บทที่ 60
เป็นห่วง
หลายวันต่อมาที่ค่ายทหาร..
จี้หยวนหลังส่งน้องเล็กที่มหาวิทยาลัยแล้ว เขาก็ขับรถมาที่ค่ายทหาร และเมื่อจอดรถที่ลานจอด เขาก็รีบมาที่ห้องทำงาน
“สวัสดีครับ หัวหน้าหลิว”
โดยที่ระหว่างเดินเข้ามานั่นก็เจอทหารยศน้อยพากันทำความเคารพ
“สวัสดี” จี้หยวนก็เอ่ยทักทายเช่นกัน..
และเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน เขาก็เห็นสหายรักนั่งอยู่เก้าอี้ จี้หยวนเดินเอากระเป๋าไปวางบนโต๊ะพร้อมปิ่นโตข้าว แล้วถามเพื่อนที่ไม่ยอมลุกจากโต๊ะทำงานของเขา
“นายยังไม่ไปทำงานหรือ”
“ยัง” เฉินหลงตอบเสียงเรียบแล้วลุกขึ้นยืน เมื่อเพื่อนต้องการใช้เก้าอี้
“มีอะไรหรือเปล่า” จี้หยวนถาม เวลาถอดเสื้อโคต์เอาไปแขวนไว้ที่เสาแขวนเสื้อ
“รอคุยกับนายน่ะสิ” เฉินหลงเหลือบตามองปิ่นโตข้าวของเพื่อนเล็กน้อย แล้วหันไปมองเพื่อนที่เดินมานั่งประจำที่
ซึ่งจี้หยวนจับนั่นจัดนี้อยู่ตลอดเวลา
“มีเรื่องอะไรหรือ” จี้หยวนนั่งบนเก้าอี้ โดยที่ไม่ได้
