกยกเว้นจนกว่าเขาจะกลับสิงคโปร์

แต่ในเมื่อเขาไม่ได้สอดใส่…

“รินทร์ คุณมานั่งข้างๆ ผมสิ”

“ค่ะ” รสรินทร์ตอบเสียงเบา กลัวเหลือเกินว่าเขาจะไม่ถูกใจและไม่ยอมลดดอกเบี้ยให้อย่างที่ต้องเธอการ

อย่างที่ครอบครัวของเธอต้องการ

“อะไรกัน เมื่อกี้ยังอ้อนผมอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงได้นั่งตัวเกร็งแล้วล่ะ หรือว่าเพิ่งนึกได้ว่าต้องอาย เรื่องที่ผม… ชิมคุณ” เขารั้งตัวเธอขึ้นมานั่งบนตักแข็งแรง นึกขำตัวเองที่แม้จะปลดปล่อยไปหลายครั้งแล้ว แต่พอถูกบั้นท้ายสวยเบียดแค่นิดเดียว ความเป็นชายกลับแข็งกร้าวราวกับไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่านานหลายวัน

“รินทร์ไม่ได้อายค่ะ” รสรินทร์โกหก เธออาย แต่ต้องกดมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดเพราะเขาไม่ชอบมือใหม่ “รินทร์แค่กลัวว่าคุณจะไม่ชอบ…”

“ชอบสิ แต่อย่างที่บอก ถ้าผมลงมือตอนนี้คงปล่อยคุณกลับบ้านไม่ได้ หรือคุณไม่กลัวว่าคุณแม่ของคุณจะรู้ว่าคุณ… ทำงานให้ผม” ปราชญ์มองเธอที่ยังนั่งเงียบ และเริ่มขยับตัวอย่างอึดอัดเมื่อถูกท่อนลำอวบของเขาถูไถอีกครั้ง

เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา มันหยอกเย้าอยู่แค่ทางเข้า แต่นั่นก็ทำให้รสรินทร์รู้สึกดีจนแทบขาดใจแล้ว ไม่อยากนึกว่าถ้ามันเข้ามา… เธอจะรู้สึกวิเศษขนาดไหน

“รินทร์ ผมสั่งให้เลขาจัดการเรื่องผ่อนผันหนี้สินให้แล้ว และถ้าคุณยังโอเคที่จะนอนกับผมต่อ เรื่องดอกเบี้ยก็จะถูกยกเว้นให้จนกว่าโปรเจกต์ที่ไทยจะเรียบร้อย ตามที่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่ทีแรก คุณโอเคตามนี้ไหม”

“หมายความว่า?” เธอถามอย่างไม่แน่ใจนัก

“หมายความว่านอกจากรินทร์จะเป็นผู้ช่วยผมแล้ว ช่วงที่ผมอยู่ไทยคุณต้องคอยดูแลผม ทำทุกอย่างเหมือนแฟน ห้ามมีคนอื่นระหว่างที่ยังอยู่กับผม ตกลงไหมครับ”

“ค่ะ รินทร์เข้าใจแล้ว” เธอเข้าใจชื่อสถานะของตัวเองดี แต่ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ เพราะความจริงมันน่ากลัวเกินกว่าจะยอมรับได้

“พรุ่งนี้ผมต้องไปภูเก็ตไฟลต์บ่าย คุณไปแจ้งที่บ้านให้เรียบร้อยนะว่าเปลี่ยนงานแล้ว ต้องเดินทางกับเจ้านายสักสามสี่วัน แล้วก็ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่เนียนนะรินทร์ เพราะบริษัทที่ผมเอาชื่อคุณฝากเข้าทำงานคือบริษัทของเพื่อนผม บอกคุณแม่คุณไปเลยว่าเจ้านายเป็นผู้หญิง เรื่องจะได้ง่ายขึ้นมาหน่อย”

“ค่ะ คุณปราชญ์”

“น่ารักมาก แฟนใหม่ผมน่ารักจริงๆ” ปราชญ์หอมแก้ม ก่อนตบสะโพกเธอเบาๆ ทว่ารสรินทร์ไม่ได้รู้สึกดีที่เขาเรียกเธอด้วยคำคำนั้น

คำว่าแฟน…

สำหรับผู้ชายหล่ออันตรายอย่างคุณปราชญ์ เธอเป็นได้แค่ ‘ฮอลิเดย์ เกิร์ลเฟรนด์’ หรือแฟนชั่วคราวระหว่างที่เขาอยู่ไทยเท่านั้น

คำว่าแฟนที่เขามอบให้ ไม่ได้มีความหมายอะไรจริงๆ

ปราชญ์มองสาวสวยที่เขาลองชิมเธอตั้งแต่ช่วงสายจนถึงเวลาอาหารเย็น เดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เดี๋ยวดีใจ เดี๋ยวเศร้า ซึ่งเขาเองก็เข้าใจดีว่าเจ้าตัวรู้สึกอย่างไร

‘คุณกลับเองได้ใช่ไหม’

‘ค่ะ’

หากเป็นเ********นทั่วไปเขาคงไม่รู้สึกผิด ยื่นเงินให้สักหมื่นหรือสองหมื่นตามราคาที่ตกลงกันไว้ก็จบเรื่อง แต่นี่เธอคือรสรินทร์ สาวสวยที่ทำให้เขาหลงใหลจนเสียเวลาอันมีค่าไปเกือบทั้งวัน

รสรินทร์น่ารักจนเขากลัวว่าจะเผลอใจพาเธอกลับบ้านด้วยตัวเอง บอกกับลูกหนี้นิสัยเสียอย่างคุณมัทนาและสามีว่าอยากทำความรู้จักกับลูกสาวคนสวยให้มากกว่านี้ แต่หากทำเช่นนั้นจริงเรื่องคงวุ่นวายมากแน่ๆ

“แค่นอนด้วยกันคงไม่เป็นไรหรอก” ปราชญ์พึมพำกับตัวเองที่ใจแข็งไม่ยอมไปส่งเธอ ทั้งๆ ที่ใช้เวลาบนเตียงด้วยกันทั้งวัน การขีดเส้นความสัมพันธ์ชัดเจน ให้เธอเข้าใจว่าเป็นได้แค่ผู้ช่วยและแฟนชั่วคราวนั้นดีที่สุดแล้ว

เขาได้สนุกกับเรือนร่างของรสรินทร์ ส่วนครอบครัวเธอก็ได้รับการละเว้นดอกเบี้ยเดือนละเกือบล้าน ใจดีด้วยขนาดนี้ เขาจะรู้สึกแย่ที่ทำเรื่องบนเตียงกับเธอไปเพื่ออะไร

“ไม่มีใครขาดทุนหรอกน่า!” ปราชญ์คิดเท่านั้นก็ส่งข้อความหาเลขานุการที่สิงคโปร์ ขอให้จัดเตรียมห้องพักสุดโรแมนติกให้เขากับรสรินทร์ตลอดวันหยุดยาว

อย่างไรเขาก็ควรทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ คิดพรากความบริสุทธิ์สาวสวยทั้งทีก็ควรทำเธอให้จดจำแต่เรื่องดีๆ

เผื่อวันหน้าจากกันจะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่จนเกินไปนัก