สุดท้ายรสรินทร์ก็ยอมปล่อยให้เขานอนกอดหลวมๆ จนกระทั่งเช้า พยายามไม่สนใจกลิ่นหอมคุ้นเคยที่ทำหัวใจเต้นรัว ท่องบอกกับตัวเองไว้ว่าแม้จะตัดสินใจทำดีต่อกันชั่วคราว แต่เรื่องหัวใจและความรู้สึกยังต้องระวังให้มาก
รอบดวงตาของเขาคล้ำอย่างคนไม่ได้นอน ปกติปราชญ์ไม่ใช่คนชอบดื่มที่บ้าน แต่เมื่อคืนเธอเห็นเขาดื่มไปหลายแก้ว หลังจากทำความเข้าใจกันเสร็จแล้วก็ขอตัวไปอาบน้ำและขึ้นเตียงมานอนกอดเธอ
ตอนนอนเขามักอ้าปากนิดหน่อยหากเหนื่อยจากการทำงาน คืนที่ผ่านมาก็เช่นกัน รสรินทร์มองผ่านแสงสลัว เห็นปราชญ์นอนขมวดคิ้ว บ่นพึมพำจนเธออดสงสารเขาไม่ได้
รสรินทร์เกลียดตัวเองที่ยังรักเขามาก อยากหาเหตุผลให้เกลียดชังก็หาไม่ได้ เรื่องความสัมพันธ์ไปได้ไกลแค่ไหนเธอก็รู้แต่แล้วแรก มาโกรธเคืองตอนนี้ก็ไม่ได้ ส่วนเรื่องที่เขาต้องกลับสิงคโปร์ไปดูแลมารดาในฐานะลูกชายคนเล็ก ทั้งยังเป็นคนโปรดนั่นก็เป็นเรื่องที่สมควรทำ
บอกให้เธอก้าวไปข้าง
