บทที่ 58
อันตรายคือจุดเปลี่ยนของเขาและเธอ(2)
ลุงกงกงเมื่อจ่ายเงินแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจเสียงร้องเรียกของเจ้าของร้านน้ำชาให้เอาเงินทอน
เพราะคนที่เขาสนใจและเป็นห่วงมากที่สุด คือ หลิวอ้ายเหริน
“คุณหลิวอ้ายเหรินครับ อยู่ไหนครับ ได้ยินผมก็ช่วยตอบผมด้วยครับ คุณหลิวอ้ายเหรินครับ คุณหลิวอ้ายเหริน”
ลุงกงกงร้องเรียกหาอ้ายเหรินในขณะที่วิ่งผ่าสายหิมะที่ตกอย่างหนัก
และเวลาที่ลุงกงกงวิ่งไปข้างหน้าโดยที่มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเกล็ดหิมะ เขาก็อุทานเมื่อวิ่งชนอย่างจัง
“โอ๊ย! ขอโทษครับ”
“เป็นอะไรมากไหมครับ เจ็บตรงไหนไหม”
อีกคนที่เดินลาดตระเวนท่ามกลางสายหิมะ ซึ่งเขาเซเล็กน้อยแต่ก็ทรงตัวได้ แล้วรีบคว้าคนที่วิ่งมาชน พร้อมถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรครับนายทหาร”
ลุงกงกงรีบบอกเมื่อเห็นชายตรงหน้าเป็นทหาร คงจะมียศสูงอยู่เหมือนกัน เพราะตรงบ่ามีดาวตำแหน่งติดอยู่สามดาว
“ระวังหน่อยนะครับ หิมะลงหนักอย่างนี้ ลุ
