11 สายเปย์
1902 คำ
วันต่อมา
@มหาวิทยาลัย
"มึงเล่ามาดิมิว มันเป็นใครไอ้นั่น" ทันทีที่ฉันเดินไปนั่งลงที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างคณะนิเทศ พอร์ชก็เอ่ยถามขึ้นแบบไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลาโดยที่มีใบเตยนั่งจ้องหน้าฉันอยู่
"ที่นัดมาก่อนเวลาเรียนคือมาถามเรื่องนี้?" ฉันเลิกคิ้วถามออกไป
"เออ..." พอร์ชตอบออกมาโดยที่ใบเตยก็พยักหน้าเห็นด้วย
"เขาเป็นมาเฟีย..." ฉันตอบออกไปอย่างติดตลก แต่ก็ต้องนิ่งไปเมื่อเจอสายตาของทั้งสองคนกำลังจ้องมาที่ฉันด้วยสีหน้าและแววตานิ่งๆ
"เดี๋ยวก็ตบ อย่ามากวนตีนเวลานี้" พอร์ชพูดขึ้นเสียงเรียบ
"แกไม่เคยพูดดีๆกับฉันเลย.." ฉันพูดพร้อมส่ายหน้าไปมา ก็พอร์ชมันพูดแบบนี้ตั้งแต่เปิดเรียนเลยไง ไม่เห็นจะพูดดีๆด้วยสักคำ
"แกอย่าให้คำว่าดีมาแปดเปื้อนคนอย่างไอ้พอร์ชเลย" ใบเตยพูดพร้อมหัวเราะขึ้นเบาๆ
"มึงอย่าพูดมาก..." พอร์ชหันไปมองหน้าใบเตยนิ่งๆแต่ใบเตยก็ยังคงหัวเราะอยู่ ก่อนที่พอร์ชจะหันมามองหน้าฉัน "มึงพูดมาได้แล้วมิว อย่าเล่นตัว"
"ฉันไม่ได้เล่นตัวซะหน่อย" ฉันจิ๊ปากใส่พอร์ชไปอย่างไม่พอใจ "พี่มาร์คัสคือลูกชายของรุ่นพี่คุณแม่ฉัน"
"แล้วมายุ่งกับมึงได้ไง?"
"ก็คุณแม่สั่งให้พี่มาร์คัสมาเป็นคนดูแลฉันตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่"
"นี่เหรอพี่ชายที่แกบอกไม่ค่อยเต็ม" ใบเตยทำหน้าเหวอไปนิดหน่อยก่อนที่ฉันจะหัวเราะแห้งๆ เต็มไหมล่ะคนอะไรอยู่ๆก็มาลากออกจากสนามแข่งรถ ลากไปด่าเฉยๆแล้งสุดท้ายก็โยนบัตรเครดิตให้ อย่างนี้ไม่เรียกว่าไม่เต็มแล้ว เรียกว่าเกิน ฮ่าๆ
"พี่ชาย? เหอะมันคงคิดกับมึงแค่น้องสาวมั้ง" พอร์ชพูดขึ้นเสียงเรียบพร้อมส่ายหน้าไปมา
"ยังไง?" ฉันถามออกไปด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
"..." มันก็หันมามองหน้าฉันนิ่งๆ "กูพูดไปงั้นแหละ แล้วเมื่อวานมันทำไรมึงไหม?"
"ก็...มีแค่ด่า แค่นั้นแหละ"
"ก็ดีที่แค่ด่า..." มันพูดขึ้นเสียงเรียบก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมชูนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นดู
"ไปไหน?" ใบเตยเลิกคิ้วถาม ฉันก็มองหน้ามันนิ่งๆเป็นเชิงถามด้วย
"ไปเรียนดิวะ จะเอาไหมความรู้" พอร์ชมันพูดขึ้นพร้อมส่ายหน้าไปมาก่อนที่ฉันสองคนจะมองหน้ากัน แล้วดันตัวลุกขึ้นยืนเดินตามมันเข้าไปในตึกเรียน
"มีเพื่อนเหมือนมีลูก กูล่ะปวดหัว" ฉันได้ยินพอร์ชมันบ่นออกมาเบาๆ แต่ฉันกับใบเตยก็ไม่ได้สนใจหรอก
..
"ถ้ากูเช็คอินที่สนามอีก อย่าเสือกตามกูมาเด็ดขาดวันนี้กูงดเลี้ยงลูก" ทันทีที่เดินออกมาจากตึกของคณะนิเทศหลังจากจบคลาส พอร์ชมันก็เอ่ยพูดขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินแยกตัวออกไป ย่ะ..ถึงมันไม่บอกฉันก็ไม่ตามไปหรอก วันนี้ฉันมีเรื่องสนุกให้ทำมากกว่านั้น
"ว่างไหม?" ฉันหันไปถามใบเตยที่เดินอยู่ข้างๆด้วยรอยยิ้ม
"ว่าง มีไรเหรอ?" ใบเตยเอ่ยถามออกมา
"ชอปปิ้งกัน"
"ไปสิ" ฉันก็พยักหน้าเบาๆก่อนจะแยกย้ายกันไปขึ้นรถของใครของมัน แล้วขับไปเจอกันที่ห้างแห่งหนึ่ง เอาจริงฉันก็ได้ขับตามใบเตยอยู่ดี เพราะฉันยังไม่ชิน กลัวจะหลงด้วย
.
.
@ห้างสรรพสินค้า
LINE -Marcus-
ฉัน : มิวมาชอปปิ้งที่ห้างนะคะ
ทันทีที่ฉันมาจอดรถอยู่ลานจอดรถที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไลน์บอกพี่มาร์คัสทันที เพราะฉันไม่อยากที่จะมีปัญหากับเขา พอฉันไลน์บอกเสร็จฉันก็เก็บโทรศัพท์ลงใส่กระเป๋าก่อนจะเปิดประตูรถลงไปและเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ใบเตยเปิดประตูออกมาพอดี
"เริ่มร้านไหนดีแก" ฉันเอ่ยถามใบเตยออกไปหลังจากที่เราสองคนมายืนอยู่ตรงกลางระหว่างร้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า และอื่นๆอีกมากมาย
"อืม..." ใบเตยทำหน้าครุ่นคิดพร้อมมองไปรอบๆก่อนที่ฉันจะยิ้มออกมาบางๆ
"ไม่ต้องคิดแล้ว ไปมันทุกร้านเนี่ยแหละ" ฉันพูดพร้อมยิ้มออกมาก่อนจะดึงมือใบเตยไปที่ร้านเสื้อผ้าร้านแรกที่อยู่ฝั่งซ้ายมือของฉัน
"สวัสดีค่ะ" ทันทีที่ฉันและใบเตยเดินเข้ามาในร้านพนักงานก็เอ่ยทักทายเราสองคนด้วยรอยยิ้ม
"มีคอลเลคชั่นใหม่ไหมคะ?" ฉันถามพนักงานออกไปด้วยรอยยิ้ม
"มีค่ะ งั้นเชิญทางด้านนี้เลยค่ะ" พนักงานเอ่ยบอกก่อนที่จะพาเราสองคนไปที่โซนคอลเลคชั่นใหม่ของทางร้าน
"แกเลือกเลย วันนี้ฉันจะเป็นสายเปย์ให้แกเอง" ฉันพูดพร้อมหยิบชุดที่มันเหมาะกับใบเตยยื่นไปให้ พร้อมยิ้มหวานให้
"แกไปรวยมาจากไหน?" ใบเตยเอียงคอถามอย่างจับผิดพร้อมหยิบชุดจากมือของฉันไปถือไว้
"เดินๆอยู่หน้าคอนโดแล้วเงินหล่นทับอ่ะ" ฉันพูดออกมาอย่างติดตลกโดยที่ใบเตยก็ยังคงยืนงงอยู่
"เลิกงงได้แล้ว วันนี้ฉันจะเปย์แกเองอยากได้อะไรให้บอกฉัน" ฉันพูดพร้อมยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเลือกชุดไปด้วย โดยมีใบเตยเลือกอยู่ข้างๆ
"ไปลองไหม?" ใบเตยเอ่ยถามขึ้นเมื่อเราสองคนเลือกชุดกันเสร็จ และได้ถือชุดคนละห้าหกชุดอยู่ในมือ
"ไม่ต้องลองหรอก เสียเวลา" ฉันพูดออกไปพร้อมเอื้อมมือไปดึงชุดจากมือใบเตยเอาถือไว้ก่อนจะหันไปยื่นให้พนักงาน
"เอาหมดนี่ค่ะ"
"เชิญทางนี้เลยค่ะ" พนักงานบอกก่อนจะเดินนำเราสองคนไป
"ถ้าใส่ไม่ได้ล่ะ" ใบเตยถามขึ้น
"ทิ้งไง" ฉันตอบออกไปทันทีเมื่อใบเตยพูดจบ
"ทั้งหมดเจ็ดหมื่นห้าค่ะ" ใบเตยกำลังจะอ้าปากพูดพนักงานก็เอ่ยพูดขึ้นเสียก่อนฉันจึงล้วงลงไปในกระเป๋าหยิบบัตรเครดิตที่พี่มาร์คัสให้แล้วยื่นให้พนักงานไปด้วยรอยยิ้ม
"แกพูดง่ายจัง ชุดไม่ได้ราคาร้อยสองร้อยนะ เดี๋ยวฉันโอนเงินคืน" ว่าแล้วใบเตยก็ล้วงมือลงไปในกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมา
ฟรึ่บ!
"ไม่ต้อง ฉันบอกว่าฉันจะเปย์ไง" ฉันเอื้อมมือไปจับโทรศัพท์ใบเตยลงพร้อมพูดขึ้นอีกครั้ง
"แกมันแพงฉันเกรงใจ"
"เกรงใจอะไรแก ไม่ใช่เงินฉัน" ฉันพูดออกไปพร้อมหัวเราะเบาๆก่อนที่ใบเตยจะนิ่งและเหวอไปทันที
"เงินใคร?"
"ไม่ต้องรู้หรอกน่า เอาเป็นว่าวันนี้ฉันคือสายเปย์โอเคนะ" ฉันพูดออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะเอื้อมมือไปรับบัตรจากพนักงานมาถือไว้พร้อมถือถุงเสื้อผ้าเดินออกมาแล้วมุ่งไปที่ร้านต่อๆไป
..
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
@ร้านกาแฟ
"เหนื่อยเป็นบ้าเลย" ใบเตยบ่นอุบอิบออกมาเมื่อเราสองคนมานั่งพักเหนื่อยกันอยู่ที่ร้านกาแฟภายในห้าง
"เหนื่อยแต่มีความสุข" ฉันยิ้มออกมาบางๆอย่างมีความสุข ไม่ได้มีความสุขที่ได้ซื้อของเยอะนะแต่มีความสุขที่ได้ใช้เงินพี่มาร์คัสซื้อ
"ฉันถามแกดีๆมิว" แล้วใบเตยก็มองหน้าฉันด้วยแววตาจริงจัง "เงินใคร?"
"ถ้าฉันบอกแกจะตกใจไหม?" ฉันถามขึ้นพร้อมยิ้มออกไปแห้งๆเพราะที่ฉันไม่บอกไม่ใช่อะไรนะฉันกลัวใบเตยตกใจแล้วไม่รับของที่ฉันซื้อให้ต่างหาก
"เขาใช่ไหม?"
"..." ฉันก็พยักหน้าพร้อมยิ้มแห้งๆตอบออกไป ทำให้ใบเตยนิ่งไปทันที พร้อมมองของที่วางอยู่บนโต๊ะจำนวนหนึ่งซึ่งมันเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นเพราะอีกส่วนหนึ่งฉันและใบเตยนำไปเก็บที่รถไว้แล้ว เพราะถือเองไม่ไหว
"แกจะทำให้ฉันตายโดยไม่รู้ตัวนะมิว!"
"ตายอะไรแก พี่มาร์คัสให้ฉันแล้วฉะนั้นเงินนี้คือเงินฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้" ฉันพูดพร้อมยกยิ้มออกมาบางๆ ก็เขาบอกเขาให้ฉันอ่ะ ฉันเอาไปทำอะไรก็ได้นิ กดเงินไปโปรยเล่นยังได้เลย
"เดี๋ยวฉันโอนเงินคืนตอนนี้เลย" พูดจบใบเตยก็ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง
"ถ้าแกโอนคืนฉันแม้แต่บาทเดียวฉันจะโกรธแกหนักๆเลย" ฉันพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจังจนใบเตยนิ่งไปพร้อมถอนหายออกมา ทำให้ฉันยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ "อย่าเครียดเลยแก ไม่มีอะไรหรอก"
"แกนี่จริงๆเลย" ใบเตยวางโทรศัพท์ลงพร้อมส่ายหน้าไปมาก่อนจะตักเค้กเข้าปาก
ติ๊ง~ และจังหวะนั้นเสียงไลน์ของฉันก็ดังขึ้นมันทำให้หัวใจของฉันกระตุกวูบเหมือนกันนะ หวังว่าพี่มาร์คัสคงจะยังไม่รู้นะว่าวันนี้น้องมิวนิคมาเป็นสายเปย์ -__-
พอฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูฉันก็ต้องถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ว่าแต่ฉันจะกลัวไปทำไมก็เขาให้ฉันแล้วนิจริงไหม?
"เขาไลน์มาเหรอ?" ใบเตยถามขึ้นด้วยสีหน้าหวาดกลัวเล็กน้อย
"เปล่า...พี่รหัสฉัน" ใบเตยก็พยักหน้าก่อนที่ฉันจะกดเข้าแอปพลิเคชันไลน์
LINE -Jasmine-
Jasmine : เย็นนี้น้องมิวว่างไหมคะ?
ฉัน : ว่างค่ะ
Jasmine : ดีเลย พี่จะมาชวนมิวไปคลับ เอ่อ..พี่ชวนได้ใช่ไหม ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ ไว้พี่ไปเลี้ยงที่ร้านหมูกระทะแล้วกัน
ฉัน : มิวอายุสิบเก้าเองนะคะ
Jasmine : เข้าได้ค่ะ เดี๋ยวให้พอร์ชพาเข้า
ฉัน : โอเคค่ะ
Jasmine : พี่ฝากมิวชวนเตยด้วยนะคะ พี่ไม่มีไลน์เตย
ฉัน : ได้เลยค่ะ
Jasmine : ให้พี่ไปรับไหมคะ?
ฉัน : เดี๋ยวมิวไปเองค่ะ ว่าแต่ร้านไหนคะ?
Jasmine : HH CLUB ค่ะ
ฉัน : โอเคค่ะ
"แกพี่จัสมินชวนเราสองคนไปคลับ" ฉันเงยหน้าขึ้นบอกใบเตยออกไปด้วยรอยยิ้ม
"จริงดิ" ใบเตยพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นก่อนที่ฉันจะพยักหน้า
"ฉันไปอาบน้ำห้องแกนะ ไว้ออกไปพร้อมกันเลย"
"ได้"
"ส่วนหมูกระทะวันหลังนะ วันนี้เดี๋ยวพุงออก" ฉันพูดออกไปอย่างติดตลกก่อนที่ใบเตยจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย
ฉันตื่นเต้นมากเลยนะ เพราะฉันอยากจะไปมาก อยากจะรู้ว่าคลับมันเป็นยังไง และแล้ววันนี้ฉันก็ได้ไปแล้ว ><
- ผู้เขียน
