12 หนีเที่ยว
1893 คำ
หลายชั่วโมงต่อมา
@HH CLUB
และแล้วตอนนี้ฉันก็ได้มาอยู่ที่ลานจอดรถของคลับแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อย แต่ฉันไม่ได้ขับรถตัวเองมานะฉันเอารถฉันไปจอดทิ้งไว้ที่คอนโดใบเตย ส่วนฉันก็นั่งมากับใบเตยเพราะยังไงวันนี้ฉันก็ต้องกลับไปนอนค้างกับใบเตยที่ห้องอยู่แล้ว เพราะฉันคงไม่กลับห้องตัวเองหรอก
"แกโทรหาไอ้พอร์ชซิ" ใบเตยหันมาบอกในขณะที่ฉันกำลังปลดเข็มขัดเตรียมตัวจะลงจากรถไป
"ใช่!" แต่พอใบเตยพูดขึ้นว่าโทรฉันก็ต้องตกใจทำตาโตขึ้นมาทันที ฉันยังไม่ได้บอกพี่มาร์คัสเลยว่าฉันมาเที่ยวกับพี่รหัสฉัน
"เป็นอะไร?" ใบเตยเลิกคิ้วถามด้วยใบหน้างุนงงเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะรีบก้มลงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาทันที
"แบตหมดได้ยังไงเนี่ย!" ฉันบ่นพึมพำออกมาเบาๆแล้วฉันจะโทรบอกพี่มาร์คัสได้ยังไง...ซวยจริงๆเลนมิวนิค
"ของฉันก็มี เดี๋ยวโทรให้" ใบเตยคงคิดว่าฉันจะโทรหาพอร์ชนั่นแหละ แต่เปล่าเลยฉันไม่ได้จะโทรหาพอร์ชฉันจะโทรหาพี่มาร์คัส และตอนนี้ฉันกำลังนึกถึงเบอร์โทรของพี่มาร์คัสเพราะฉันจะใช้โทรศัพท์ของใบเตยโทรไป
แต่มันนึกยังไงก็นึกไม่ออก แต่เอาวะ! คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งเขาคงไม่รู้หรอกว่าฉันไปไหนมาไหนบ้าง อีกอย่างเมื่อตอนบ่ายๆฉันก็ไลน์บอกแล้วว่าฉันไปช้อปปิ้ง
"ไปกัน เดี๋ยวมันออกมารับ" หลังจากที่ใบเตยคุยโทรศัพท์กับพอร์ชเสร็จก็หันมาบอกฉันก่อนที่ฉันจะพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเปิดประตูลงรถไป
พอเราสองคนเดินไปถึงหน้าคลับ ก็เห็นพอร์ชมันเดินออกมาด้วยท่าทางนิ่งเรียบ ก่อนจะเดินมายืนอยู่ตรงหน้าพวกเราสองคนพร้อมมองพวกเราสองคนตั้งแต่หัวจรดเท้า
"นี่คือชุดมาเที่ยว?" พอร์ชมันเลิกคิ้วถามออกมาด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
"ทำไม?" ใบเตยพูดเลิกคิ้วถาม นี่ฉันเลือกชุดกับใบเตยอยู่นานเลยนะกว่าจะได้ออกมาแบบนี้ ฉันใส่แค่เกาะอกเอง ส่วนใบเตยก็สายเดี่ยว
"อยากเข้าไปแล้ว" ฉันบอกออกไปด้วยความตื่นเต้น
"ตามมา" พอร์ชมันพูดจบก็เดินนำหน้าพวกเราสองคนไปก่อนที่ฉันกับใบเตยจะเดินตามเข้าไปติดๆ
"ขอดูบัตรหน่อยครับ" ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าคลับเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเราสองคนเดินไปถึงก่อนที่พอร์ชมันจะหันหน้ามามองนิ่งๆ
"เพื่อนผม..."
"เชิญครับ" พอร์ชมันพูดขึ้นแค่นั้นก่อนที่ผู้ชายพวกนั้นจะหลีกทางให้เข้าไป พอร์ชมันเป็นอะไรกับคลับนี้เหรอ?
"แกเคยมาไหมเตย" ฉันหันไปถามใบเตยเมื่อเดินเข้ามาถึงคลับที่มีผู้คนมากมายกำลังนั่งดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันอยู่ บางคนก็มีลุกขึ้นเต้นบ้าง
"นี่ครั้งแรก" ใบเตยพูดก่อนที่ฉันจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"มากันแล้ว" พอเดินไปถึงโต๊ะก็เจอพี่จัสมินนั่งอยู่กับพี่ไทเปก่อนที่พี่จัสมินจะเอ่ยพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
"พี่มินมานานยังคะ?" ใบเตยเอ่ยถามขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆพอร์ชที่ตอนนี้พอร์ชนั่งลงข้างๆพี่ไทเปส่วนฉันก็นั่งลงข้างๆที่จัสมิน
"พึ่งถึงเมื่อกี้เอง แล้วนี่มีใครไม่ดื่มไหมพี่จะได้สั่งอย่างอื่นให้" พี่จัสมินเอ่ยพูดขึ้น
"ผมไม่ดื่ม.." พอร์ชมันพูดขึ้นพร้อมกระตุกยิ้มออกมาบางๆ แต่อย่างมันเนี่ยนะจะไม่ดื่ม ไม่มีทางฉันรู้หรอกว่าแค่อยากคุยอยากกวนพี่จัสมินเฉยๆ
"หว่านเสน่ห์ใส่เพื่อนกูอีกล่ะ" พี่ไทเปพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาก่อนที่พี่จัสมินจะหันเราะขึ้นเบาๆ
"พอร์ชไม่ดื่มจริงๆเหรอคะ?" พี่จัสมินก็ยิ้มหวานให้พอร์ช
"จะจีบก็จีบ อย่ามาหว่านเสน่ห์ใส่กันไปมา" พี่ไทเปพูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ก่อนที่พอร์ชมันจะกระตุกยิ้มออกมาบางๆฉันไม่รู้หรอกนะว่าพอร์ชมันชอบพี่จัสมินไหม เพราะฉันดูไม่ออก
"หว่านเสน่ห์อะไร แค่ยิ้มให้น้องเอง" พี่จัสมินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันมามองหน้าฉันและใบเตย "ดื่มได้ใช่ไหม?"
"ได้ค่ะ" ฉันบอกออกไปด้วยรอยยิ้ม ฉันไม่รู้หรอกว่าดื่มได้ไหมเพราะไม่เคยดื่ม แต่ก็อยากลองไง
"งั้นดื่มเบียร์แล้วกันเนาะ" พี่จัสมินเอ่ยบอกก่อนจะยกมือขึ้นสั่งเครื่องดื่มกับพนักงาน
"อย่าดื่มเยอะนะครับ" เมื่อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกนำมาวางลงตรงหน้าของฉันและใบเตย พี่ไทเปก็เอ่ยพูดขึ้น
"พี่บอกใครมิวหรือเตย?" พอร์ชพูดพร้อมกระตุกยิ้มออกมาก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม
"ทั้งสอง.." พี่ไทเปหันไปมองหน้าพอร์ชด้วยใบหน้านิ่งเรียบก่อนที่พอร์ชมันจะหัวเราะขึ้นอีกครั้ง
"ชนดีกว่า ยังไม่ได้ชนกับน้องรหัสเลย" พี่จัสมินพูดขึ้นพร้อมยกแก้วขึ้นมาก่อนจะมองมาที่ใบหน้าของฉัน ฉันจึงยิ้มแล้วยกแก้วไปชนกับพี่จัสมิน
"น้องเตยด้วยค่ะ" พี่จัสมินเอ่ยบอกก่อนที่ใบเตยจะยกแก้วขึ้นไปชนกับพี่จัสมิน จากนั้นทุกคนก็ดื่มมัน แต่ฉันมองมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยกดื่มเข้าไป
"...อึก" ฉันกลืนมันลงคอด้วยความยากลำบาก ทำไมมันขมแบบนี้นะ นี่เหรอสิ่งที่คนที่อยู่ที่นี่ชอบกินกัน ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหนเลย :(
"เป็นอะไร" พอร์ชเอ่ยถามฉันขึ้นก่อนที่ทุกคนจะหันมองมาที่ใบหน้าของฉัน
"ขม" ฉันตอบออกไปพร้อมยกมือขึ้นเช็ดปากเบาๆ
"กลับไปนอนไป เดี๋ยวกูเที่ยวเสร็จจะซื้อนมไปฝาก" พอร์ชมันพูดออกมาอย่างติดตลก หน็อย!! มาว่าฉันเป็นเด็กได้ยังไง!!
"เหอะ.." ฉันหัวเราะขึ้นเบาๆก่อนจะยกแก้วเบียร์ตรงหน้าขึ้นดื่มพรวดเดียวจนหมด และวางมันลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงดัง
"มิวอย่าดื่มแบบนั้นสิ จะเมานะ" พี่ไทเปพูดขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงก่อนที่ฉันจะยิ้มออกมาบางๆเพราะฉันยังไหว ยังไม่ได้เมาขนาดนั้น
"ไหวไหมคะ?" พี่จัสมินเอ่ยถามฉันขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงอีกคน
"ไหวใช่ไหมแก" ใบเตยก็เอ่ยถามออกมาอีกคน
"ไหวค่ะ" ฉันตอบออกไปด้วยรอยยิ้มหวาน เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่ได้รู้สึกเมาแต่อย่างใด มันแค่มึนๆเล็กน้อยแต่ฉันทนได้
"มึงอย่าแสดงมิว คอมึงกับเบียร์ที่มึงดื่มเข้าไปมันคนละอย่าง" พอร์ชพูดขึ้นเสียงเรียบ
"ใครบอกให้แกว่าฉันว่าเด็กเล่า" ฉันพูดขึ้นด้วยใบหน้างอแงเล็กน้อย
"..." พอร์ชมันก็ส่ายหน้าไปมาด้วยความเบื่อหน่าย
"พี่ว่ามิวไม่ต้องกินแล้ว" พี่ไทเปพูดขึ้นเสียงเรียบ โดยที่พี่จัสมินก็พยักหน้าเห็นด้วยก่อนที่พี่ไทเปจะยกมือขึ้นเรียกพนักงานให้เอาน้ำเปล่ามาให้ฉัน
"ถ้าไม่ไหวบอกพี่นะ พี่จะไปส่ง" พี่จัสมินเอามือมาลูบที่หลังของฉันเบาๆก่อนที่ฉันจะหันไปมองหน้าพี่จัสมินด้วยรอยยิ้มแล้วก็พยักหน้าเบาๆ
"แต่มิวอยากดื่ม ขออีกแก้วได้ไหมคะ?" ฉันชูนิ้วหนึ่งนิ้วให้พี่จัสมินพร้อมทำหน้าออดอ้อนออกไป
"เอ่อพี่ว่า..."
"แก้วสุดท้ายพอสำหรับมึง" และเสียงของพอร์ชก็ดังขึ้นก่อนที่ฉันจะหันไปยิ้มให้มัน
"ขอบใจนะ" ฉันยิ้มหวานให้พอร์ช
"ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องดื่มหมดนะ" พี่จัสมินเอ่ยพูดอีกครั้งก่อนที่ฉันจะหันไปยิ้มให้
.
.
.
[Marcus Talk]
@คฤหาสน์มาร์คัส
"เห้ออออ!" ผมถอยหายใจออกมายาวๆเมื่อผมเดินมาทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาตัวยาวภายในห้องนอนของผม
ก็วันนี้ผมลุยงานมาหลายงานมากทั้งประชุมกันคนโน้น คนนี้ไปทั่ว จนไม่มีเวลาพักผ่อนเลยและพึ่งจะได้พักก็เกือบจะห้าทุ่มแล้ว
ติ๊ง~ ติ๊ง~ ติ๊ง~ ติ๊ง~ ๆๆๆๆๆๆ
พอผมเปิดโทรศัพท์ที่ผมปิดเครื่องไปนานหลายชั่วโมงขึ้นมา มันก็ต้องทำให้ผมเบิกตากว้างเมื่อเห็นยอดเงินออกจากบัตรเครดิตที่ผมได้ให้เธอไว้ใช้ นี่ไปช้อปปิ้งหรือไปเหมาห้างเขาวะ
หนึ่งชั่วโมงเธอใช้เงินล้านกว่าบาท นี่ผมคิดถูกคิดผิดที่ให้บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินกับเธอ แต่ผมไม่ได้สนเรื่องเงินมากขนาดนั้นหรอกผมสนแค่ว่าเธอเอาไปทำอะไร ซื้อเสื้อผ้าเหรอ แต่หมดเป็นล้าน? แล้วเสื้อผ้ามันจะเป็นแบบไหนเท่านั้น
ติ๊ง~ ระหว่างที่ผมกำลังจะกดโทรศัพท์โทรออกหามิวนิค การแจ้งเตือนไลน์ของผมก็ดังขึ้นก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วยุ่งเมื่อไอ้ฟีนิกซ์มันไลน์มาหาผม ปกติแม่งไม่เห็นจะไลน์มา วันนี้อะไรเข้าสิง?
LINE -Phoenix-
Phoenix : กูมาคุยงานกูเจอสาวน้อยคนหนึ่ง
ผม : แล้ว?
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมวะ!! ผมพิมพ์ตอบไอ้ฟีนิกซ์ออกไปก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนแล้วกำลังจะวางโทรศัพท์ลงเพราะผมจะไปอาบน้ำแล้วเพราะวันนี้ผมเหนื่อยมาก ผมอยากจะพักผ่อนเต็มทนแล้ว แต่...
Phoenix : [ส่งรูป]
Phoenix : คุ้นไหมมึงว่า
กึก..! ร่างกายของผมหยุดชะงักก่อนที่ผมจะยืนมองรูปที่ไอ้ฟีนิกซ์มันส่งมาให้ด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
ผม : ที่ไหน!
เพราะรูปที่มันส่งมาคือยัยตัวปัญหานั่นไปนั่งดื่มเหล้าที่คลับอย่างสนุกสนาน
Phoenix : หึ
Phoenix : HH CLUB ดูแลยังไงครับปล่อยให้หนีออกมาเที่ยวได้
ผม : มึงดูไว้ อีกสิบนาทีกูถึง!
Phoenix : มันเรื่องของกูไหม?
ผมไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไปแต่เลือกที่จะเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องเดินลงไปชั้นล่างพร้อมมุ่งหน้าไปที่รถของตัวเองทันที
"นายจะไปไหน ให้ผมขับรถให้..."
ปัง...บรื้นนนนนน~~
ผมไม่รอให้ไอ้ไทม์ที่มันวิ่งตามผมออกมาได้พูดจบ ผมก็ปิดประตูรถอย่างแรงด้วยความโมโหก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว
ผมบอกให้เธอรายงานผมทุกอย่าง แล้วนี่หนีเที่ยวได้ยังไงว่ะ แต่แม่งอายุสิบเก้าแต่ไปเที่ยวคลับ ได้..อยากลองดีกับผมใช่ไหม!!
- ผู้เขียน
