บทที่5 สาวงามนามเมษา
1183 คำ
“เมค่ะ” เธอหันมายิ้มขยี้ใจพร้อมกับตอบชื่อตัวเองออกมา
“...!” แต่กลับเป็นชื่อที่ทำให้เขาสะดุ้งด้วยความตกใจเหมือนถูกหลอกหลอน
“พรืดด!” อินทัชที่อยู่ด้านหลังขำออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นอาการของเขา
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” คนสวยเอียงคอเล็กน้อยถามออกมาอย่างสงสัยกับท่าทางของพวกเขา
“เปล่าครับ แค่ชื่อเพราะจนพี่ตกใจ” ตกใจสิวะ ไม่รู้ช่วงนี้เป็นเชี้ยไรต้องพัวพันกับชื่อเมด้วย
ชื่อที่อยู่กับคนสองคนสองที่ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว
“จริงๆ ถ้ายังไม่สนิทชอบให้เรียกเมษา แต่กับพี่พรูฟจะยอมให้เรียกเมตั้งแต่แรกนะคะ” พูดพร้อมกับถือจานข้าวเดินออกไปด้วยรอยยิ้มที่ดึงดูดจนละสายตาไม่ได้
“ข้าวไอ้พรูฟ!” อินทัชเรียกสติเพื่อนที่เหลียวมองสาวจนไม่สนใจข้าว ไม่สนใจนักศึกษาที่รอคิวด้านหลัง
“เก็บเงินกับไอ้นี่นะครับ” พรูฟรีบหยิบจานข้าวแล้วก้าวยาวๆ ตามหลังสาวงามนามเมษาไปทันที “ดื่มน้ำอะไรครับ”
เสนอตัวบริการสาวสวยและทำเนียนวางจานข้าวตัวเองไว้ข้างจานข้าวของเธอ
ประกาศชัดว่าจะนั่งข้างน้องเมษาคนสวยของเขา
“เกรงใจจังเลยค่ะ” เงยหน้าขึ้นพูดพร้อมกับเปลือกตากระพริบอย่างเป็นธรรมชาติแต่แววตากลับดูเหมือนน้ำผึ้งเดือนเก้า
“เราสนิทกันแล้วไม่ใช่หรอ” ให้เรียกเมแล้ว
“.....” ยกยิ้มเย้ายวนให้คนหลงได้ง่ายๆ “น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ”
“ครับ” ตอบรับอย่างสุภาพแล้วเดินไปซื้อน้ำให้กับสาวงามที่หมายปอง แสดงน้ำใจฝากเพื่อนของเธอด้วยก็แล้วกันเผื่อจะได้คะแนนเพิ่ม
“ขอบคุณนะคะ” เมื่อขวดน้ำวางตรงหน้าเธอและเผื่อไปถึงเพื่อน น้ำเสียงที่รื่นหูก็ดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนโลกเปล่งประกายก็ส่งมาให้เขา
มองสบตาได้จนแทบไม่ต้องกินข้าวก็รู้สึกอิ่มไปแปดวันได้
“ด้วยความเต็มใจครับ” ตอบรับด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าจะตกสาวให้หลงเสน่ห์ได้กลับไป
เหมือนจะได้ผลเมื่อเธอยิ้มหวานและหลบตาออกไปก่อน
“น้องเมย้ายมาจากไหนหรอครับ” หาเรื่องชวนคุยเพื่อทำความรู้จัก
“ภาคเหนือค่ะ” คำตอบทำให้เข้าใจว่าทำไมผิวถึงได้นวลเนียนเหมือนน้ำนมขนาดนี้
“แบบนี้อาจจะยังไม่คุ้นเคยกับกรุงเทพเท่าไหร่” ทำท่าทีเหมือนวิเคราะห์ “จะเป็นอะไรไหมถ้าพี่จะขอเบอร์ไว้ติดต่อ เผื่อน้องเมมีอะไรให้พี่ช่วยเหลือ”
“ถ้ามีจริงพี่พรูฟจะมีเวลาช่วยเหลือเมจริงหรอคะ” เอียงหัวถามเขากลับอย่างน่ารักน่าหลงใหล
“พี่ว่างมากครับ”
“ว่างในที่นี่หมายถึงโสดด้วยหรอคะ”
“เพราะโสดนั่นแหละครับถึงว่าง”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ” เชื่อพี่เถอะค่ะ ตอนนี้พี่โสดรอน้องจริงๆ
“รู้จักพี่มากกว่านี้จะรู้ว่าคำพูดพี่น่าเชื่อ”
“แค่กๆๆ” อินทัชกับนักรบสำลักไอออกมาอย่างเสแสร้ง
“ดูเหมือนเพื่อนพี่ไม่เห็นด้วยนะ” เมษาหันไปมองไอ้เพื่อนสองตัวของเขาแล้วหันมาถาม
“ถ้าทำให้น้องเมชื่อใจได้ใครก็ต้องอิจฉาไม่ใช่หรอครับ” บอกให้เธอรู้ว่าเพื่อนของเขากำลังเป็นเด็กขี้อิจฉา ทำตัวขี้แพ้เมื่อเขาได้คุยกับสาวงามอย่างเธอ
“ขนาดนั้นเลยหรอคะ”
“ยิ่งกว่านั้นอีกครับ” นี่ก็สุภาพเหลือเกิน
“หมาที่เห่าด่าน้องอีกเมอยู่ไหนวะ” อินทัชที่นั่งข้างเขาป้องหูกระซิบถามอย่างกวนตีน
น้องอีกเมแม่มันสิ
“คนนี้กูจริงจัง” หันกลับไปบอกมันให้เข้าใจ ว่าถ้าจีบคนนี้ได้พร้อมคบเป็นแฟนและพร้อมตัดใจจากอดีต
“แน่?”
“เออ” ยืนยันอย่างหนักแน่น ให้รู้ว่าไม่เหมือนกับสาวๆ ที่ผ่านมา
แม้จะน่าเสียดายไปหน่อยที่ดันมีชื่อเสียงเรียงนามเหมือนกับอีกคนที่ห้อง แต่พอเป็นเธอคนนี้กลับไพเราะน่าฟัง
เรียกแล้วไม่หลอนนึกถึงหน้าเมษาหลานสุดรักของแม่เขาแน่
“.....” อินทัชเห็นแบบนั้นก็ไหวไหล่เป็นอันรับรู้ เห็นดีเห็นงามหากเพื่อนจะลืมคนเก่าแล้วเริ่มใหม่
“ว่าแต่ สะดวกให้เบอร์พี่ไหมครับ” ถามในสิ่งที่ยังไม่ได้ ไม่มีทางจะพลาดให้เรื่องไหลจนลืมขอเด็ดขาด
“ได้สิคะ เมพึ่งย้ายมาคงจะดีไม่น้อยถ้ามีคนพื้นที่คอยแนะนำ” รอยยิ้มของเธอมันกระชากหัวใจของเขาทุกรอบ ยื่นโทรศัพท์ให้กับเธอกดเบอร์อย่างไม่เสียเวลา
กดโทรออกไปเป็นการสะกิดทิ้งเบอร์ตัวเองไว้ให้อีกฝ่ายอย่างที่ควร
“นั่นเบอร์พี่ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดนะครับ” ย้ำเตือนออกไปอีกครั้งเพื่อให้รู้ว่าเขาจะรอรับสายเธออยู่เสมอ
“ถ้าเมโทรจริงไม่รับนี่น้อยใจนะ”
“ถ้าพี่ทำให้น้องเมน้อยใจ พี่พร้อมรับโทษจากน้องเมครับ” รับโทษแบบไหนก็แล้วแต่เธอจะบัญชามาได้เลย เขาพร้อมทั้งตัวและหัวใจ
“รุกแรงแบบนี้น่ากลัวจัง” พูดออกมาทั้งที่แววตากลับมองเขาเป็นประกาย “น่ากลัวว่าจะเจ้าชู้”
“ถามใครดูก็ได้ครับ” อย่าถามนะ กูท้าเอาหล่อและความน่าเชื่อถือไปงั้นแหละ
“ไม่ถามหรอกค่ะ ทำความรู้จักเองน่าจะดีกว่า” ดีกว่าอยู่แล้วสิ อยากรู้จักแค่ไหนลึกเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา
นั่งจีบสาวต่ออีกสักพักเธอก็ขอตัวไปเข้าเรียน เขาได้แต่มองตามด้วยความเสียดายที่คุยกันไม่ถึงชั่วโมง
“สายตามึงพร้อมลากเข้าห้องเลยนะ” อินทัชว่าให้เพื่อนทันทีที่สาวๆ ไปกันแล้ว
“ถ้าเธอพร้อมกูไม่เกี่ยง” ไม่ปฏิเสธเลยสักนิด “แต่กับคนนี้จะรอให้เธอพร้อมเอง”
ก็บอกแล้วว่าคุยกันได้คบแน่นอน เพราะตอนนี้ทุกอย่างผ่านหมด รอแค่นิสัยเล็กๆ น้อยๆ ที่จะมาช่วยตัดสินอีกที
“แล้วเรื่องน้องอีกเมว่ายังไง”
“น้องอีกเมพ่อง!” จากที่กำลังมองของสวยงามที่ไกลแค่ไหนก็ยังน่ามอง ต้องมาหงุดหงิดกับน้องอีกเมจากปากไอ้เพื่อนตัวดี
“จริงจังกับน้องเมคนสวย กล้าคั่วสาว?” นักรบเหมือนถามแต่ขู่ในตัว
“เอาหน่า ยังไม่ได้คบสักหน่อย” ลังเลครู่หนึ่งก่อนจะยืนยันแผนเดิมออกไป “ยังไงก็ขอแค่ทำให้น้องอีกเมของไอ้อินออกจากห้องกูให้ได้”
เพราะถ้าได้คบกับน้องเมษาคนสวยเมื่อไหร่ เขาจะพาเธอเข้าออกคอนโดได้อย่างสะดวก หรืออาจจะพาย้ายไปอยู่ด้วยกันเหมือนแฟนคนก่อนหน้าถ้าเธอเต็มใจ
- ผู้เขียน
