7 หวั่นไหวกับคนเดิม

1569 คำ
"พี่แทนไท~" เสียงหวานสดใสของหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ยิ้มเอ่ยออกมาพร้อมกับวิ่งเข้ามาคล้องแขนหนาด้วยท่าทีสนิทสนม ก่อนจะชะงักไป "อ้าว พี่บัวก็อยู่ด้วยเหรอ" ไลลาพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งร่างบางที่ยืนคล้องแขนคนตัวสูงอยู่ก็คือน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา "จ้ะ" ใบบัวก็ยิ้มตอบคนตัวเล็กไป ก็ไม่เชิงว่าเล็กหรอก ไลลาก็ดูสูงและขนาดตัวพอๆกับเธอนั่นแหละ "ทำไมยังไม่กลับ" เสียงทุ้มของแทนไทก้มลงไปมองหน้าถามน้องตัวเองแววตาเข้ม "อย่ามองแบบนั้นเส้ ไลลาแค่แวะมาซื้อของเอง" ริมฝีปากบางตอบกลับทำหน้ายู่น่าเอ็นดู ภายนอกของหญิงสาวดูหวานสดใสก็จริง แต่ทว่าความจริงแล้วนั้น ไลลาค่อนข้างที่จะแสบซ่าเอาเรื่องอยู่ไม่น้อย "ซื้ออะไร" ใบหน้าหล่อมองหน้าถามน้อง "น้ำหอมค่าคุณพี่ชาย..." ทันทีที่ตอบกลับคนเป็นพี่ไปจบ อยู่ๆใบหน้าเรียวเล็กก็ชะงักลอบยิ้มร้ายออกมาราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "...เฮ้อ แต่ว่าวันนี้ไลลาลืมเอากระเป๋าตังค์มาอะ" "..." แทนไทก็นิ่งไปอย่างรู้ทันในคำพูดและท่าทีของร่างบางที่ยืนคล้องแขนเขาอยู่ "จะมีใครใจดีไหมน้าา~" "..." ร่างสูงที่ยืนอยู่ก็นิ่งเอื้อมมือลงไปหยิบการ์ดบัตรเครดิตสีดำยื่นไปให้น้องสาวตัวเอง "โอ๊ะ! พี่ชายใครเนี่ย ใจดีจางเยยยย ใครได้เป็นแฟนต้องโชคดีมากแน่ๆ..." "...ใช่ไหมพี่บัว" "ห หะ..." คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ก็เผลอสะดุ้งไปกับคำถามของน้องสาวเพื่อนตัวสูงที่หันมาเอ่ยถามเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว "...อ่อ จ้ะ ใช่ๆ" ริมฝีปากบางตอบกลับเมื่อได้สติ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบสายตาเข้ากับเจ้าของใบหน้าหล่อที่ยืนนิ่งมองหน้าเธออยู่ แล้วก็ต้องเป็นใบบัวที่หายใจติดขัดขึ้นมากับสายตาคมคู่นั้น ดวงตากลมโตรีบเบือนสายตาหนีคนตรงหน้าไปอีกทางทันทีพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวขึ้นมาไม่หยุด "งั้นไลลาไปก่อนนะ" เสียงหวานสดใสพูดขึ้นหันไปเอ่ยบอกพี่ชาย "เดี๋ยว แล้วนี่มาคนเดียว?" แทนไทมองหน้าถามน้อง "เปล่า นัดยัยเบลไว้" "แน่นะ ไม่ใช่โกหก" "โอ๊ย จะเดินไปดูด้วยกันไหมล่ะ" ริมฝีปากบางอมชมพูพูดใส่หน้าคนเป็นพี่ด้วยท่าทีโวยวายไม่จริงจัง "..." คนตัวสูงก็นิ่ง "ไปแล้วนะ เจอกันที่บ้าน" "วันนี้พี่ไม่ได้กลับ" ทันทีที่แทนไทพูดจบ ไลลาที่ทำท่าจะเดินออกไปก็ชะงักหันไปมองหน้าพี่ชายตัวเองทันที "อ้าว ไหนว่าสอบเสร็จจะกลับบ้านไง" "ก็กลับ แต่ยังไม่ใช่วันนี้" "หม่ามิ๊รอพี่อยู่นะ ปะป๊าด้วย" "คุยกันแล้ว ว่าจะไปวันพุธ" "ตลอดแหละ ติดผู้หญิงน่ะสิ" ไลลาพูดพร้อมกับเบ้ปากใส่คนเป็นพี่ไปด้วยความหมั่นไส้รู้ทันในความร้ายของพี่ชาย โดยที่คำพูดของเธอทำเอาหญิงสาวตัวเล็กอีกคนที่ยืนอยู่ชะงักไป "เงียบไป" ร่างสูงที่ยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างก็นิ่งเอ่ยบอกน้องสาวตัวเองเสียงเรียบผลักหัวเล็กเบาๆ "ชิ..." ร่างบางที่อายุห่างจากพี่ชายตัวสูงเพียงปีกว่าก็ทำเสียงออกมา ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เดินตรงเข้าไปยังเพื่อนคนเป็นพี่ที่ยืนเงียบอยู่ "...เออพี่บัว ไปบ้านด้วยกันสิ" "หะ?" "หม่ามิ๊บ่นถึงพี่บัวใหญ่เลย วันพุธไปกินข้าวที่บ้านด้วยกันสิพี่บัว" หญิงสาวในชุดนักศึกษาน่ารักเอ่ยชวนเพื่อนพี่ชายไปด้วยความสนิทสนมในระดับหนึ่ง เพราะแทนไทมักจะพาเพื่อนๆไปทำรายงานที่บ้านเขาอยู่เป็นประจำสมัยเรียนปีหนึ่งปีสอง แน่นอนว่าใบบัวเองก็ไปบ้านหลังใหญ่ของอีกคนมาค่อนข้างหลายครั้งจนทำให้แม่ของร่างสูงเอ็นดูความน่ารักสดใสของเธอเป็นอย่างมาก "เอ่อ..." คนตัวเล็กที่ถูกเชิญชวนก็นิ่งอึกอักอย่างไม่รู้จะตอบยังไง จนกระทั่ง... "ไปสิ เดี๋ยวชวนพวกมัน" แทนไทที่ยืนอยู่พูดขึ้นทำให้ดวงตากลมโตของร่างบางเงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวสูง "นะนะ พี่บัว ไปด้วยกันเถอะ ไลลามีอะไรจะอวดด้วยนะ" ไลลายิ้มเอ่ยบอกเพื่อนพี่ด้วยท่าทีอารมณ์ดี "อะ อืม ก็ได้จ้ะ" สุดท้ายใบบัวก็ต้องยิ้มตอบกลับหญิงสาวอีกคนไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดูในความน่ารักของน้องสาวเพื่อน "เย้!..." "...โอ๊ะ ยัยเบลส่งข้อความมาตามแล้ว เดี๋ยวไลลาไปก่อนนะ" ใบหน้าเรียวเล็กเจ้าของรอยยิ้มสดใสหันไปเอ่ยบอกพี่ชายตัวเองขึ้น "อืม" แทนไทก็พยักหน้ารับรู้ "แล้วเจอกันวันพุธนะพี่บัว เดี๋ยวไลลาจะบอกหม่ามิ๊ไว้ หม่ามิ๊ต้องดีใจแน่ๆ" "ฮ่าๆ จ้า" "กิกิ~" แล้วคนตัวเล็กก็สาวเท้าเดินออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามประสา โดยมีดวงตาคมของคนเป็นพี่ที่มองตามน้องสาวตัวเองไปจนสุดสายตาทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่ด้วยเอ่ยขึ้น "ถ้าห่วงขนาดนั้น ตามไปดูน้องดีไหม" ปากเล็กยิ้มบอก เธอไม่ได้พูดประชดหรืออะไรเลย แม้ว่าภายนอกแทนไทจะดูนิ่งไม่สนใจอะไร แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าคนตัวสูงค่อนข้างที่จะห่วงและหวงน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาเป็นอย่างมาก "ไม่เป็นไร" ริมฝีปากหนาตอบกลับพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองยังใบหน้าเล็กของเพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า "จะกลับเลยไหม" "หะ" "เธอ...จะกลับเลยหรือเปล่า" "อะ...อ่อ อืม เดี๋ยวเรากลับเลย แยกกันตรงนี้เลยก็ดะ..." ยังไม่ทันที่ใบบัวจะพูดจบ "เดี๋ยวไปส่ง" ว่าแล้ว มือหนาก็เอื้อมเข้าไปคว้าแขนเล็กให้เดินไปยังรถหรูของเขาที่จอดอยู่บริเวณลานจอดรถในห้างทันที สองเท้าเล็กก็เดินตามเพื่อนตัวสูงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้โดยที่ดวงตากลมก็ลอบมองไปยังมือแกร่งที่จับแขนตัวเองอยู่ด้วยใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาอีกครั้ง เธอ...หวั่นไหวกับเขาอีกแล้ว กับผู้ชายที่ชื่อแทนไท เขามักจะทำให้หัวใจเธอทำงานหนักอยู่เสมอ... @หอพัก เอี๊ยด! ไม่นานรถสปอร์ตราคาแพงก็ถูกขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าหอพักราคาไม่แรงที่อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยสักเท่าไหร่ ซึ่งเป็นหอพักธรรมดาที่มีคนทั้งคนที่เรียนอยู่แล้วก็วัยทำงานพักอาศัยอยู่ โดยใบบัวได้ตัดสินใจเข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่มหาลัยปีสองเทอมสอง เนื่องจากราคาหอไม่ค่อยแตกต่างจากหอพักในที่เธอเคยอาศัยอยู่ แต่ว่ามันมีความเป็นส่วนตัวมากกว่าแม้ว่าห้องจะไม่ได้ใหญ่มากแต่มันก็กว้างมากพอสำหรับคนที่อยู่คนเดียว ไม่เพียงแค่นั้นมันก็มีเหตุผลอะไรหลายอย่างที่เธอตัดสินใจออกมาจากหอพักในนั่น ครืดดด ~ เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงเจ้าของรถดังขึ้น ดวงตาคมก็ก้มลงไปมองยังชื่อที่ฉายขึ้นบนหน้าจอด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไม่สนใจ โมเม "..." ดวงตากลมโตก็ลอบมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์หรูของอีกคนไปนิ่ง ก่อนจะฝืนยิ้มเอ่ยออกมา "เดี๋ยวเราไปก่อนนะ ไว้เจอกัน" ทันทีที่พูดจบ คนตัวเล็กก็ทำท่าจะเดินลงจากรถไป ทว่า...มือหนาของแทนไทเอื้อมเข้าไปคว้าแขนเล็กไว้ทำให้ใบหน้าเรียวใสหันไปมองหน้าเพื่อนตัวสูงแววตางุนงง "พวกมันจะไปRMวันนี้" "หื้อ?" "ฉลองเรียนจบ มันส่งข้อความบอกในกลุ่ม" "อะ อ่อเหรอ พอดีเราไม่ได้ดูเลย" "อือ จะไปไหม" ดวงตาคมมองหน้าถามร่างบางนิ่ง "เอ่อ ยังไม่รู้เลย..." "เดี๋ยวยัยขวัญข้าวก็มาบังคับเธอไป" "..." ใบบัวก็นิ่งอย่างเห็นด้วยในคำพูดของอีกคน ถ้านัดกันไปที่แบบนี้แล้วขวัญข้าวเป็นตัวตั้งตัวตี ยังไง...ขวัญข้าวก็ต้องมาลากเธอไปจนได้ "ถ้าไปก็แต่งตัวดีๆ พวกมือไวมันเยอะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนตัวเล็กขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง "อะ อ่อ อืม" ใบบัวก็พยักหน้ารับรู้ตอบกลับก่อนที่มือหนาของร่างสูงที่จับแขนเรียวไว้อยู่จะค่อยๆผละออกทำให้ร่างบางเดินลงจากรถสปอร์ตไปตามปกติ แต่แล้วก็ต้องชะงักไปกับคำพูดประโยคต่อไปที่ดังออกมาจากปากหนา "แล้วก็อย่าแต่งหน้าเหมือนตูดลิงด้วย มันตลก" พูดจบ เท้าหนาก็เหยียบคันเร่งรถราคาแพงขับออกไปทันทีโดยมีสายตาของใบบัวที่มองตามรถคันใหญ่ที่ขับออกไปด้วยสีหน้างุนงงพึมพำออกมา "ตูดลิงงั้นเหรอ..." "...เราไม่เคยแต่งจัดอะไรขนาดนั้นซะหน่อย"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม