Chapter 19 พ่อฉันเป็นผู้ว่าฯ
1100 คำ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อค่ำของบ้านตอนนี้ยังคงเงียบสงบ วันนี้เพลินวานเป็นคนลงครัวเองทุกอย่าง โดยไม่ให้ใครเข้าไปยุ่ง แล้วอาหารที่ขึ้นโต๊ะทุกอย่างล้วนแต่เป็นอาหารที่พ่อของเธอชื่นชอบทั้งสิ้น เธอจำมันได้ดีทุกเมนู
“คุณพ่อลองทานแกงนี้ดูสิคะ วันนี้เพลินลงมือทำเพื่อเอาใจคุณพ่อเลยนะ” เพลินวานตักกับข้าววางในจานให้พ่ออย่างเอาใจ
“คุณพ่อทานเยอะๆ นะคะ”
“ช่วงนี้ลดความอ้วน แกงมันย่องแบบนี้ไม่ชอบทานแล้ว” ผู้ว่าฯ พาทินบอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบตามความจริง คุณหมอห้ามเรื่องอาหารมันสำหรับผู้สูงวัยอย่างเขา ไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดทำร้ายจิตใจลูกสาว ทว่าเพลินวานกลับหน้าหม่นลง เธอคิดไปอีกอย่าง คิดว่าพ่อยังโกรธอยู่
คุณมารตีบีบมือบางของเพลินวานอย่างปลอบโยนให้กำลังใจ
“เพลินขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณพ่อไม่ชอบแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก คุณพ่อก็ยังทานอาหารที่ลูกทำตั้งหลายอย่างนะลูก คุณหมอไม่ให้คุณพ่อทานแกงกะทิแล้วลูก แม่ก็ลืมบอกหนูไป” คุณนายเพลินไหมปลอบลูกสาวที่หน้าเศร้า ก่อนจะหันไปชวนสามีทานข้าวต่อ “ทานต่อเถอะค่ะคุณ ของหวานวันนี้เป็นกล้วยปิ้งมะพร้าวอ่อนของโปรดคุณด้วยนะคะ ยัยเพลินตั้งใจทำแต่ของอร่อยๆ ไว้ให้คุณทั้งนั้นเลย ใช่มั้ยลูกเพลิน”
หลังจากมื้ออาหารที่แสนอึดอัดผ่านพ้นไป ต่างคิดต่างมุม เรื่องราวยิ่งดูแย่ไปกันใหญ่
ผู้ว่าฯ พาทินนั่งจิบชาอยู่กลางสวน ในคืนวันเพ็ญของเมืองสามหมอก อากาศเริ่มเย็นลงทุกทีในเดือนต้นหนาวของเดือนตุลาคม ความหนาวเย็นกับอากาศที่แสนบริสุทธิ์และวัฒนธรรมของผู้คนที่นี่ ทำให้ผู้ว่าฯ พาทินเลือกที่จะย้ายกลับมาพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอน และใช้ชีวิตบั้นปลายอันแสนสงบที่เมืองสามหมอกแห่งนี้
“พ่อคะ เพลินขอคุยกับพ่อได้หรือเปล่าคะ”
“นั่งสิ”
“เพลินมีของฝากจากฝรั่งเศสมาให้พ่อค่ะ” เพลินวานเลื่อนกล่องของขวัญไปให้บิดาตรงหน้า
“พ่อไม่ได้ต้องการอะไรจากแกหรอก” คนเป็นพ่อตอบกลับมาเสียงเรียบ ที่ท่านผู้ว่าฯ พูดถึง หมายถึงว่า คนเป็นพ่อต้องการที่จะเห็นลูกมีความสุขก็มากเพียงพอแล้ว ไม่ได้ต้องการวัตถุมากมายเลยจริงๆ
แต่เพลินวานกลับคิดสวนทางไปอีกอย่าง หน้าเนียนเรียบแววตาสุกใสที่อยู่บนเครื่องหน้ากลมรี หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ความโกรธที่พ่อมีคงจะไม่ลบเลือนไปจริงๆ
“เพลินคิดว่ามันเหมาะกันพ่อ เพลินก็เลยนึกถึงค่ะ”
“ขอบใจมากที่ยังคิดว่ามีพ่อ”
เพลินวานแววตาหม่นลงอีกครั้ง รอยร้าวเนิ่นนานยากที่ประสาน ไม่รู้จะหากาวอะไรมาประสานรอยร้าวนี้ดี
เพลินวานเก้กังลังแล แต่ก็ตัดสินใจหย่อนตัวลงนั่งข้างบิดา
“พ่อคะ เพลินขอโทษ ถึงแม้ว่าเพลินจะไม่ได้พูดบ่อย แต่ทุกครั้งที่เจอหน้าพ่อ… เพลินจะพูดคำนี้ทุกครั้ง เพลินยังระลึกถึงพ่อเสมอ และรู้สึกผิดทุกครั้งที่เป็นต้นเหตุให้พ่อเสียใจ พ่อดูซูบไปนะคะ”
“คนแก่อยู่ห่างไกลลูกหลานก็เป็นอย่างนี้แหละ จะให้ดูสดใจสดชื่นมันคงเป็นไปไม่ได้” คำพูดเรียบๆ ของท่านผู้ว่าฯ เมืองสามหมอกทำเอาเพลินวานสะอึกไปอีกรอบ แต่ท่านผู้ว่าฯ ยังคงนั่งจับน้ำชาไปเรื่อยๆ จนผ่านไปสองถ้วยท่านก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก อีกท่านยังตีหน้าเรียบขรึม เพลินวานเองก็เดาสีหน้าไม่ออก ได้แต่นั่งตัวลีบจิบชาแก้หนาวไปเท่านั้น
น้ำตาอุ่นรินไหลออกมาสวนทางกับความเย็นยะเยือกของอากาศเหมืองหนาว มันหนาวเสียดแทงทะลุขั้วหัวใจ
“เพลินรู้ว่าทำผิดกับพ่อ… เพลินตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อไม่ได้ เพลินเจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ เพลินเสียใจ แต่เพลินก็รักที่จะเป็นเชฟนะคะ เพลินมีความสุขทุกครั้งที่เพลินได้อยู่กับมัน”
“แล้วไง” คนเป็นพ่อถามกลับเสียงเรียบ หน้าตาไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ พ่อของเธอยังเก็บความรู้สึกข้างในได้อย่างมิดชิดเหมือนเดิม
“เพลินแค่อยากบอกพ่อ สักวันเพลินจะทำให้พ่อภูมิใจ เพลินขอตัวก่อนนะคะ อากาศเย็น พ่อก็ควรเข้าบ้านเหมือนกัน”
เพลินวานหลุบตามองต่ำบอกบิดา เธอนั่งมองอาการหมางเมินของบิดาไม่ไหว พอหันหลังน้ำตาที่อดกลั้นก็พรั่งพรูออกมา
ศาลากลางจังหวัด สถานที่จัดงานมหกรรมอาหารและเปิดการท่องเที่ยวเมืองแม่ฮ่องสอน
มหกรรมเปิดการท่องเที่ยวและเทศกาลอาหารของเมืองสามหมอก แม่ฮ่องสอนที่แม่เมืองอย่างคุณนายเพลินไหมจัดขึ้นอย่างอลังการและยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบหลายปี โดยความร่วมมือของคุณมารตี อดีตผู้บริหารร้านอาหารสุดหรูบนตึกระฟ้ามาหลายสิบปี อีกทั้งปีนี้ยังมีเชฟสาวแสนสวยจากฝรั่งเศส… ดีกรีลูกสาวพ่อเมืองและแม่เมืองนักบริหาร
ภายในสนามจัดงานแบ่งเป็นซุ้มอาหารพื้นถิ่นหลากหลาย ทั้งอาหารไทยซึ่งเป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวอีกหลากหลายเมนู เจ้าหน้าที่ประจำซุ้มแต่งกายด้วยชุดชาวเขาแบบดั้งเดิมของแต่ละชนเผ่า เพื่อเป็นการโปรโมทและแนะนำให้นักท่องเที่ยวได้รู้จักการแต่งกายของชาวแม่ฮ่องสอนอีกทางหนึ่งด้วย
ภายในงานนอกจากจะมีซุ้มอาหารที่เพลินวานเป็นคนออกไอเดีย และจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด อีกด้านของงานยังแบ่งเป็นโซนออกบูธจำหน่ายสินค้าพื้นเมือง และแพ็คเกตการท่องเที่ยวของชาวบ้านพื้นถิ่น ที่แต่ละชนเผ่าและหมู่บ้านรวมตัวกันเป็นกลุ่มสมาชิก บริการนักท่องเที่ยวในราคาที่ประหยัด จากการส่งเสริมของทางจังหวัด
ลานกว้างด้านหน้าเป็นเวทีรวมถึงพื้นที่ตรงกลาง จัดเป็นโซนการละเล่นพื้นบ้านและการแสดงของชาวเขาเผ่าต่างๆ นอกจากนี้นักท่องเที่ยวยังสามารถร่วมสนุกกับชาวบ้านได้ด้วย
“เพลินเหนื่อยไหมลูก… นี่น้ำจ้ะ แม่ว่าเพลินไปพักบ้างเถอะ เห็นหนูทำงานหนักไม่ได้พักเต็มที่มาหลายวันแล้วนะ” คุณนายเพลินไหมยื่นแก้วน้ำให้ลูกสาวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาจัดซุ้มอาหารอยู่
- ผู้เขียน
